γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη:
Επειδή ως γνωστόν οι ελληνικές κυβερνήσεις και ειδικά η σημερινή χαρακτηρίζονται από απόλυτη διαφάνεια και τιμιότητα, να δούμε λιγάκι από τον εμετό που μας ξέρασε η Κεραμέως, πάντα διάφανα και τίμια, πάντα τη στιγμή που είμαστε όλοι κλεισμένοι μέσα:
Εργαστήρια Δεξιοτήτων και αγγλικά από το Νηπιαγωγείο, για την καλλιέργεια δεξιοτήτων ζωής, τεχνολογίας και επιστήμης. Φυσικά, το μόνο που λείπει από τα νήπια είναι να μάθουν να πλέκουν κάλτσες για τα αγόρια στον Έβρο και να κάνουν ενδοφλέβιες με χλωρίνη. Γιες, ιτ ιζ.
Το ότι τα νηπιαγωγεία λειτουργούν ως παρκάρισμα με μία δασκάλα ανά 20 παιδιά – άντε και καμιά δεύτερη πού και πού, με δωρεές από τους γονείς για να βγουν οι μαρκαδόροι, ζητιανιά από τα μαγαζιά για καμιά μπογιά να βάψουν τους ετοιμόρροπους τοίχους, εκκλήσεις στο Μανιτού για να μην παγώσουν το χειμώνα γιατί guess what, πάλι δεν έχουν θέρμανση, δε μας απασχολεί. Αυτό που λείπει είναι τα εργαστήρια δεξιοτήτων. Γιες, ιτ ιζ.
Κατανομή ωρών διδασκαλίας, με ενίσχυση χ-ψ μαθημάτων και …εκπόνηση εργασιών ως εναλλακτικός τρόπος αξιολόγησης. Μιας και στα σχολεία αξιοποιούνται πλήρως οι διδακτικές ώρες με υπολογιστές, σλάιντς, παρουσία νέων δασκάλων και καθηγητών, χωρίς να μας λείπει το σφουγγάρι για τον πίνακα και “πάλι χαλάσατε το μαρκαδόρο ρε κωλόπαιδα”, χωρίς να παγώνουν τα πόδια από το κρύο, χωρίς τηλεφωνήματα σε μικρογονείς να μαζέψουν τα βλασταράκια τους γιατί “πάλι χέστηκε πάνω του ο Γιαννάκης, ξέρετε στις τουαλέτες δεν υπάρχουν πόρτες/νερό/χαρτί/σαπούνι, οι σωλήνες τρέχουν/το παράθυρο έσπασε κι έχει -10C, κάποιος έχασε τα κλειδιά και δεν μπορούνε να πάνε τα παιδιά τουαλέτα, και τι εννοείτε δεν έχουν υπολογιστές;«
Και φυσικά, ο οργασμός της Κεραμέως με την αύξηση στα εξεταζόμενα μαθήματα, γιατί για ένα φροντιστήριο ζούμε, πώς θα γίνει, μαζί με τη διαγωγή και τις αποβολές. Τα ταμπελάκια “είμαι τέντυ μπόις” μπορούμε να ξεκινήσουμε από τώρα να τα φιλοτεχνούμε, δεν είμαστε και τίποτα τελευταίοι.
Μήπως τόσα χρόνια δεν το ‘χουμε ξαναδεί το έργο; Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι το πρώτο πειραματικό εργαστήριο σαδισμού όλων των κυβερνήσεων, με αλλαγές και εισηγήσεις ανάλογα τις κάβλες και το μεσαιωνισμό του εκάστοτε στην εκάστοτε θέση. Χεσμένα τα έχουν τα παιδιά και τα απαξιώνουν με κάθε τρόπο.
Φταίμε βέβαια κι εμείς και μάλιστα πολύ, που εξακολουθούμε να τα στέλνουμε ενώ τα πιο σπουδαία πράγματα στη ζωή τους τα έχουν μάθει μόνο έξω από τα σκατοσχολεία τους. Φταίμε γιατί στον οικογενειακό προϋπολογισμό το φροντιστήριο είναι πάγιο έξοδο μαζί με το λογαριασμό του νερού και το ενοίκιο. Φταίμε γιατί πρώτα εμείς σκύβουμε το κεφάλι, γιατί μας ενδιαφέρει ο βαθμός, γιατί το παιδί πρέπει να περάσει, για να δουλεύει μετά με 400 ευρώ και να καλοπαντρευτεί, για να μπορούμε να του μαγειρεύουμε γιουβαρλάκια στο τάπερ και να του μεγαλώνουμε τα παιδιά.
Άντε και του χρόνου σχολικές τσάντες με ερπύστριες και ασύρματο χειριστήριο.
& Εκείνος:
Για την υπουργό παιδείας του Κυριακούλη Μητσοτάκη, την Νίκη Κεραμέως έχω καταλήξει εδώ και καιρό. Η γυναίκα δεν καταστρέφει την παιδεία γιατί έχει κάποια ιδιαίτερα συμφέροντα, το κάνει για καθαρά ταξικούς λόγους. Η Κεραμέως μισεί την δημόσια εκπαίδευση γιατί δίνει το δικαίωμα στην μόρφωση στους πάντες, πλούσιους και φτωχούς, εργάτες και τραπεζίτες νταβατζήδες. Και αυτό την σκοτώνει. Τώρα αν στο ενδιάμεσο εξυπηρετεί και μερικά δικά μας παιδιά αυτό εντάσσεται στο τερπνό μετά του ωφελίμου.
Ένας ψυχολόγος θα μπορούσε να συμπληρώσει επίσης και κάτι σχετικό με ένα έντονο κόμπλεξ κατωτερότητας συν μια ισχυρή δόση σύνδρομο της Ιοκάστης λόγο έλλειψης επιβεβαίωσης από τον πατέρα της όταν ήταν παιδί, εξ’ ου και η θρησκοληψία, αλλά …αυτά ας τα αφήσουμε για τους ειδικούς.
Το θέμα όμως είναι ότι η μικρή Νίκη έβλεπε το γιο του σοβατζή να την περνάει στα μαθηματικά και την κόρη της ράφτρας να είναι καλύτερή της στα Λατινικά και πληγωνόταν. Γιατί όταν ερχόταν η ώρα για τον έλεγχο ο μπαμπάς της έλεγε «μα να σε περάσει στα λατινικά η κόρη της ράφτρας; Εσένα; Την κόρη του προέδρου;» Και κλάμα η Νίκη και να ορκίζεται ότι θα έρθει η μέρα που θα εκδικηθεί και δεν θα μπορεί ο γιος του σοβατζή και η κόρη της ράφτρας να την ξεπεράσουν στα μαθηματικά και στα λατινικά. Τι να τα κάνει η κόρη της ράφτρας τα λατινικά στο φασονατζήδικο και τι να κάνει ο γιος του σοβατζή τους λογαρίθμους στον σοβά; Ε;
Και της έμεινε. Τραύμα που εξελίχτηκε όμως σε ολόκληρη πολιτικοκοινωνική θεωρία όταν βρήκε τον Αντωνάκη Σαμαρά και της εξήγησε τα της αστικής δημοκρατίας που όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια. Το ταξικό πρόβλημα που λέγαμε.
Γι αυτό σας λέω κύριε Κυριακούλη, αν θέλετε να βοηθήσετε την μικρούλα Νίκη και την παιδεία μας, στείλτε την Κεραμέως σε ψυχίατρο! Δεν μπορεί όλο και κάποιον θα ξέρει η Μαρέβα, αν δεν ξέρει η Μαρέβα σίγουρα θα ξέρει η Βούλτεψη.
