Guest

Είναι η αλήθεια, ανόητε.

Εκεί ακριβώς, στη λέξη ‘εκδίκηση’ κρύβεται η πρώτη αλήθεια του Βαρουφάκη. Ο Yanis ταπεινώθηκε και ταπεινώθηκε πολύ άσχημα. Μπήκε στην αίθουσα νομίζοντας ότι θα παίξει σκάκι και βρέθηκε σε ένα χώρο γεμάτο καπνό που γκάγκστερ με σηκωμένα μανίκια και τα πιστόλια στη τσόχα παίζανε πόκερ. Υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του νόμιζε ότι θα τους έπειθε να παίξουν σκάκι κι αυτό τον βύθισε σε καινούργιες ταπεινώσεις. Στο τέλος ανακάλυψε ότι ακόμα και αυτός που υποτίθεται ότι τον κάλυπτε έπαιζε πόκερ στη πλάτη του, ίσως ακόμα και ποντάροντας στην αποτυχία του.

Δεν υπερασπίζομαι τον Βαρουφάκη. Αυτό για να μην αρχίσουν πάλι τα συμπεράσματα και οι ταμπέλες. Τον κρίνω και τον αναλύω. Και ξέρετε κάτι; Επειδή σε αντίθεση με τους υπολοίπους Έλληνες εγώ αλτσχάιμερ δεν έχω πάθει ακόμα, κάτι μου θυμίζει. Αυτό παρακάτω, μετά τις αλήθειες του Βαρουφάκη.

Έτσι λοιπόν σε αυτή τη συνέντευξη στον Παπαχελά ακούσαμε κατά περιόδους τον Yanis να μιλάει μέσα από το στόμα του Βαρουφάκη. Ακούγοντας μόνο τον Yanis και αφήνοντας τον Βαρουφάκη να στήνει πολιτικές καριέρες, αυτό που τώρα ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ήταν προαποφασισμένο και το μόνο που παίχτηκε για έξη μήνες ήταν ένας αγώνας καθυστερήσεων. Σε αυτό τον αγώνα έπαιξαν και οι δυο πλευρές εκούσια.

koyrema-syrizaΗ Ελλάδα από την πλευρά της και βλέποντας το πλαν Χ – όπως πολύ σωστά το ονομάζει ο ακαδημαϊκός Βαρουφάκης μιας και πρόκειται για ένα σχέδιο με πολλαπλές συνιστάμενες – να αποτυγχάνει κάτω από τα αντίμετρα και τους εκβιασμούς του διδύμου Μέρκελ Σόιμπλε, άρχισε να περιμένει την τύχη, την Αθηνά ή κάποιον από μηχανής θεό τέλος πάντων, να δώσει λύση. Το πρόβλημα σε αυτή τη στάση ήταν ότι η όποια εναλλακτική δεν ήταν εναλλακτική μιας και το ερώτημα δεν ήταν ποτέ ευρώ ή όχι, αλλά ευρώ ή ευρώ. Σε αυτή τη περίπτωση δεν υπήρχε δίλημμα, εκβιασμός ή διαπραγμάτευση. Και αυτό ο Yanis το κατάλαβε γρήγορα. Γι’ αυτό περνώντας από το στάδιο του αυτοεξευτελισμού πρώτα, παρέδωσε στον Βαρουφάκη που σαν πρώτη κίνηση έκανε θεατρικά τον Yanis μάρτυρα.

Η Γερμανία την ίδια περίοδο, ηγουμένη και ιδεολογικά της νέας Ευρώπης ήθελε να κάνει την Ελλάδα πρώτα από όλα το απόλυτο παράδειγμα προς κάθε κατεύθυνση. Και μην περιορίζετε τις κατευθύνσεις μόνο στον Ευρωπαϊκό νότο, γιατί και ο βορράς έχει τα προβλήματα του με το Βέλγιο και την Φιλανδία να πρωτοστατούν. Αλλά, και το αλλά είναι μεγάλο, υπάρχει το χρέος της Αφρικής και της Ασίας που αγγλογαλλογερμανοί δεν θέλουν με τίποτα να επαναδιαπραγματευθούν. Οι γαλλογερμανοί ειδικά, θέλουν Ασία και Αφρική χρεωμένους και δέσμιους του ευρώ. Η νέα Ευρώπη απαιτεί στην πρώτη φάση της την υποταγή και η Ελλάδα έγινε ταυτόχρονα το παράδειγμα και το πειραματόζωο. Συν ότι ήταν και ένας τρόπος να μετρηθούν δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ότι η Γερμανία κατάφερε να εκβιάσει την Κίνα – πάλι κατά τα λεγόμενα του Yanis – στο να μην βοηθήσει την Ελλάδα έχει τεράστια σημειολογική σημασία. Απόδειξη όλων των ανωτέρο είναι αυτό που είπε πριν από λίγες ώρες ο Σόιμπλε στον Τσίπρα, στο Νταβός. «Είναι η εφαρμογή, ανόητε!» και δεν πα να λένε ό,τι θέλουν όσοι θέλουν να το καλύψουν, το μήνυμα και η προσβολή ήταν πολύ μελετημένα και ηθελημένα από την πλευρά του Σόιμπλε.

Η δεύτερη αλήθεια του Yanis ήρθε πάλι από τον Βαρουφάκη και έχει απόλυτη σχέση με τη πρώτη. Αν κάποιος πρόσεξε τη συνέντευξη του πολιτικού Βαρουφάκη θα πρόσεχε ότι σε όλες τις αναφορές του όλοι οι τρίτοι είχαν ρόλους κομπάρσου. Είτε ήταν η Λαγκάρντ, είτε ο Ολάντ ή ακόμα και ο Αμερικανός πρόεδρος. Στη σκηνή υπήρχαν μόνο δυο. Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Βαρουφάκης και αυτή είναι η αλήθεια.

Το δίδυμο Μέρκελ Σόιμπλε μέσα στις όποιες διαπροσωπικές και ιδεολογικές διαφορές τους αντιπροσωπεύουν μια πολύ συγκεκριμένη τάση νεοφιλελευθερισμού. Ο νεοφιλευθερισμός δεν είναι μια συγκεκριμένη ιδεολογία όπως είναι ο συντηρητικός καπιταλισμός, ο ρεπουμπλικανικός συντηρητισμός, ο φασισμός, ο σοσιαλισμός ή ο κομουνισμός. Είναι ένας κουβάς με λίγο από όλα, μπερδεμένα που άλλοτε κοιτάζει δεξιά και άλλοτε αριστερά. Ο νεοφιλελευθερισμός των Μέρκελ Σόιμπλε – που θέλουν να εφαρμόσουν και στην νέα Ευρώπη – είναι ένα μείγμα γερμανικής γραφειοκρατίας, πρωσικού συντηρητισμού με δείγματα σοσιαλδημοκρατικού κράτους πρόνοιας. Και επειδή ακριβώς είναι δικό τους όραμα και δημιούργημα είναι και οι μόνοι που μπορούν και να το εφαρμόσουν. Και έτσι το κάνουν λίγο από αλαζονεία, λίγο γιατί είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν.

Εδώ παρενθετικά, η αλαζονεία υπήρξε πάντα και σε όλη την ιστορία της, η νέμεσης της Γερμανίας και των δορυφόρων της που ακολουθούσαν τα ίδια ήθη. Ο Σόιμπλε έστω και παραλλάσσοντας γνωστή έκφραση του Κλίντον, αποκαλώντας έμμεσα τον Τσίπρα «ανόητο», τη μόνη αίσθηση που άφησε ήταν αυτή του αλαζόνα εξουσιαστή κι όχι αυτή του μεταρρυθμιστή που θέλει μια νέα βελτιωμένη και ανταγωνιστική Ευρώπη.

Η τελευταία μεγάλη αλήθεια του Yanis ήταν το γεγονός ότι ο Τσίπρας υποτάχτηκε. Προσοχή, δεν παραδόθηκε, δεν έπεσε μαχόμενος, δεν υποχώρησε. Υποτάχτηκε. Κατέβασε τα όπλα και έσκυψε υποταγμένος. Το γιατί δεν πιστευτώ ότι θα το μάθουμε ποτέ. Εδώ ακόμα ψάχνουμε ποια συμφέροντα έστειλαν τον Κολοκοτρώνη φυλακή στο Ναύπλιο κι εσείς ελπίζετε να μάθετε τι έγινε και ο Τσίπρας υποτάχτηκε; Αλλά το γεγονός παραμένει, υποταχτήκαμε και αυτό αυτή τη στιγμή το κουβαλάνε όλοι οι Έλληνες. Γιατί ο Τσίπρας μπορεί να μην το κατάλαβε ποτέ του αλλά είχε τη φωνή όλων των Ελλήνων μαζί του και όχι μόνο αυτών που τον ψήφισαν.

Προηγουμένως έκανα μια αναφορά στο παρελθόν ενώ μιλούσα για τον Βαρουφάκη. Ας πάμε μερικές δεκαετίες στο παρελθόν λοιπόν. Τέλη του 1959 έχει ιδρυθεί το Κυπριακό κράτος αλλά η απειλές της Τουρκίας έχουν δυναμώσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πρωθυπουργός με ένα εχθρικό προς αυτόν παλάτι μιας και δεν υπηρετούσε τα καπρίτσια της Φρειδερίκης και του ξεπεσμένου άντρα της. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πόρτα της τότε ΕΟΚ που για χιλιάδες λόγους ο Καραμανλής το θέλει πάση θυσία και κάνοντας το αυτοσκοπό. Αλλά αυτά χωρίς η Ελλάδα να έχει ακόμα συνέλθει από την τελευταία χρεοκοπία του Βενιζέλου το ‘32 και τα συνεχόμενα χτυπήματα του παγκοσμίου πολέμου που είδε όλα τα ελληνικά αποθέματα να μεταφέρονται στα θησαυροφυλάκια του Χίτλερ και ένα εμφύλιο που είδε τους Έλληνες να χρεώνονται σε αγγλοαμερικάνους για να αγοράσουν τριτοκλασσάτο οπλισμό και να αλληλοσκοτωθούν.

Ο Καραμανλής τότε αντιλήφθηκε ότι αν ήθελε ΕΟΚ, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να αλλάξει τους όρους που λειτουργούσε μέχρι τότε η ελληνική οικονομία και να το κάνει μάλιστα, τουλάχιστον όσο αφορά τη βιτρίνα, με μεγάλη ταχύτητα και ριζοσπαστικά. Την ίδια εποχή στην Αμερική – στην Αμερική που κυριαρχούσε ήδη οικονομικά παγκόσμια – υπάρχει ένας Έλληνας οικονομολόγος με διεθνή φήμη και αποδοχή, που συμμετέχει σε αυτή την αναστήλωση της παγκόσμιας οικονομίας και ενώ γόνος του μεγαλύτερου πολιτικού αντιπάλου του Καραμανλή, έχει δηλώσει με πολλούς τρόπους ότι η πολιτική τον αφήνει παντελώς αδιάφορο. Φυσικά μιλάω για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Καραμανλής κάνει τότε το σοφότατο και το 1961 όχι απλά τον φέρνει στην Ελλάδα, αλλά και του αναθέτει με πολιτική απόφαση την προεδρία του διοικητικού συμβουλίου και την επιστημονική διεύθυνση του νεοσύστατου Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), καθώς και τη συμμετοχή του σαν ειδικού συμβούλου στη Τράπεζας της Ελλάδος.

Η συμμετοχή του Παπανδρέου τότε σπάνια αναφέρεται αλλά ενδεικτικά αν είχε ακουστεί στις προτάσεις του για αναδιάρθρωση του τραπεζιτικού συστήματος, υπολογισμού επιτοκίων, φορολόγησης και γραφειοκρατίας ίσως σήμερα να μιλούσαμε για μια διαφορετική ελληνική οικονομία. Αλλά το 1962 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Καραμανλή και οι συγκρούσεις με το παλάτι είχαν πια γίνει καθημερινό θέμα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στο μεταξύ έγινε και βουλευτής και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι ο ακαδημαϊκός και οικονομολόγος Παπανδρέου δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τον μετέπειτα πολιτικό Ανδρέα. Ακολουθώντας λοιπόν τη γνωστή ρήση του Μητσοτάκη περί μνήμης των Ελλήνων, θα κράταγα μικρό καλάθι για τα όσα ακούγονται σχετικά με το …τέλος του πολιτικού Βαρουφάκη. Εγώ νομίζω ότι μόλις ξεκίνησε. Το κρίμα είναι ότι τέλειωσε ο Yanis γιατί μαζί του είχαμε την ελπίδα να μάθουμε και μερικές αλήθειες.

Ας επανέλθουμε όμως με τη κουβέντα του αγαπητού Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Είναι η εφαρμογή, ανόητε!» Κι αυτός τρελός είναι, αλλά κι αυτός λέει τις αλήθειες του μέσα σε μια πρόταση. Όπως είπα και προηγουμένως το δίδυμο Σόιμπλε Μέρκελ για να φτιάξει τη νέα Ευρώπη δεν θέλει μια απλή υποταγή, θέλει την απόλυτη υπακοή. Αλλά υποταγή δεν σημαίνει απαραίτητα και απόλυτη υποταγή. Ο Τσίπρας φαίνεται να μην έχει καταλάβει ακόμα τι συμβαίνει γύρω του. Δεν ξέρω αν τα πολλαπλά χαστούκια τον έχουν ζαλίσει, αλλά εμφανίζεται συνεχώς ανίκανος να ακολουθήσει η έστω παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Και αυτό δεν κάνει, δεν λειτουργεί για τα σχέδια Μέρκελ Σόιμπλε. Αυτοί χρειάζονται έναν Μητσοτάκη. Ένα Κυριάκο υπάκουο, υποτακτικό, αλλά όχι ζαλισμένο μα ανόητες ιδεοληψίες και πιθανές κρίσεις ενοχής. Ένα Κυριάκο με ύποπτο παρελθόν ώστε και ο εκβιασμός να έχει αξία. Έτσι δεν είναι κύριε Χριστοφοράκο;

Ο Σόιμπλε είπε χοντρά στο Τσίπρα ό,τι είπα εγώ παραπάνω με πολλές λέξεις. Οι αποφάσεις είναι ειλημμένες. Η πορεία σχεδιάζεται και η εφαρμογή. Και για να σιγουρευτεί ότι το κατάλαβε τον είπε και βλάκα. Και επειδή ο Τσίπρας παραείναι βλάκας, ακόμα και για να καταλάβει αυτό που του βάζουν μπροστά του μασημένο, θέλουν να τον αλλάξουν με άλλον που ναι μεν βλάκας αλλά δικιάς τους κοπής βλάκας. Γι’ αυτό και μη περιμένετε σύντομα εξελίξεις στην αξιολόγηση που κάνει η τρόικας ή όπως αλλιώς τους λένε τώρα. Ξέρουν ότι κάθε μέρα που περνάει φθείρεται αυτός ο βλάκας και ανεβαίνει ο άλλος ο βλάκας.

Αλλά δυστυχώς δεν ήμουν εγώ αυτός που είπε τον Τσίπρα ανόητο. Ήταν ο Σόιμπλε. Ο εμπαθής, ο αλαζονικός Σόιμπλε. Ο άνθρωπος που θεώρει τον εαυτό του παντογνώστη θεό. Δυστυχώς και κάπου εκεί θα χαθούν όλες οι αλήθειες μέσα στο δικό του ψέμα.

Αλλά μιας και αφήσαμε πίσω μας τρελούς και αλήθειες και πιάσαμε βλάκες και ψέματα η εκλογή Κυριάκου στη προεδρία της ΝΔ, παρόλες της προσπάθειες των γνωστών ΜΜΕ, δεν έφερε τον πολυπόθητο σεισμό στην κοινωνία. Κοντεύει όμως να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και σίγουρα διαλύει το Ποτάμι.

Για το Ποτάμι έχω γράψει πολλά κατά περιόδους. Ένας Θεοδωράκης κρυφοφασίστας, αλαζονικός και όργανο συμφερόντων και νταβατζήδων μάζεψε γύρω του ότι ρετάλι υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ με μυαλό Τζήμερου και έφτιαξε κόμμα. Μια η μ@λ@κία που δέρνει μερικούς, μια η πίεση από τα ΜΜΕ των νταβατζήδων μπήκαν και στη Βουλή. Τώρα πια που τους πήραν μυρωδιά όλοι και το Ποτάμι θα τους πάρει και Βουλή δεν ξαναβλέπουν, ψάχνουν να βρουν στέγη αλλού μιας και το βουλευτιλίκι είναι κι αυτό μορφή εξουσίας. Παράσιτα της πολιτικής ήταν οι περισσότεροι και παράσιτα θα μείνουν, γι’ αυτό τρέχουν στο άλλο παράσιτο το Κυριάκο μπας και τους ταΐσει. Έτσι δεν είναι κύριε Χριστοφοράκο;

Αντε κι όσοι δεν πάνε στο Κυριάκο θα ψάξουν ανόητο αλλού. Δόξα τω Θεώ από ανόητους η Ελληνική πολιτική πλείστους. Η σειρά του Λεβέντη έπεται. Αυτοί να δούμε με τι ταχύτητα θα πάνε στον Κυριάκο. Και για να μη ξεχνάμε και τις κυρίες, υπάρχει για τα ρετάλια και η Φώφη. Όλο και κάτι θα βουτήξει κι αυτή.

Αλλά με τους βλάκες δεν τελείωσα. Υπάρχει κι ένας που παίρνει το βραβείο βλάκα εσωτερικού. Ο Τσίπρας θα κρατήσει το εξωτερικού. Ο Κοντονής, ο και υποθετικά υπουργός αθλητισμού. Ξεκίνησε να κάνει κάτι καλό. Όταν ξεκίνησε. Είπαμε ίσως και να κάνει κάτι καλό. Μετά στράβωσε, και μαριδώθηκε (Να πω το άντερο του; Δεν ξέρω, ψέματα θα πω.) και στο τέλος αποβλακώθηκε. Αν ήθελε να βάλει απέναντί του για πολιτικό αντίπαλο μια κοινωνική ομάδα, τα κατάφερε. Και το έκανε και πρόστυχα, ξευτελισμένα, γιατί είναι και βλάκας. Τώρα …εγώ νίπτω τας χείρας μου. Όλοι τον είχαμε προειδοποιήσει.

Κι επειδή ασφαλιστικό, συντάξεις, παιδεία, ανεργία, αστέγους και αγροτικό δεν τα έπιασα γιατί με τόση βλακεία που κυκλοφορεί σε αυτή τη κυβέρνηση δεν θα τελειώσω, θα κλείσω θυμίζοντας κάτι που είπε ο Αϊνστάιν και θα σας αφήσω να το σκεφτείτε:

«Η διαφορά ανάμεσα στην ηλιθιότητα και στην ευφυΐα είναι ότι η δεύτερη έχει όρια.»

********************************************************

Τίποτα δεν θα μπορούσε να με λυπήσει πιο πολύ σήμερα από το ανόητο πρωτοσέλιδο της Αυγής. «Τυφλή σύγκρουση από αγρότες». Κάποτε καμάρωνα που ξεκίνησα τη καριέρα μου πριν από σχεδόν 40 χρόνια στην Αυγούλα, αυτοί έτσι όπως πάνε θα με κάνουν να ντρέπομαι.

********************************************************

Ανόητη ερώτηση δεν είναι, αλλά εγώ που είχα παππούδες, καπετάνιους και στις δυο πλευρές αν έρθω στην Ελλάδα ποιό υπουργείο παίρνω;

********************************************************

Η ανακοίνωση της ΝΔ για την αμετροέπεια του Σόιμπλε …καλή. Ίσως να υπάρχει ελπίδα. Όχι για τον Κυριάκο αλλά για το απώτερο μέλλον.

********************************************************

Να σας πω ρε παλληκάρια με τις σφυγμομετρήσεις. Πως τις κάνετε; Παίρνετε τηλέφωνο τον Κρανιδιώτη και σας δίνει τα αποτελέσματα; Τηλεφωνικά;

********************************************************

Πάλι μιλάς και μιλάς πολύ. Και πάλι εκεί στη γνωστή καφετέρια στο Κολωνάκι σε ακούνε. Και σε ακούνε πολλοί.

********************************************************

Για μια ακόμα Παρασκευή πολύ επίκαιρα κουρεμένος ο Θάνος Ραφτόπουλος μου κρατάει συντροφιά με ένα σκίτσο του.

********************************************************

Στη φωτογραφία ο Τσίπρας στο Νταβός




Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!

 

 

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Θάνος Καλαμίδας, ένας Έλληνας στο Παρίσι και στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και στο Τόκιο και τελευταία στο Ελσίνκι. Για εικοσαετία ελεύθερος σκοπευτής και αναλυτής για Βρετανικά μέσα με ανταποκρίσεις από τη Νότια Αφρική μέχρι την Κίνα, από την Νικαράγουα μέχρι το Σουδάν. Τα τελευταία χρόνια αναλυτής για Σκανδιναβικά, Βρετανικά και Γαλλικά έντυπα σε θέματα που κυρίως αφορούν την ευρωπαϊκή κοινότητα.

Είναι η αλήθεια, ανόητε.

του Θάνου Καλαμίδα.

Την παροιμία που λέει ότι από παιδί και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, φαντάζομαι την ξέρετε. Έτσι λοιπόν κι εγώ σήμερα θα ξεκινήσω από την αλήθεια του τρελού. Σωστά το έγραψα, γιατί στην Ελλάδα ο κάθε τρελός έχει τη δικιά του αλήθεια.

Αυτά, γιατί περισσότερο από περιέργεια παρά ό,τι άλλο παρακολούθησα κι εγώ τη συνέντευξη του Βαρουφάκη όταν επιτέλους μπήκε στο διαδίκτυο. Οι έξη μήνες υπουργιλίκη σαφώς του έδωσαν πολλά μαθήματα και ο σημερινός Βαρουφάκης λίγη σχέση έχει με τον Βαρουφάκη ένα χρόνο πριν. Ο σημερινός Βαρουφάκης δεν είναι ο Yanis. Είναι ένας πολιτικός με την ανάλογη δόση αλαζονείας που τόσο μας έχουν επιδείξει όλοι οι πολιτικοί μας τα τελευταία χρόνια, που θεωρεί ότι τώρα που κατάλαβε πως παίζεται το παιχνίδι, ήρθε η ώρα του για τη μεγάλη επιστροφή και πιθανώς εκδίκηση.

 

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο