Κι αυτό δεν το λέω μειονεκτικά: Οι Έλληνες από την αρχαιότητα ακόμα θεωρούσαν εντελώς παράλογη τη θεωρία της κοινής καταγωγής. Ήταν ανέκδοτο. Βλαμμένοι ήταν που δε δημιούργησαν ποτέ τους ενιαίο ελληνικό κράτος; Δεν το ήξεραν ήδη ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον; Το ήξεραν. (Μαλάκες είναι οι Αμερικάνοι; Θα γινόταν ποτέ ενιαίο κράτος η Αμερική; Κι όχι, το μέγεθος δεν έχει απαραίτητα σχέση.)
Σε μια χώρα που κόπηκε και ράφτηκε στα μέτρα της χ-ψ εποχής, αποτελούμενη από πληθώρα εθνικοτήτων, πώς να νιώσεις …μέλος ομάδας; Με τα σύνορα; Με τα ίδια σύνορα που χθες ήταν παραδώ και σήμερα παρακεί, αύριο παραπέρα, αποκλείοντας ή εσωκλείοντας ανθρώπους, ιστορίες, κουλτούρες και πολιτισμούς κατά το δοκούν;
Ακόμα και οι πέτρες (πολιτικές πέτρες μάλλον, παρόλα αυτά πέτρες) γνωρίζουν πως οι θρησκείες δημιουργήθηκαν για να ενώνουν διαφορετικά πλήθη ανθρώπων, αποτελώντας το συνδετικό υλικό εκεί όπου δεν έπιανε τίποτε άλλο, καμία άλλη κόλλα (και για να δίνουν ελπίδα, αλλά αυτό μάλλον έχει καταπλακωθεί και ξεχαστεί από το βάρος των οικονομικοπολιτικών συμφερόντων). Τα σύνορα αλλάζουν, η ιστορία πάντοτε βρίσκεται σε μια κατάσταση «γίγνεσθαι», οι άνθρωποι μετακινούνται όταν δεν υπάρχει τρόπος να ζήσουν εκεί που είναι, πεθαίνουν, ξεχνούν, η παιδεία διαμορφώνεται συμφεροντολογικά και όχι για να εκπαιδεύσει ουσιαστικά, όμως ένας θεός …είναι ένας. Και θεός.
Με μαστίγιο και βούρδουλα και καζάνια και φωτιές για τους άπιστους και μια ουτοπία με ορθάνοιχτες πόρτες για τους καλούς.
(Αφού ζεις μέσα στα σκατά σου λένε, τουλάχιστον εξασφάλισε μια θέση στον παράδεισο. Α, κι έχεις και την ευκαιρία να πεις ότι έκανες κάτι καλό για να καθαρίσεις τον τόπο σου από τα σκατά.)
Οι καλοί πάλι κατά το δοκούν και οπωσδήποτε εθνικόφρονες.
Ο Καποδίστριας πρώτος την είχε ψυλλιαστεί τη δουλειά (και γι’ αυτό πήγε …υπέρ πίστεως). Ήξερε πολύ καλά ότι κράτος στην Ελλάδα δε θα φτουρήσει ποτέ των ποτών, ακριβώς λόγω της γεωγραφικής της θέσης και αποτελώντας τρίστρατο συμφερόντων για τις μεγάλες δυνάμεις (αυτές που αποφασίζουν τις τύχες των μικρών, ή μήπως ακόμα νομίζετε ότι μια κουτσουλιά χώρα σαν την Ελλάδα λειτουργεί αυτοβούλως;) και γιατί η Ελλάδα με το υποτιθέμενο κράτος της και τα κολυβοσύνορά της ήταν ένας αχταρμάς ανθρώπων.
Γιατί η μισή Ελλάδα ανήκει (γεωγραφικά) στην Ευρώπη και η άλλη μισή (γεωγραφικά) στην Ανατολή.
Γιατί η μισή Ελλάδα ανήκει (γεωπολιτικά) στην Ευρώπη και η άλλη μισή (γεωπολιτικά) στην Ανατολή.
( Και η Ελλάδα της διασποράς δε χωρά πουθενά, τι κρίμα! )
Γιατί οι από πάνω χρειάζονταν διέξοδο για να πάνε προς τα κάτω και οι εκ της δύσης ένα πιτ στοπ προς τα ανατολικά.
Γιατί οι από πάνω φοβούνται τους από δίπλα όσο οι δίπλα φοβούνται τους από πάνω και όλοι θέλουν κάτι από το πλούσιο από κάτω και η Ελλάδα είναι ακριβώς στη μέση.
Σαν ένα δέντρο φυτρωμένο στη μέση του δρόμου που όμως δεν μπορείς να ξεριζώσεις ε, γιατί πώς να το κάνουμε, καλή κι η σκιά του όσο περιμένεις στο φανάρι.
Γιατί αν πιάσεις το χιλιομπερδεμένο κουβάρι της ιστορίας και το μαζέψεις ανάποδα πηγαίνοντας προς τα πίσω, θα δεις ότι η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ κάτι διαφορετικό πέρα από μίξεις, αναμίξεις, προσμίξεις και μαγειρέματα λαών και πολιτισμών, κι αυτό ήταν ακριβώς που δημιούργησε εξ αρχής τον μεγαλειώδη ελληνικό πολιτισμό που ουδέποτε είχε σχέση με σύνορα και καθαρά ελληνικά ερυθρά αιμοσφαίρια.
Γιατί όλοι όσοι πέρασαν από την Ελλάδα υπήρξαν είτε άχρηστοι άρπαγες είτε χρήσιμοι που πέθαναν νωρίς.
Γιατί η Ελλάδα από το 1830 κι έπειτα είναι ένα μπαστάρδι υπό την προστασία διαφόρων νταβατζήδων που εναλλάσονται μεταξύ τους ανάλογα τα βίτσια τους κάθε φορά.
Τα δικά τους βίτσια και όχι τα δικά μας.
Γιατί μια μικρή χώρα στον παγκόσμιο χάρτη είναι σαν ένα νήπιο που πρέπει να το ‘χει κάποιος μεγάλος από κοντά (και που δε μεγαλώνει ποτέ για να απαλλαχτεί από τους κηδεμόνες της.)
Ακόμα και οι μεγαλονταβατζήδες όμως μπορεί να απηυδήσουν. Κι όταν έχουν μια αχόρταγη Ελλάδα που το αριστερό της χέρι κρατάει μαχαίρι να κόψει το δεξί (εδώ δεν υπάρχει πολιτικό υπονοούμενο) και τα δύο πόδια να κλωτσήσουν την πλάτη και όλα τα άκρα μαζί να κόψουν το κεφάλι (ούτε εδώ υπάρχει πολιτικό υπονοούμενο) γιατί η Ελλάδα είναι ένα δημιούργημα του Φρανκενστάιν, κομμάτι κομμάτι ραμμένο σε ένα σώμα που όμως ποτέ δε θα λειτουργήσει σαν ένα, ένα άκρως ενοχλητικό κουνούπι που όμως δεν μπορούν να σκοτώσουν, βάζουν κάτι άλλο να την απασχολήσει: μια ενιαία θρησκεία.
Αμέ.
Κι όσο βλέπουν ότι οι έλληνες μασάνε το καινούργιο τους παιχνίδι, το ψεκάζουν και με λίγο γατόχορτο (ή κουτόχορτο) πάντα φυτρωμένο σε χώμα ελληνικό, με πιστοποίηση ελληνικής καθαρότητας, για να μαστουρώνουν από εθνική υπερηφάνια έχοντας εξασφαλίσει μια θέση στον παράδεισο.
Πας μη ορθόδοξος μη Έλλην.
(Ακόμα πιπιλάμε αυτή την καραμέλα; Ναι. Ακόμα. Είναι ωραία η γεύση του αίματος.)
Καταπώς φαίνεται, η κόλλα ήταν γερή. Η ορθοδοξία απέκτησε επικίνδυνα τεράστια δύναμη στην Ελλάδα, κι έκτοτε συνοδεύει με τις ευλογίες της κάθε μελανό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, με αφορισμούς, προδοσίες, εγκλήματα, διαμορφώσεις συνειδήσεων, περισσότερο αίμα, γιατί τα κτήνη με αίμα τρέφονται ζεστό.
Μην ξεχνάτε ορισμένοι πως οι αγιορείτες πρώτοι προσκύνησαν τις γερμανικές αρβύλες πριν αυτές σκουπίσουν τις σόλες τους πάνω στα ελληνικά χώματα (και πτώματα).
Από αυτή την ένωση θρησκείας-κράτους προέκυψε η σημερινή τερατογένεση με τα χίλια κεφάλια.
ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ η πίστη ως ελπίδα, εντελώς διαφορετικό το να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο, σε κάτι πέρα από τη ζωή που ξέρεις ότι αργά ή γρήγορα θα τελειώσει για να ελπίζεις ότι θα συνεχιστεί κι όταν πεθάνεις (κι αυτό το κάνεις για να μη ζήσεις τη ζωή σου με κατάθλιψη – αν πιστεύεις, αν δεν πιστεύεις σε παραδείσους τότε δε σου ταιριάζει γενικά το κόνσεπτ), αυτό είναι κάτι σαφέστατα το αποδεκτό και όμορφο, δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από την ελπίδα, αν η ελπίδα έρχεται με τη μορφή της πίστης σε μια μετά θάνατον ζωή καλώς να έρθει, αλλά…
ΑΛΛΑ.
Ο χριστιανοφασισμός δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την πίστη και την ελπίδα.
Είναι μια μπίζνα που κοιτά το συμφέρον της, προκαλώντας απομόνωση και ιστορικά πια χιλιοαποδεδειγμένο η απομόνωση οδηγεί στον αφανισμό. (αλλά ποιος διαβάζει τα ψιλά γράμματα της ιστορίας όταν έχεις ένα ολόκληρο δις ις σπάρτα να μασουλάς επ άπειρον που ούτε καν σου ανήκει;)
Τεράστιο κομμάτι πια αυτού του εμετικού μπερδέματος εθνικοφροσύνης/χριστιανισμού/φανατισμού/μισαλλοδοξίας στηρίζεται σε πλάτες ΝΕΩΝ.
Κάπου διάβασα «τυχεροί οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι που δε θα ζήσουν αρκετά για να προλάβουν τα μελλούμενα.» (τα ήδη γενομένα – όσο κι αν κάποιοι δηλώνουν αρνητές της ιστορίας.)
Ίσως και να είναι τυχεροί. Στο μεταξύ όμως, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι, εκατομμύρια άλλοι που θα ζήσουν αρκετά για να τα προλάβουν.
& Εκείνος
Πριν από λίγες μέρες έγραψα ένα άρθρο για το ελληνόμετρο που έχουν σηκώσει κάποιοι αυτή τη στιγμή, σε συνδυασμό με το Μακεδονόμετρο και την …ορθοδοξία του καθενός και μάλιστα τόνιζα ότι πρωτεργάτες και εθνοκριτές αυτής της πασαρέλας ελληναράδων είναι το παπαδαριό με πρώτους τους δεσποτάδες, τους αρχιδεσποτάδες κι από πίσω κασιδιάρηδες λαγούς και την Λουκά. Η ερώτηση όμως που ήθελα να τονίσω σε εκείνο το άρθρο ήταν: πόσο ελληνική είναι η ορθοδοξία και εδικά η ελληνική ορθόδοξη εκκλησιά; Η απάντηση είναι: καθόλου. Η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία μάλιστα υπήρξε ο μεγαλύτερος εχθρός και δυνάστης κάθε τι ελληνικού και ελληνιστικού σε σημείο γενοκτονίας του ελληνικού πολιτισμού.
Το Βυζάντιο ενέργησε όπως οι σύγχρονοι υπηρέτες του Ισλαμικού Χαλιφάτου καταστρέφοντας από θεμελίων κάθε τι ελληνιστικό και καίγοντας από βιβλία μέχρι ανθρώπους στο όνομα …της χριστιανοσύνης και της ορθοδοξίας. Και αυτό συνεχίστηκε σε όλη την πορεία μετά το Βυζάντιο, από τα χρόνια της οθωμανικής σκλαβιάς μέχρι την ναζιστική κατοχή και την δικτατορία. Η Ελληνική ορθοδοξία έγινε όργανο και εκτελεστής κάθε κατακτητή και εχθρού της Ελλάδας και κυρίως κάθε εχθρού της ελληνικής δημοκρατίας και των ελλήνων.
Το μίσος των ορθόδοξων Βυζαντινών προς καθετί ελληνικό ήταν τόσο μεγάλο που η λέξη ελληνικό δεν υπήρχε αλλά είχε αντικατασταθεί από το «εθνικός» ή «ειδωλολάτρης». Η δε φιλοσοφία που υπήρξε η αιχμή του Ελληνικού πολιτισμού εξαφανίστηκε κατά την περίοδο του Βυζαντίου. Οι «ορθόδοξοι» Βυζαντινοί αφαίρεσαν τον Έλληνα από τον ελληνισμό αντικαθιστώντας τον λόγο με μυθοπλασίες και δεισιδαιμονίες ξένες προς τον έλληνα φιλόσοφο, επιστήμονα και ερευνητή.
Και φυσικά όπως ήταν λογικό, η εξουσία, κάθε μορφής εξουσίας που θέλει τον λαό άβουλο και αποδυναμωμένο κατάλαβε την χρησιμότητα της ορθοδοξίας και την έκανε συνεταιράκι στην καρέκλα του ελπίζοντας ότι θα δημιουργήσει ορδές από Λουκά που θα κάνουν ότι θέλει η εξουσία πιστεύοντας και μη ερευνώντας και στον φόβο μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι και πάνε …στην κόλαση. Κι αυτό έτοιμοι να ζήσουν στην κόλαση μιας και αυτή ήταν η μόνη εναλλακτική που τους πρόσφερε η …εξουσία.
Ποια εθνική ενότητα και αηδίες; Η μόνη ενότητα που καταλαβαίνει η εξουσία είναι αυτή των κερδών της και των θησαυροφυλακίων της και η εκκλησία, η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία είναι εικόνα και ομοίωση της. Καμιά σχέση με εθνική ενότητα. Η εξουσία άλλωστε δεν έχει έθνος, έχει καρέκλα και σκλάβους και από την εποχή του Βυζαντίου και ύστερα, στην Ελλάδα η εκκλησία είναι εξουσία που έχει βγάλει από πρωθυπουργούς μέχρι αντιβασιλείς στην κυριολεξία.
Αυτοί που σήμερα συνεργάζονται με την Χρυσή Αυγή, κωλογλύφονται με λαγούς και πετραχήλια και ευλογούν δολοφόνους και δολοφονίες. Όχι απλά δεν είναι μέρος της εθνικής ενότητας αλλά είναι και προβοκάτορες εθνικού διχασμού με παπαδαριά σαν τον Αμβρόσιο και άλλους ναζιστές ρασοφόρους, πρωτεργάτες.
Ο από αιώνες μεγαλύτερος εχθρός του Ελληνισμού, του ελληνικού έθνους και της ελληνικής ενότητας, η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία.
Τέλος κάτι με την ιδιαίτερη σημασία του, στην Ελλάδα έχουμε 7,300 γιατρούς που λιγότεροι από 3,000 δουλεύουν για το κράτος ενώ έχουμε 9,300 παππάδες όλων των βαθμίδων και των μισθών ΟΛΟΙ να πληρώνονται από το δημόσιο, τους φόρους ΜΑΣ!
Αν θέλετε να διαβάσετε το «Δέντρο της προσφυγιάς», ένα βιβλίο των Κατερίνας Χαρίση, Gordana Mudri, Σία Πέρρου και Νατάσα Τσιτσιριδάκη πατήστε εδώ!
