Εκείνη
Αποχώρησε ο Τραμπ από τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή. Κι εγώ τώρα πρέπει να νοιαστώ. Γιατί να με νοιάξει εμένα που δεν ξέρω τι μου ξημερώνει αύριο και πώς θα είμαι ως το τέλος του μήνα; Ο Τραμπ είναι πολύ μακριά. Το αυριανό μεσημέρι είναι πολύ κοντά. Κι αν εγώ πρέπει με δέκα ευρώ στην τσέπη να βγάλω τον προϋπολογισμό της εβδομάδας, θα με νοιάξει τι γίνεται έναν ωκεανό μακριά; Αυτό δε σκεφτόμαστε όλοι;
Αυτό σκεφτόμαστε. Εδώ ο κόσμος μας χάνεται, κι ο Τραμπ αποχωρεί. Έφτασε ακόμα ένα καλοκαίρι που δε θα κάνουμε διακοπές στην Ελλάδα και οι τουρίστες που θα επισκεφθούν την Ελλάδα από την άλλη άκρη του κόσμου θα δουν περισσότερο ήλιο και θάλασσα από μας. Χρωστάμε στην εφορία και στη ΔΕΗ και μας τηλεφωνούν καθημερινά από εταιρείες με διάφορα πιασάρικα ονόματα και προσπαθούν να μας πείσουν ότι αν δεχτούμε να πάμε ΤΩΡΑ μαζί τους, θα μας κάνουν όλα τα χαρτιά αμέσως και την επόμενη θα έχουμε σταθερό, κινητό και ίντερνετ στη μισή τιμή, 30% στο λογαριασμό του ηλεκτρικού, χωρίς καμία επιβάρυνση, και κάποιοι από μας το κάναμε και μετά μας ήρθε μπιλιετάκι να πληρώσουμε όλα τα σπασμένα της ΔΕΗ μαζί γιατί η …εταιρεία που μας ανέλαβε έκλεισε ξαφνικά κι εξαφανίστηκαν όλοι.
Και μας νοιάζει ο Τραμπ, η Αυστραλία, ή η Κίνα; Για να νοιαστούμε για τον κόσμο γύρω μας πρέπει ο δικός μας κόσμος να λειτουργεί καλά. Πρέπει οι κοιλιές μας να είναι γεμάτες και οι λογαριασμοί να μην καπακώνουν ο ένας τον άλλο. Όταν το πιο σημαντικό μας πρόβλημα είναι το τι θα μαγειρέψουμε την επόμενη, καταλαβαίνετε πόσο απελπισμένοι είμαστε. Και ποτέ δεν πρόκειται να μας νοιάξει ο Τραμπ και οι αποχωρήσεις του και οι κλιματικές αλλαγές. Αγοράζουμε κάρτες γιούνισεφ κάθε Χριστούγεννα και βοηθάμε τα παιδάκια στην Αφρική να έχουν εμβόλια και να πάνε σχολείο. Εδώ ποιος αγοράζει καρτ ποστάλ για τα δικά μας παιδιά;
Όμως αν μεταφράζαμε την «κλιματική αλλαγή» και την «προστασία του περιβάλλοντος» και όλα αυτά τα θεωρητικά και γενικά και τόσο μακρινά μας σε απλά ελληνικά, ξέρετε τι θα είχαμε; Έναν Πηνειό. Το δεύτερο πιο μολυσμένο ποτάμι της Ευρώπης. Θα είχαμε ρεματιές-χωματερές και νερά που πλημμυρίζουν τους δρόμους και τα σπίτια μας σε κάθε νεροποντή. Θα είχαμε κιβώτια με μπουκάλια εμφιαλωμένο νερό γιατί της βρύσης μας δεν πίνεται. Θα είχαμε καμένα δάση και κάθε καλοκαίρι δε θα τολμάμε να ξεμυτίσουμε από τα τσιμεντένια κουτιά μας γιατί ανάθεμα κι αν υπάρχει κάπου μια σκιά. Θα είχαμε ξέχειλους κάδους και σπασμένους κάδους και σκουπίδια να πέφτουν από τον τρίτο γιατί βαριόμαστε να κατέβουμε να τα πετάξουμε. Θα είχαμε ψόφιες μέλισσες στην αυλή μας. Θα είχαμε θειάφι στα πεζοδρόμια και εισπνεόμενες φόλες στις παιδικές χαρές. Θα είχαμε νέφος και αποχετεύσεις να καταλήγουν στις παραλίες που κάνουν βουτιές τα παιδιά μας. Τι; Τα έχουμε ήδη;
Ε, κι αυτά μέσα σε όλα τα πολύ γενικά και θεωρητικά είναι. Πολλαπλασιάστε τα και βγάλτε τα από τον πολύ στενό σας χώρο, και ξέρετε τι σημαίνει «ο Τραμπ αποχωρεί» και «κλιματική αλλαγή» και «προστατέψτε το περιβάλλον». Και το να πετάς τα σκουπίδια σου από τον τρίτο επειδή βαριέσαι να κατέβεις, είναι απειλή για το περιβάλλον. Και το να μην ξέρεις μετά από τόσα χρόνια ΤΙ σκατά ρίχνουμε στους κάδους ανακύκλωσης κι εξακολουθείς να πετάς αποφάγια, είναι απειλή για το περιβάλλον. Και το να βάζεις δηλητήριο στις παιδικές χαρές επειδή δε χωνεύεις τους σκύλους και τους ιδιοκτήτες τους ρισκάροντας να δηλητηριάσεις κάποιο μωρό, κι αυτό απειλή είναι.
Και το να βλέπεις μόνο σαρβάιβορ και να μην σηκώνεσαι από τον καναπέ για κανέναν απολύτως λόγο, και αυτό, είναι απειλή. Πιστέψτε με δεν έχω κανένα λόγο να σηκωθώ από τον καναπέ. Όσοι ζούνε στην Ελλάδα σήμερα το ξέρουν πολύ καλά. Αλλά το κακό είναι ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν έχουμε λόγο να σηκωθούμε από τον καναπέ. Έχοντες και μη. Και αυτό είναι κίνδυνος.
& Εκείνος
Όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο πείθομαι ό,τι εκτός από μια έντονη μανία αυτοκαταστροφής και παράνοιας, η ανθρωπότητα μέσα στον εγωκεντρισμό της πάσχει και από αθεράπευτα κοντόφθαλμη βλακεία. Αλλά αυτό το ξέρουμε, έτσι δεν είναι; Εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε που από το καναπέ μας κάνουμε καθημερινά κριτική στους …καναπεδάτους; Οξύμωρο, σχιζοφρενικό; Όπως θέλετε πείτε το αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Και μάλιστα μερικοί το κάνουν και κουνώντας αυστηρά το δάχτυλο. Δεν δείχνεις σεβασμό, δεν κάνεις ανακύκλωση, δεν …δεν …δεν και να το δάχτυλο να κουνιέται απειλητικά. Πάντα από τον καναπέ.
Στη Φινλανδία, το κόμμα των πρασίνων, των οικολόγων, αυτών που έχουν ταχτεί στη σωτηρία και προστασία του περιβάλλοντος και του οικοσυστήματος, το κόμμα που όπως όλα τα κόμματα των πρασίνων σε όλο τον κόσμο έχει μια βασική αρχή, να είναι κατά της χρήσης ατομικής ενέργειας, έκανε κάτι καταπληκτικό πριν από περίπου δέκα χρόνια. Υπόγραψε συμφωνία να φτιαχτούν τρία ακόμα πυρηνικά εργοστάσια στην χώρα. Η λογική; Για να γίνει η Φινλανδία χώρα παραγωγός με εξαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας και να πουλάει ηλεκτρικό σε όλους του γείτονες της! Την ίδια στιγμή τα απόβλητα των ήδη πυρηνικών εργοστασίων της Φινλανδίας χώνονται – στην κυριολεξία χώνονται – σε ένα παλιό πυρηνικό καταφύγιο στη Δυτική Φινλανδία και όλοι περιμένουν να δουν πόσοι θα πεθάνουν από λευχαιμία τα επόμενα χρόνια ή πόσα παιδιά θα γεννηθούν με σοβαρά έως πολύ σοβαρά προβλήματα. Ήδη έχουν παρατηρηθεί τερατογεννήσεις σε ζώα. Αλλά …μόκο για να πάει καλά η οικονομία και να εξαγάγουμε ηλεκτρικό όπως οι Άραβες εξαγάγουν πετρέλαιο.
Τώρα θα μου πεις, και τι με νοιάζει εμένα και τον καναπέ μου τι κάνει η Φινλανδία. Ας ψοφήσουν οι ανθέλληνες που δεν θέλουν να υπογράψουν για να πάρουμε νέα μνημόνια. Τότε να σου θυμίσω πόσοι πάθανε λευχαιμία στην Ελλάδα όταν έγινε το Τσέρνομπιλ και πόσο καιρό έκανες να φας φρέσκο μήλο. Αλλά το ξέχασες. Και το Τσέρνομπιλ ήταν πιο μακριά από τη Φινλανδία. Η Βουλγαρία όμως είναι δίπλα, κι αυτό το ξεχνάς ή κάνεις πως δεν το θυμάσαι γιατί όλο και κάτι έχεις διαβάσεις για το Κοζλοντούι. Κάτι σου θυμίζει, έτσι δεν είναι; Κάτι έχεις διαβάσει, που αν γίνει αυτό το κάτι θα ψάχνεις για σπίτι στο Κατάρ, αν είσαι ακόμα ζωντανός.
Αλλά γιατί πάμε τόσο μακριά; Εδώ ξέχασες και μετά απορείς σαν ηλίθιος, πως γίνεται και πλημμύρισε το σπίτι σου με μια βροχούλα όταν εσύ ήσουν που μπάζωνες τον Ποδονίφτη για να φτιάξεις ένα ακόμα μολ ή υπεραγορές. Και τα καλοκαίρια; Υπάρχουν ακόμα κάποιοι στην Αθηνά χωρίς κλιματιστικό; Εγώ που μεγάλωσα στην Αθηνά το ’60 και το ’70, θυμάμαι ότι αφενώς η λέξη καύσωνας δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο μας, αφετέρου όταν μιλάγαμε για τρομερή ζεστή εννοούσαμε ότι το θερμόμετρο χτύπαγε 34 βαθμούς. Σήμερα χτυπάει 45 υπό σκιά και λες θα κάνει καύσωνα. Και το νερό σου βρωμάει με τόσα χημικά και στη θάλασσα δεν πας γύρω στην Αθήνα, έτσι δεν είναι; Αλλά τι σου λέω τώρα, εδώ καις τα δάση για να αποκτήσεις αυθαίρετο και εξοχικό που κάποιος γελοίος πολιτικός θα νομιμοποιήσει κάποια στιγμή.
Σαν τις κατσαρίδες προσαρμοζόμαστε, έτσι δεν είναι; Προσαρμοζόμαστε στην κάθε μέρα και στη χειρότερη πραγματικότητα που έρχεται, μέχρι να φτάσει η μέρα που αυτό που θα μας απασχολεί είναι αν η μάσκα οξυγόνου που θα αγοράσουμε θα είναι iMask ή Adidas. Κι ακόμα δεν θα έχουμε καταλάβει τίποτα.
Αλλά, όλα κι όλα, κάνεις ανακύκλωση. Μόνο που κάπου διάβασες (στο φατσοβιβλίο σίγουρα) ότι το σκουπιδιάρικο της ανακύκλωσης αδειάζει στο ίδιο μέρος με τα άλλα και το έκοψες κι αυτό. Και δεν σκέφτηκες να ψάξεις αν είναι αλήθεια, να πας σε δημοτικό συμβούλιο και να απαιτήσεις την αλήθεια που είναι δικαίωμα σου, να φωνάξεις. Σιγά τώρα και που να αφήσω τον καναπέ μου μόνο του; Αλλά θυμήσου να γράψεις στο φατσοβιβλίο ότι εσύ κόντρα σε όλα κάνεις ανακύκλωση και βάλε και μια φωτογραφία με κουβά που γραφεί ανακύκλωση. Και κοίτα, όταν το κάνεις να κουνάς και το δάχτυλο.
Μην σε νοιάζει βρε ηλίθιε τι έκανε ο Τραμπ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά όταν έρθει η ώρα να πάρεις μάσκα οξυγόνου στο παιδί σου να φροντίσεις στην ούγια να γραφεί iMalaka.
