Έχω ακολουθήσει κάθε κοελικό κβοτ υμνώντας το σύμπαν, προσπαθώντας να ελέγξω τη μαυρίλα του μυαλού μου κι απαγορεύοντας τις κακές και μαύρες και μάταιες συνειδητοποιήσεις να σχηματιστούν σε ξεκάθαρες σκέψεις, λειτουργώντας με τους νόμους τις έλξης και υποβάλλοντας τον εαυτό μου σε συνειδητό ονείρεμα γουέλνες με το στανιό: Είσαι ωραία. Είσαι γαμάτη. Δε γέρασες καθόλου. Τι 30, τι 40, τι 50. Οι παραλίγο σαραντάρες είναι ίσον με μια εικοσάρα και μια παραλίγο εικοσάρα. 36 και άνεργη και δυο παιδιά και χρωστάς της Μιχαλούς και σιγά τα αβγά. Δεν άσπρισε η ρίζα. Τα μαλλιά σου είναι πυκνά και γυαλιστερά επειδή έχεις και γαμώ το ντι-ε-νέι το άφθαρτο. Δεν έχεις χαλάρωση. Είσαι σούπερ μαμά και καλή νοικοκυρά. Είσαι καλλιτέχνης. Είσαι καλά. Είσαι καλά. Είσαι. Καλά. Καλάμια.
Καλάμια είπα; Ξέφυγα. Πάμε από την αρχή. Πού θα πάει; Λατρεύω την αυθυποβολή. Αν το πω χίλιες φορές, αν αντί για Ουάν Μισισίπι – Του Μισισίπι λέω Ουάν Είσαι καλά – Του Περνάς καλά, θα το πιστέψω. Κι αν το πιστέψω θα γίνει. Ε;
Η φτώχεια θρέφει το πνεύμα κι ευνοεί την τέχνη. Έγινα λογία και καλλιτέχνης. Διαβάζω όλη μέρα, ζωγραφίζω μάνταλα και ακούω περουβιανή μουσική. Έχω ελεύθερο χρόνο. Πολύ. Μιλάω με ρήσεις και έχω γεμίσει τους τοίχους ζωγραφιές. Βελτιώνομαι. Αλλά τίποτα από αυτά δε γεμίζει την κοιλιά μου και δεν βάζει παπούτσια στα παιδιά μου κάθε δίμηνο που μεγαλώνει το πόδι τους. Παράξενα πράγματα. Να τρώνε κάθε μέρα μακαρόνι και ψωμί και να εξακολουθούν να μεγαλώνουν. Δε θα ‘πρεπε η ανάπτυξή τους να τρενάρει λιγάκι να προλαβαίνω; Η ανάπτυξη των παιδιών μου είναι αντιστρόφως ανάλογη με τα λεφτά που μπαίνουν σπίτι.
Δυσανάλογα ποσά.
Μα πρέπει να πιστέψω το σύμπαν και τους νόμους του και να βρω το ίννερ πις μου και τη γαλήνη και τα τσάκρα και τα μάντρα μου και να μην ταράζομαι. Αν το σύστημα γαμιέται και με τρώει λίγο-λίγο, αν δεν έχω να πληρώσω τίποτα και κάθε τέλος του μήνα σκέφτομαι πώς να πληρώσω το νοίκι στις αρχές του επόμενου, δε μου φταίει κανείς. Εγώ φταίω και η μαυρίλα μου και η απαισιοδοξία μου. Πρέπει να βρω τη γαλήνη και να συμβιβαστώ και να μάθω να απολαμβάνω τις μικρές χαρές της ζωής όταν τις βρίσκω: Μπριζόλα αντί για τραχανά. Καφές στο χέρι και βόλτα στα σοκάκια. Χρωστάμε τρία νοίκια μα έχουμε ο ένας τον άλλο και τέτοια.
Μέσα μου έχω τεράστια δύναμη και ο μόνος φόβος που μας εμποδίζει να ζήσουμε είμαστε εμείς οι ίδιοι και τα λοιπά. Πολύ θέλω να τα σιχτιρίσω όλα και να μπω στο αεροπλάνο και να γυρίσω τον κόσμο, να φοράω δερμάτινα σανδάλια που τρίζουν όταν περπατάω, να τρώω χουρμάδες και ανανάδες και σαλάχια που θα πιάνω με τα χέρια, να κάνω διαλογισμό στην άκρη της κορυφής του ψηλότερου βουνού. Τέτοιες μαλακίες λέω στον εαυτό μου κάθε πρωί και κατά τη διάρκεια της μέρας και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Κάθε φορά που θα λήξει κι άλλος λογαριασμός και κάθε φορά που θα πάω στο μάρκετ με πέντε ευρώ και θα πρέπει να σκαρώσω ένα θρεπτικό γεύμα για τέσσερις. Κάθε φορά που θα τελειώσει το απορρυπαντικό πιάτων και θα τα πλύνω με σαμπουάν. Κάθε φορά που θα τελειώσει το σαμπουάν και θα λουστώ με απορρυπαντικό πιάτων. Ό,τι θέλω μπορώ να το κάνω και έχω χρόνο πολύ. Ζεν.
Κρατάω ατζέντα με στόχους και επαναλαμβάνω προτασούλες τραγουδιστές και κουνάω και τη γροθιά στον αέρα. Βήμα-βήμα πάω στην επιτυχία. Αρκεί να ονειρευτώ ότι θέλω να γίνω πλούσια, αρκεί να το πιστέψω και θα γίνει. Ακόμα βέβαια δεν μπορώ να πληρώνω στην ώρα μου τα πάγια, αλλά εγώ φταίω που δεν μπορώ να ενεργοποιήσω τους νόμους του σύμπαντος.
Η νέα αρρώστια της σημερινής κοινωνίας, δεν είναι η θρησκεία και τα μετανοείτε. Είναι η θετική σκέψη. Σκέψου θετικά, δες τα όλα καλά, και μην κάνεις τίποτα. Περίμενε το σύμπαν να λειτουργήσει για σένα. Δεν έχεις δουλειά; Μην ψάχνεις, θα σου βρει το σύμπαν. Χρωστάς νοίκια; Μη σκας. Το σύμπαν ξέρει. Μετανοείτε από τις μαύρες σκέψεις και τη μιζέρια. Το σύμπαν εργάζεται όταν εσείς κοιμάστε. Κάντε υπομονή. Περιμένετε. Θα έρθει η ώρα που όλα θα γίνουν μόνα τους.
Η θετική σκέψη βλάπτει σοβαρά την υγεία.
