Πριν από αρκετά χρόνια έτυχε να βρεθώ σε παμπ παρέα με νυν και τέως πολιτικούς μεγάλου φιλανδικού κόμματος από αυτά που είναι συνήθως και κυβέρνηση. Στην εξέλιξη της νύχτας βρέθηκα καποια στιγμή να συζητάω με πολιτικό που τα τελευταία χρόνια είχε περάσει στην αφάνεια λόγο ενός σκανδάλου αλλά έκανε την μεγάλη του επιστροφή. Ο συγκεκριμένος πολιτικός ήταν – και είναι – γνωστός «αγρότης» με τεράστιες εκτάσεις καλλιεργειών παράγωγης φράουλας.
Φαντάζομαι ο συνδυασμός των λέξεων Φιλανδία και φράουλες σας παραξένεψε. Τι κάνει μια σχεδόν αρκτική χώρα με τις φράουλες. Για λόγους που γεωπόνοι και ειδικοί θα μπορούσαν να εξηγήσουν καλύτερα, η φράουλα όχι μόνο επιβιώνει τον κρύο φιλανδικό χειμώνα και το πολύ σύντομο υγρό καλοκαίρι αλλά κάτω από συνθήκες ημι-θερμοκηποίου οι φράουλες έχουν γίνει ένα από μεγαλύτερα σε καλλιέργεια αγροτικά ειδή στην Φιλανδία με μια παραγωγή χιλιάδων τόνων κάθε χρόνο και πάνω από τρεις χιλιάδες αποκλειστικούς καλλιεργητές.
Το μεγαλύτερο μέρος της συγκομιδής γίνεται με τα χέρια και με μια τέτοια καλλιέργεια και παραγωγή που συνεχώς αυξανόταν από την δεκαετία του ’70, οι παραγωγοί χρειαζόντουσαν έναν ανάλογα αυξανόμενο αριθμό εποχιακών εργατών που – και λόγο χαμηλού …μεροκάματου – άρχισαν να …εισάγονται κυρίως από την Εσθονία και την Ρωσία. Μάλιστα καποια στιγμή τη δεκαετία του ’80 και του ’90 εμφανιστήκαν διαφημίσεις για εποχιακούς εργάτες στις φράουλες στη Φιλανδία ακόμα και στην μακρινή Ταϊλάνδη και την Ινδονήσια.
Από ότι φαντάζεστε μετά από λίγο καιρό οι φράουλες και το μάζεμα τους έγινε το «παράθυρο» μετανάστευσης στη Φιλανδία κυρίως για Εσθονούς που ήταν ακόμα κομμάτι της ΕΣΣΔ. Με την πτώση του τείχους και την διάλυση της ΕΣΣΔ, η οικονομική κατάσταση στην Εσθονία και τις γύρω τέως ΕΣΣΔ βαλτικές χώρες, έγινε καταστροφική και η μετοίκιση στη Φινλανδία μέσω της …φράουλας μια από τις διεξόδους και δρόμος προς την ελπίδα, την οικονομική ελπίδα.
Αυτό όπως ήταν φυσικό δεν σταμάτησε την πρώτη δεκαετία του 2000 παρ’ όλους τους μύθους ανάπτυξης στην περιοχή και την αίτηση των Βαλτικών χωρών για ένταξη στην ΕΕ (που αργότερα έγινε πραγματικότητα) και καποια στιγμή ο συγκεκριμένος αγρότης πολιτικός πιάστηκε από την εφορία με πάνω από 150 Ρώσους και Εσθονούς να μαζεύουν φράουλες στα κτήματα του χωρίς να είναι δηλωμένοι πουθενά.
Το πρόστιμο ήταν τεράστιο και κάποιο μικρό διάστημα φυλάκισης έγινε εξαγοράσιμο αλλά ο «αγρότης» πολιτικός, που μάλιστα εκείνο τον καιρό με το κόμμα στην αντιπολίτευση αλλά σίγουρο στην επόμενη κυβέρνηση, φάνταζε σαν την σίγουρη επιλογή για υπουργείο, τελείωσε με την πολιτική. Το βράδυ, που έτυχε να τα «πίνω» στην παρέα του, ο ίδιος γιόρταζε την …επιστροφή του στην ενεργό πολιτική σε τοπικό επίπεδο, μιας και το δόγμα Μητσοτάκη: «ποιός θα θυμάται μετά από δέκα χρόνια», ισχύει και στη Φιλανδία. Κι όλα κυλούσαν ήρεμα, εορταστικά και με μπόλικη μπίρα όταν …εγώ δεν άντεξα άλλο. Με έτρωγε στον ουρανίσκο όλο το βράδυ. Κι έκανα την ερώτηση. «Και τις φράουλες, τις ξέχασε ο κόσμος; Ειδικά τώρα που το θέμα με τους μετανάστες είναι πρώτο σε όλες τις προεκλογικές καμπάνιες όλων των κομμάτων;»
Και ο πολιτευτής με κοίταξε πονηρά, με το μάτι θολό και μου απάντησε: «Και γιατί να το θυμούνται, αυτούς έκλεψα; Την εφορία έκλεψα.»
Τώρα εγώ αν θυμάστε έχω γράψει πολλές φορές για τις ομοιότητες ελλήνων Φιλανδών αλλά και το γεγονός ότι όλοι οι πολιτικοί σε όλες τις χώρες τελικά μοιάζουν ή έχουν κοινά χαρακτηριστικά αλλά …για σκεφτείτε το λιγάκι γιατί δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς. Δυστυχώς αφορά όλους μας, αλλά με του πολιτικούς, με αυτούς που μας προστατεύουν και μας υπηρετούν σιγουρευόμενοι ότι το κράτος δουλεύει σωστά …πονάει πιο πολύ . Κλέβοντας την εφορία ή το κράτος δεν ένιωσε ότι έκανε κανένα έγκλημα γιατί δεν συνέδεσε ποτέ – στο όποιο μυαλό του – το κράτος και την εφορία με τον κόσμο, τους πολίτες, τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Είπε «έκλεψα την εφορία» σαν να ήταν κάτι καθημερινό, κάτι ανούσιο ακόμα και κάτι θεμιτό.
«Αυτούς έκλεψα; Την εφορία έκλεψα». Αδιανόητο ε; Ούτε που καταλάβαινε τι έκανε. Δεν ξέρεις αν ήταν τέτοιος υπερθετικός ο βαθμός της ανηθικότητας του ή της βλακείας του.
Η Ράνια Αντωνοπούλου έθεσε στη διάθεση του πρωθυπουργού την παραίτηση της. Το διάβασα κι ανατρίχιασα. Δηλαδή ….«αυτούς έκλεψα; Την εφορία έκλεψα» και μετέφερε το βάρος της …παραίτησης της – όχι της απόλυσης της – στον Τσίπρα λες και έχει …αδικηθεί, λες και κάποιος πίεζε τον Τσίπρα να την …παραιτήσει, όταν θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί από παντού τη στιγμή που γράφτηκε, από μόνη της. Ακόμα και τώρα δεν έχει καταλάβει τι έγινε.
Και δεν ξέρεις αν είναι τέτοιος υπερθετικός ο βαθμός της ανηθικότητας της ή της βλακείας της!
ΥΓ. Και μιας και μιλάμε για …αγρότες. Ο Κυριάκος παίρνει …αγροτικές επιδοτήσεις. Για το ενοίκιο στον Παναμά της Μαρέβα το κάνει.
Αν θέλετε να διαβάσετε το «Δέντρο της προσφυγιάς», ένα βιβλίο των Κατερίνας Χαρίση, Gordana Mudri, Σία Πέρρου και Νατάσα Τσιτσιριδάκη πατήστε εδώ!
