Αυτή τη στιγμή συγκρούονται δύο κυρίαρχα πολιτικές στο εσωτερικό της ΝΔ, οι οποίες ανάλογα με το ποιος θα επικρατήσει στις 22 Νοεμβρίου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα διαμορφώσουν και τη γενικότερη αντιπολιτευτική στρατηγική της επόμενης ηγεσίας. Εκείνη της τακτικής του «ώριμου φρούτου» και εκείνη της «εδώ και τώρα» αλλαγής.
Η τακτική του «ώριμου φρούτου», η οποία προωθείται από τα παλιότερα και πιο έμπειρα στελέχη, έχει προκύψει ως συνέπεια μέσα από τις τέσσερις τελευταίες συνεχείς ήττες. Το «σοκ» του δημοψηφίσματος και των εκλογών του Σεπτεμβρίου είναι ακόμη νωπό. Αρκετά «πρωτοκλασσάτα» στελέχη της ΝΔ, βλέποντας ότι η διαχείριση όλων των κρίσιμων ζητημάτων από την κυβέρνηση κρύβει επικίνδυνες περιπλοκές έχουν επενδύσει πλέον στην φυσική φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία θα οδηγήσει – όπως πιστεύουν – πολύ νωρίτερα από το τέλος της τετραετίας στην πτώση της. Ενώ, παράλληλα η ΝΔ – σύμφωνα με τους ίδιους – θα έχει πολύτιμο χρόνο στην διάθεσή της να επουλώσει τις πληγές της και να προχωρήσει σε μία σταδιακή ανανέωση προσώπων και πολιτικών.
Η στρατηγική αυτή ενώ αναγνωρίζει τον καταστροφικό χαρακτήρα της κυβέρνηση Τσίπρα, αποφεύγει την ευθεία αντιπαράθεση μαζί της, προσφέροντάς της το δίχως άλλο πολύτιμο πολιτικό χρόνο και επιπλέον δημιουργεί στους πολίτες την αίσθηση ότι η αντιπολίτευση είτε δεν είναι έτοιμη, είτε φοβάται τη σύγκρουση, είτε δεν έχει την τόλμη να αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας στην πιο κρίσιμη περίοδο.
Επίσης, υπάρχει και ένα άλλο θέμα, εσωκομματικής φύσεως. Αν εμπεδωθεί η λογική του «ώριμου φρούτου», τα κομματικά στελέχη αντί να επιδιώκουν διακρίσεις στο μέτωπο της αντιπολίτευσης, θα διαγκωνίζονται να πάρουν θέσεις και να διατηρήσουν τις καρέκλες τους για την επόμενη ημέρα. Κάτι τέτοιο, ουσιαστικά θα εμπεδώσει την ήδη υπάρχουσα κομματική επετηρίδα και θα παρεμποδίσει το άνοιγμα στην κοινωνία που έχει τόσο ανάγκη η «γερασμένη» ΝΔ.
Είναι δεδομένο όμως ότι τα γεγονότα δεν περιμένουν πια. Οι λογικές του «ώριμου φρούτου» στην πράξη δεν ισχύουν με τις ταχύτητες που τρέχει σήμερα η ζωή μας. Τα προβλήματα που έχει κάθε σπίτι, κάθε ελληνική οικογένεια, που παλεύει να τα βγάλει πέρα, δεν παίρνουν αναβολή. Σε ποιους λοιπόν αναφέρονται όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι καλύτερα να περιμένουμε και να κρατήσουμε την «αλλαγή» για αργότερα; Ποιοι νομίζουν ότι στην Ελλάδα του σήμερα, υπάρχει κάποιος – έστω κι ένας – που να έχει την πολυτέλεια του χρόνου;
Η παραμονή των Τσίπρα-Καμμένου στην εξουσία επιδεινώνει την κατάσταση της χώρας μέρα με τη μέρα. Οι νεοδημοκράτες αν θέλουν να συνεχίσει να υπάρχει το κόμμα τους και να μην το προσπεράσει εντελώς η ελληνική κοινωνία, πρέπει «εδώ και τώρα» να πάρουν πρωτοβουλία. Να «καθαρίσουν» το κόμμα τους από παλιοκομματικές και μικροπολιτικές λογικές και να προχωρήσουν σε μία «βίαιη» ανανέωση προσώπων και πολιτικών, που τους οδήγησαν στην εκλογική ταπείνωση.
Χρόνο θέλουν να «αγοράσουν» μόνο εκείνοι που δεν επιθυμούν να αλλάξει τίποτα, όσοι κρατούν ανοιχτούς τους λογαριασμούς τους με το χθες. Χρόνο θέλει να αγοράσει η κυβέρνηση και ο Τσίπρας ο ίδιος, που δεν θέλει αντίπαλο, δεν θέλει τη ΝΔ με ένα νέο πρόσωπο, με μια άλλη νοοτροπία. Γιατί έτσι ακριβώς πιστεύει ότι θα εξασφαλίσει μια εύκολη τετραετία. Γιατί έτσι νομίζει ότι θα διατηρηθεί στην θέση του για πολύ καιρό ακόμη.
Εικόνα από Judit Klein: flickr.com/photos/juditk/5024772809
