γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Δύο χρόνια μετά. Παρά το φόβο του κορονοϊού και παρότι η εξέδρα των επισήμων ήταν μεγαλύτερη από το σύνηθες προκειμένου για τις απαραίτητες αποστάσεις, εντούτοις θύμιζε ατμόσφαιρα γηπέδου από τα παλιά.
Θεσμικοί, λιγότερο ή περισσότερο εστιασμένοι στα υγειονομικά πρωτόκολλα, έδωσαν κυριολεκτικά μάχη για ένα ικανοποιητικό πλασάρισμα υπό το φως του ηλίου, που «λίγο το στόμα του άνοιξε κι ευθύς εμύρισε άνοιξη».
Το ειδικό της βάρος άλλωστε ενίοτε περικλείει προσλαμβάνουσες της αρχαίας κληρονομιάς ή του εξευγενισμένου κόσμου της Εσπερίας. Ιδεολογικές διαμάχες, πολιτικές ανησυχίες και δογματισμοί, ολοκληρωτικά παραμερίζονται. Άλλωστε οι «ομιλούσες τάξεις» του Κρίστοφερ Λάς, εγκαταλείποντας τη ζέση της πολιτικής φιλονικίας, βρίσκονται πέρα από καταναγκασμούς ιδεολογίας, χώρου και χρόνου.
Ένας εξορθολογισμένος «πολυθεϊσμός» πολιτικών αξιών κατά τον Βέμπερ τους ενώνει. Ένας θεσμός που ενισχύει την ιστορική μνήμη και επιπλέον ανέδειξε στην πόλη μας το όραμα της κυβέρνησης και την αγωνία των γονέων για τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία, για τα οποία κάποιοι αγωνίστηκαν με σθένος.
Στη γενικότερη ατμόσφαιρα πατριωτισμού, συγκινητικής έξαρσης και εθνικής παρρησίας, αρκετοί στάθηκαν όρθιοι. Ιδιαίτερα μάλιστα από το «δεξιό» στρατόπεδο. Δεδομένου ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας και με κεκτημένη τη διαφορά των δέκα και πλέον μονάδων από τον δεύτερο, οι επίδοξοι είναι πολλοί.
Πλείστοι διαισθάνονται οικεία και τη δεύτερη τετραετία παρά την απλή αναλογική. Η κυβέρνηση άλλωστε, εφαρμόζοντας ένα μείγμα κεντροδεξιού σοσιαλισμού, μια πολιτική ριζωμένη στη λαϊκή λογική της παροχής, κατά «το όπλο των πολιτικών είναι η λήθη των λαών», πετυχαίνει να κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτό καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τις όποιες αστοχίες των στελεχών της.
Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι απείρως καλύτερη από εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ, εμπνέοντας εμπιστοσύνη και ασφάλεια στους πολίτες. Τα ζητήματα άλλωστε μπορούν να περιμένουν.
Επιπλέον το μεγάλο στοίχημα εστιάζει στο ’27. Από το 1974 έως σήμερα, ουδέποτε υπήρξε πρωθυπουργός με τρίτη συνεχόμενη θητεία. Ούτε οι αείμνηστοι Κ. Καραμανλής και Α. Παπανδρέου το κατόρθωσαν. Τα βαριά χαρτιά σε πανελλαδικό και κύρια σε τοπικό επίπεδο θα πέσουν τότε στο στίβο των εκλογών, με προφανή στόχο.
Χαίρεστε και αγαλλιάσθε επομένως Δημοτικοί και Περιφερειακοί άρχοντες, καθότι ο χρόνος υμών πολύς για την ολοκλήρωση του έργου. Δύο παρελάσεις ακόμη λοιπόν για δημόσια εμφάνιση, δύο εξέδρες που θα προσφέρουν απλόχερα την ευκαιρία της εκλογικής προβολής και την ανάγκη για στέρεες καθοδηγητικές γραμμές.
