Θα έπρεπε να περπατήσω
τον ίδιο δρόμο δυό φορές.
Μιά για να τον γνωρίσω
και μια για να τον χάσω.
Μιά για να τον κερδίσω
και μια για να με κερδίσει.
Κι ας μη γνωρίζω τι είναι σπουδαιότερο, η γνώση που
η ήττα συνεπάγεται ή η γνώση τής ήττας καθ’εαυτή,
η δυνατότητα της να υπάρχει.
Πάντως κι έτσι ακόμα
κι αν ανθρώπινα λάθος εγώ εκτίμησα,
στον δρόμο,
αυτόν που ετίμησα,
αυτόν που με τίμησε με την αναμέτρηση,
εγώ προχωρώ.
Μαζί του προχωρώ.
