Από τη στιγμή που η Εκκλησία υφίσταται ως κράτος εν κράτει, δυο τινά συμβαίνουν: α) δεν υπάρχει δημοκρατία β) δεν υπάρχει ανεξιθρησκεία.
Το να μην γράφουν πια οι ταυτότητες το θρήσκευμα των πολιτών (κάτι για το οποίο δεν αποφασίζαμε κιόλας εμείς, αλλά γραφόταν αυτόματα ως αυτονόητο Χ.Ο.) δε σημαίνει πως οι πολίτες πράγματι ζουν σε μια χώρα με ελευθερία στην πίστη τους.
Κι όσο για τη δημοκρατία, όχι δεν υπάρχει από τη στιγμή που μια θρησκεία αποκτά το οποιοδήποτε προνόμιο πάνω από τα (υποτιθέμενα) ίσα των πολιτών.
Ψιλά γράμματα.
Επίσης, πότε επιτέλους έχουν σκοπό να καταλάβουν ορισμένοι, ότι η Εκκλησία (ΟΧΙ η πίστη) χαλάει τους ανθρώπους;
Είναι απόλυτα φυσιολογικό ένας άνθρωπος να στρέφεται (και) προς το Θεό (όποιος κι αν είναι), για τον οποιονδήποτε λόγο. Άλλος στρέφεται στον αθλητισμό. Άλλος στην τέχνη. Άλλος στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Πάντα φτάνει μια στιγμή που ο άνθρωπος έχει ανάγκη να στραφεί κάπου και καλύτερα λες στο Θεό από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά – αν δεν υπάρχει κάποια άλλη διέξοδος.
Η θρησκεία πρέπει να καθοδηγεί – όχι όπως ο τσομπάνος τα πρόβατα όμως. Η θρησκεία πρέπει να είναι συνοδοιπόρος του ανθρώπου, κοντά στον άνθρωπο, να τον στηρίζει, να του διδάσκει, να του μαθαίνει, να τον εκπαιδεύει. Να βοηθά τον άνθρωπο να γίνεται καλύτερος για τον ίδιο, για τους ανθρώπους του, για την κοινωνία στην οποία ζει.
Ο άνθρωπος δεν είναι πρόβατο.
Ο πιστός δεν είναι πρόβατο.
Η θρησκεία δεν βγάζει αρχηγούς και ηγέτες (ή τσομπάνους).
Όμως αυτό κάνει.
Αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως πρόβατο, και θρέφει κοιλαράδες αρχηγούς που μοιράζουν διαταγές υπό την απειλή ενός θεού που πάντα στο τέλος θα τους κάψει.
Όμως δυστυχώς παράλληλα κάνει και κάτι άλλο: Δημιουργεί αρρώστους.
Ο εγκλεισμός, η στέρηση, η απομόνωση, η απειλή, η συνεχής καταπίεση, είναι καταστροφικές για τον άνθρωπο.
Δεν μπορεί να απαιτείς την άρνηση της ανθρώπινης φύσης. Δεν μπορείς να καταπιέζεις τον άνθρωπο με τέτοιον τρόπο. Θα έπρεπε επιτέλους κάποια στιγμή αυτό να γίνει αντιληπτό (; Δεν έχει γίνει;)
Πόσο μπορεί να κρατήσει την ψυχική του ισορροπία ένας νέος άνθρωπος που στερείται την ελευθερία και αναγκάζεται να εναντιωθεί στην ίδια του τη φύση;
Οι κληρικοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι με απωθημένα, καταλήγοντας αρχικά να είναι οι ίδιοι ψυχικά άρρωστοι* και τελικά εγκληματίες.
Έχουν πάρει χαμπάρι ορισμένοι ότι ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει στην Εκκλησία είναι η συστηματική κι ηθελημένη καταπάτηση/κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων;
Και στο κάτω κάτω: Ποιος σου λέει ότι γεννήθηκες για να υποφέρεις; Ποιος σου λέει ότι γεννήθηκες για να ζήσεις μέσα στην καταπίεση και τη στέρηση, για να πεθάνεις μόνος, άρρωστος, και τελικά …ένοχος; (Σε ποιον χρωστάς τέτοια ζωή;)
*Οι φουσκωτές κοιλιές, τα χρυσάφια και οι μερσεντές, είναι ακόμα ένα δείγμα αυτής της αρρώστιας.
& Εκείνος
Δεν είμαι και απόλυτα σίγουρος, άλλα νομίζω ότι το έγραψα σε άρθρο μου εδώ στο apopseis.gr παλαιότερα: στην Ελλάδα είμαστε καταδικασμένοι εκ γενετής χριστιανοί ορθόδοξοι. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι μας τοποθετούν σε κάποιους φακέλους, σε κάποιες λίστες, ορίζοντας όχι μόνο τα πρέπει μας αλλά και τα θέλω μας. Εκ γενετής.
Στην Ελλάδα γεννιόμαστε με μια ταμπέλα μεγαλύτερη από το μπόι μας που μας κάνει συνοδοιπόρους του κάθε Αμβροσίου κι αυτό γίνεται με την συμμέτοχη και την βούλα του κράτους που κατά τα άλλα διακηρύσσει την …ανεξιθρησκία του. Να, κάτι σαν τους Ταλιμπάν κι εμείς αλλά στο πιο υποκριτικό. Και με χρυσοστολισμένους Αγιοταλάχ να κρίνουν σε ρυθμούς αλάθητου του Πάπα από «άμβωνας», κραδαίνοντας απειλητικά πότε την ΕΣΑτζήδικη ράβδο, πότε την βίβλο και πότε τον αγκυλωτό σταυρό που οι περισσότεροι κρυφό-προσκυνάνε. Αυτό τώρα εμείς το λέμε …ορθοδοξία!
Μια κλειστή οργάνωση που επί αιώνες κυνήγησε και κατέστρεψε οτιδήποτε ελληνιστικό, που αφόρισε την επανάσταση του ’21 – όπως ο σύγχρονος ευλογεί τη γενοκτονία των Κούρδων – που έθρεψε κι υμνολόγησε βασανιστές και δολοφόνους επί χούντας και σχεδιάζει ολοκαυτώματα με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Σε αυτή την κλειστή οργάνωση το κράτος συνένοχα μας έχει κάνει όλους μέλη και οπαδούς.
Γι αυτό και αντιδρούν κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για τις ταυτότητες ή για τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Ποιά μαφία και ποιά οργάνωση θα άφηνε εύκολα το πνιγηρό σφιχταγκάλιασμα με την εξουσία για να το αφήσει η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία μετά από τόσους αιώνες και τόσες αμαρτίες;
Και αλήθεια, ποια είναι η σχέση της Ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας των Αμβρόσιων και του Χριστιανισμού; Υπάρχει καμία;
Τέλος θα μνημονεύσω κάτι που έγραψε η Δέσποινα Κονταράκη, αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου πριν από μερικούς μήνες μνημονεύοντας λόγια της γιαγιάς της και μου αρέσει πραγματικά πάρα πολύ: «ο Χριστός και φασισμός δεν περπάτησαν ποτέ χέρι-χέρι, γιατί τους χωρίζει ένας σταυρός. Ο ένας σταυρώθηκε, ο άλλος σταυρώνει.» Πολύ φοβάμαι ότι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει πάρα πολλά χρόνια να περπατήσει με τον Χριστό, προτιμούσε να περπατάει με τον Λογοθετόπουλο και τον Ράλλη, μετά με τον Παπαδόπουλο και τον Παττακό, και τώρα με τον Κασιδιάρη και τον Λαγό μόνο για να σταυρώνει.
Και αυτοί τώρα εμένα και το παιδί μου μας θέλουν υποχρεωτικά και εκ γενετής …μέλη τους.
ΥΓ. Να μην ξεχάσω, επ’ ευκαιρία τα σέβη μου και στην … ελληνική δικαιοσύνη!
