Ο γιος του Χρήστος Λαμπράκης που ανέλαβε ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε όταν υπήρχε μία διαμάχη στο πολιτικό σκηνικό να σηκώσει το τηλέφωνο και να την λύσει. Η γνώμη του είχε βαρύνουσα σημασία. Το κενό που άφησε ήταν μεγάλο στον τύπο και όχι μόνο. Τώρα δεν υπάρχει ένας ισχυρός άνθρωπος που μπορεί να λύσει διαφορές και να μην τις αφήσει να επεκταθούν.
Καλή η βουτιά στην ιστορία του ΔΟΛ, αλλά ας δούμε σήμερα που βρίσκεται η δημοσιογραφία, αλλά και την απαξίωση που βιώνουν τα έντυπα. Η κρίση , οι συνεχείς μειώσεις μισθών, οι φόροι που αυξήθηκαν, πολλές ανάγκες ήρθαν πρώτες με τις ανούσιες σπατάλες να μαζεύονται, ο κόσμος περιόρισε τα έξοδα του και έτσι δεν έδινε λεφτά για να αγοράσει μία εφημερίδα. Τα μνημόνια, τα χτυπήματα που δεχόταν ο κάθε ένας δημοσιογράφος γιατί υποστήριζε την τάδε ιδέα, το τάδε ιδανικό γινόταν εύκολα στόχος.
Η κατακόρυφη ανταπόκριση που βιώσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το Facebook να γίνεται νούμερο ένα, τα smartphones έδωσαν νέες δυνατότητες. Η τεχνολογία έκανε γοργά βήματα και έτσι όλοι στράφηκαν στο διαδίκτυο με το επιχείρημα «έλα μωρέ, υπάρχει και wikipedia να μάθω κάτι εάν θέλω, τι να την κάνω την εφημερίδα;»
Μετά την λάθος ρυμοτομία όχι μόνο το κράτους ήρθε και μία κυβέρνηση που έβλεπε παντού εχθρούς και δράκους. Προσπάθησε να δημιουργήσει κανάλια δεν της βγήκε, και πολλά άλλα δεν της βγήκαν. Προφανώς η κυβέρνηση δεν της αρέσει η κριτική, προτιμά το χάϊδεμα των αυτιών της, θέλει να της χρυσώνουν το χάπι, γενικώς αποφεύγει ότι δεν την συμφέρει σαν ο διάβολος το λιβάνι.
Το κλείσιμο του ΔΟΛ είναι ένα ισχυρό πλήγμα, ένα βαθύ τραύμα στην δημοκρατία, στην ελευθερία του τύπου, τον πλουραλισμού της ενημέρωσης. Ο Μαριμπό έλεγε, ότι αν δεν υπάρχει η ελευθερία του τύπου, δεν μπορούν να συνυπάρχουν και οι άλλες ατομικές ελευθερίες. Η απουσία των Νέων και του Βήματος από τα περίπτερα θα είναι αισθητή, ιστορία 95 χρόνων δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται επειδή το θέλουν οι τράπεζες, η κυβέρνηση.
Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα, δεν πρέπει να φιμώνεται. Από τον ΔΟΛ πέρασαν μεγάλες μορφές των γραμμάτων και των τεχνών Βενέζης, Ψαθάς κ.α.
Οι Αμερικάνοι πιστεύουν ότι η πραγματική ενημέρωση βρίσκεται στις εφημερίδες. Εμείς πού πιστεύουμε ότι βρίσκεται;
ΒΗΜΑ και ΝΕΑ ΤΕΛΟΣ. Ας ελπίσουμε να είναι για λίγο. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους εργαζομένους που δούλευαν κάτω από αντίξοες συνθήκες για να υπηρετήσουν την αξία της ενημέρωσης.
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
