Κανείς δεν πεθαίνει από την πείνα, όμως αν ρωτήσεις σε οποιοδήποτε κατάστημα – σούπερ μάρκετ ή το μικρό μάρκετ της γειτονιάς, θα σου πουν ότι το πρώτο μισό κάθε μήνα βγάζουν τα περισσότερα από τα μηνιαία τους έσοδα, ενώ όσο ο μήνας φτάνει προς το τέλος του λιγοστεύουν και οι πελάτες (και το φαγητό στο τραπέζι).
Για να προγραμματίσεις τα γεύματα της οικογένειας και να έχεις ένα καλό πλάνο υγιεινής διατροφής, πρέπει να μην έχεις οικονομικό πρόβλημα. Στο σούπερ μάρκετ πηγαίνεις με χαρτί και πλάνο όταν έχεις αρκετά λεφτά για να το τηρήσεις. Όταν δεν έχεις, πηγαίνεις και κοιτάς και ψωνίζεις ανάλογα με τις προσφορές και τις εκπτώσεις, όσα μπορείς.
Το μενού διαμορφώνεται με βάση τις διαθέσεις των σούπερ μάρκετ, όχι τις δικές μου.
Για πρώτη φορά στα χρονικά εμφανίζονται νέες γενιές παιδιών με προσδόκιμο ζωής μικρότερο από των γονιών τους κι αυτό οφείλεται εξ’ ολοκλήρου στην κακή διατροφή. Παραδόξως πιστεύουμε ότι το να είσαι φτωχός σημαίνει ότι είσαι και αδύνατος, κι όμως, στην εποχή μας συμβαίνει το αντίθετο: Το αδύνατο, όμορφο σώμα είναι αποτέλεσμα οικονομικής επάρκειας, ενώ η φτώχεια σημαίνει πάχος, παχυσαρκία, διαβήτης, χοληστερίνη, καρδιακά προβλήματα, λόγω της κακής και φθηνής διατροφής.
Ακόμα και στις μικρότερες ηλικίες.
Ένα κιλό μοσχάρι από υποτιθέμενα καλό κρεοπωλείο και υποτιθέμενα καλής ποιότητας, κοστίζει 10 ευρώ. Το μοσχάρι ήταν πάντοτε το λιγότερο δημοφιλές και ο λόγος αρκετά απλός (και πρακτικός): Μαζεύει στο μαγείρεμα. Αντίθετα, το αρνί είναι πιο ξηγημένο. Όσο μαγειρέψεις, τόσο θα πάρεις (και θα φας).
10 ευρώ το κιλό. Για μια τετραμελή οικογένεια, μιλάμε πάντα με το κιλό. 10ευρώ λοιπόν. Όμως, το ότι έχεις το μοσχάρι δε σημαίνει ότι έχεις και το φαγητό. Θα χρειαστείς κρεμμύδι, καρότο, πατάτα, ντομάτα, ρύζι, και φυσικά λάδι.
Για να μπορείς να αγοράζεις κάτι και με αυτό το κάτι να φτιάχνεις ένα αξιοπρεπές γεύμα, σημαίνει ότι πίσω σου (στα ντουλάπια) έχεις κάποιο απόθεμα σε ζυμαρικά, ρύζι, μπαχαρικά. Και κάποια λαχανικά βεβαίως. Όταν όμως μέχρι τα μισά του μήνα έχεις ξεμείνει από λεφτά,
Πάμε πάλι πιο πάνω. 10 ευρώ.
Δε θα δώσεις τα 10 ευρώ για 1 κιλό μοσχάρι.
Θα προσπαθήσεις με τα 10ευρώ να βγάλεις όσα περισσότερα γεύματα μπορείς.
Οπότε θα πάρεις λουκάνικα με 1,50 ευρώ το πακέτο που μπορείς να τα μοιράσεις στη μέση και να φτιάξεις 2 γεύματα με μια εξάδα φθηνών αυγών (1ευρώ) και ένα πακέτο μακαρόνια γ’ κατηγορίας (μισό ευρώ). Θα πάρεις γάλα UHT με λιγότερο από 1 ευρώ στο λίτρο και θα το δώσεις αραιωμένο με νερό στα παιδιά σου. Θα πάρεις χύμα δημητριακά, κονσέρβες και φρυγανιές. Φθηνά πράγματα.
Με 2ευρώ παίρνεις μια σακούλα κατεψυγμένα κεφτεδάκια – περίπου 50 κομμάτια. Για να φτιάξεις 50 κεφτέδες θέλεις από 5 έως 10 ευρώ για τον κιμά μόνο. Βάλε το ψωμί ή τη φρυγανιά, τα κρεμμύδια, το αυγό, το λάδι, το ξύδι, το αλάτι, το πιπέρι, το μαϊντανό.
Βάλε στόματα και λεφτά, κάνε μαθηματικά και τάισέ τους.
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι πλέον το να προσπαθείς ασταμάτητα με τα λιγότερα χρήματα να φτιάξεις περισσότερα γεύματα.
Και θα τα καταφέρεις.
Το κακό είναι ότι αυτά τα γεύματα είναι τόσο φτωχά σε διατροφική αξία, που θα πεινάσεις γρηγορότερα.
Και θα ξαναφάς.
Τυπικά μπαίνεις σε έναν κύκλο όπου τρως άχρηστα πράγματα τα οποία δε σε χορταίνουν, δε σε θρέφουν και σε παχαίνουν, μειώνοντας σταδιακά την υγεία σου (και των παιδιών σου).
Αν πρέπει να πληρώσεις 4 ευρώ για ένα κεσεδάκι σύκα που θα τα φας σε πέντε λεπτά (δεν είναι πάνω από δέκα) και με τα ίδια 4 ευρώ μπορείς να πάρεις μακαρόνια και λουκάνικα και φυτικό τυρί να τρως δυο μέρες, τι θα πάρεις;
Η σωστή διατροφή είναι για τους χορτάτους.
Αν πρέπει να επιλέξεις μεταξύ του να φας οτιδήποτε και να μη φας τίποτα, θα φας το οτιδήποτε.
Τα περισσότερα προβλήματα που δημιουργούνται σε μια κοινωνία που υποφέρει, οδηγούν σε κύκλους.
Το θέμα δεν είναι να δώσεις περισσότερα επιδόματα στους ανθρώπους, ούτε οι καλύτερες τιμές στα σούπερ μάρκετ, ούτε οι κάρτες κοινωνικής αλληλεγγύης. Τα λεφτά αυτά μπορεί να σου επιτρέπουν να επιβιώνεις – όχι όμως να ζεις.
Ποτέ δεν είναι αρκετά για να τρέφεσαι σωστά.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μια οικογένεια που ζει από επιδόματα. Κι ας υποθέσουμε ότι επιτέλους, ο ένας από τους δυο γονείς βρίσκει μια δουλειά. Θα ξεκινήσει όπως όλοι με το βασικό μισθό – το αν και πότε θα ανέβει αυτός ο μισθός και πόσο θα κρατήσει, άγνωστο. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει μια δουλειά, παύει να δικαιούται επίδομα ανεργίας. Αλλά αν το επίδομα ανεργίας είναι 300 ευρώ και ο βασικός ούτε το διπλάσιο, πόσο περιμένει ότι θα αλλάξει η ζωή της οικογένειας; Καθόλου. Η διαφορά θα είναι πιθανόν στο ότι αντί να χρωστάνε μόνιμα τα πάγιά τους, θα πληρώνουν κάτι. Ίσως να καταφέρνουν μια στο τόσο να βγουν μια βόλτα για ένα παγωτό. Τέτοιες πολυτέλειες. Ίσως αντί για πέντε μέρες ζυμαρικό να τις κάνουν τέσσερεις. Ίσως να τολμήσουν να ανάψουν το καλοριφέρ το χειμώνα.
Αυτό που ουσιαστικά δημιουργείς, είναι μακροπρόθεσμα άρρωστους ανθρώπους που κάπως θα πρέπει ως κράτος να φροντίσεις, με φάρμακα, θεραπείες, νοσηλείες, προσωπικό.
Δεν μπορείς να περιμένεις από κάποιον που έχει τόσο λίγα χρήματα, να νοιαστεί πραγματικά για το τι τρώει. Ακόμα κι αν νοιάζεται, δε βγαίνουν τα μαθηματικά. Πρέπει να φάει και πρέπει να ταΐσει τα παιδιά του. Με ό,τι βρει!
Να που υπάρχει και ένας τομέας στον οποίο ούτε η πολιτική, ούτε η παιδεία έχει βοηθήσει: η σωστή διατροφή. Όσο καλά πληροφορημένος κι αν είσαι σχετικά με τις θρεπτικές αξίες των τροφών, αν δε βγαίνεις οικονομικά, οι επιλογές σου περιορίζονται ασφυκτικά.
Και όλα γυρίζουν σε κύκλους. Ο άνθρωπος εξαρτάται από τα επιδόματα και την αλληλεγγύη των συνανθρώπων του. Αν καταφέρει να βγει από αυτά, η διαφορά είναι μηδαμινή. Στην Ελλάδα γίνεσαι καριερίστας του βασικού μισθού και δεν βελτιώνεις καθόλου τη ζωή σου. Αν δε βγεις από τα επιδόματα, είσαι αναγκασμένος να τρως ό,τι βρεις. Αν βγεις, δε σου φτάνουν. Εξακολουθείς να τρως ό,τι βρεις, όταν έχεις.
Και ξανά κύκλος.
Στην Ελλάδα δεν πεθαίνει κανείς από την πείνα, αλλά πεινάμε και αργοπεθαίνουμε από αυτά που τρώμε.
& Εκείνος
Τώρα εγώ τι να γράψω, πέρα από το γεγονός ότι φτωχοί και φτώχεια υπάρχουν παντού και στην Σκανδιναβία, αλλά εδώ υπάρχει μια μεγάλη, χαοτική διαφορά, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ!
Τελεία και παύλα!
