Αν αναλύσουμε τα αίτια της σημερινής κακοδαιμονίας, που μαστίζει τη χώρα μας, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή προήλθε αποκλειστικά από την απαξίωση της δημοκρατίας. Όπως λειτουργούν σήμερα οι θεσμοί, τα κόμματα και η κυβέρνηση, φαίνεται πως αγνοούνται τελείως οι κανόνες της. Δεν υπάρχει ο διαχωρισμός των εξουσιών και ο έλεγχος του προέδρου του πρωθυπουργού, των υπουργών, των βουλευτών. Όλοι είναι ανεξέλεγτοι. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για να καταργηθεί και να εξελιχτεί σε πρωθυπουργική δικτατορία, σε φασισμό.
Επιτρέψτε μου να αναφέρω μερικά παραδείγματα, όχι όλα, που στηρίζουν την άποψή μου για τη πλημελή εφαρμογή της δημοκρατίας:
Πόσο δημοκρατικό είναι:
Ο ηγέτης του κόμματος να αποκαλείται «Αρχηγός»; Στη δημοκρατία ο ηγέτης του κόμματος είναι υπόλογος στα μέλη του και λέγεται Πρόεδρος, πρώτος στην έδρα, πρώτος ανάμεσα σε ίσους, ενώ ο όρος Αρχηγός σημαίνει αυταρχισμό, αποφασίζω και διατάσω, δείχνει την πλήρη υπεροχή του ενός
Ο «αρχηγός» να διορίζει βουλευτές της αρεσκείας του με το θεσμό του «Βουλευτή Επικρατείας»; Εφόσον το πολίτευμά μας είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αυτό σημαίνει ότι ο κάθε βουλευτής αντιπροσωπεύει το λαό μιας συγκεκριμμένης γεωγραφικής εκλογικής περιφέρειας. Ποιο λαό ποιας εκλογικής περιφέρειας αντιποσωπεύει ο βουλευτής Επικρατείας; Τον αρχηγό μάλλον, γιατί αυτός τον έβαλε στη λίστα και σε εκλόγιμη θέση.
Να διαγράφεται ο βουλευτής διαφωνεί με την άποψη του «αρχηγού»; Η ελευθερία του λόγου είναι ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίον χτίστηκε και στηρίζεται η δημοκρατία. Τιμωρόντας αυτόν που μπορεί να διαφωνεί νε τον αρχηγό, ηθελημένα υποσκάπτουμε την ύπαρξη της ίδιας της δημοκρατίας, δεδομένου ότι ο βουλευτής, σύμφωνα με το Σύνταγμα, πρέπει να ψηφίζει κατά συνείδηση.
Το μεγαλύτερο κόμμα να παίρνει «δώρο» 40 ή 50 έρδρες; Η βουλευτική έδρα δεν είναι δώρο, δεν χαρίζεται. Κερδίζεται. Παράγεται από τη προτίμηση μιας ορισμένης κοινωνικής ομάδας, που δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε εκλογικός νόμος ή «αρχηγός» να τη κάνει δώρο. Ανήκει σε μια ορισμένη γεωγραφική ομάδα προσώπων, που πιστεύουν ότι θα υπηρετήσει τα συμφέροντά της.
Οι εκλογές να γίνοται με «λίστα»; Οι τοπικές κοινωνίες ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον ποιος είναι ο καλός, ο ικανός, ο τίμιος για να τον τιμήσουν με τη προτίμησή τους για να τις αντιπροσωπεύσουν. Το δικαίωμα όμως που έχει ο «αρχηγός», να δημιουργεί μια λίστα προτιμήσεως με τα δικά του αποκλειστικά κριτήρια, για να εκλεγούν αυτοί που θα του λένε πάντα «ναι», καταστρατηγείται η έννοια της δημοκρατίας. Έτσι ο εκλεγμένος με τη λίστα βουλευτής Επικρατείας δεν είναι πλέον υπόλογος στο λαό που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει, αλλά στον «αρχηγό».
Όταν ο αρχηγός δεν αποδέχεται το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας ενός οργάνου του κόμματος; Γιατί το είδαμε κι’ αυτό. Ο αρχηγός να διατάσσει την επανάληψη της ψηφοφορίας αλλά να δώσει το αποτέλεσμα που θα του αρέσει.
Άλλη μια ακόμα πλάνη που έχει επικρατήσει στη συνείδηση του λαού και των πολιτικών είναι ότι η Απλή Αναλογική αποτελεί το άκρον άωτον της δημοκρατίας. Εκ των αποτελεσμάτων όμως αποδεικνύεται ότι είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της, γιατί με τη νομιμοποίση του πολυκομματισμού και τη πόλωση που επικρατεί στη πολιτική αρένα στη χώρα μας, δεν μπορεί η δημοκρατία να αποδώσει στο λαό τα πλεονεκτήματα για τα οποία επινοήθηκε. Οι εκλογές δεν γίνονται για στατιστικούς λόγους. Για να δούμε πόσοι είναι δεξιοί, πόσοι αριστεροί, πόσοι κεντροδεξιοί, και πόσοι κεντροαριστεροί. Γίνονται για να προέλθει μια ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση που θα μπορέσει απερίσπαστη να εφαρμόσει το πρόγραμμα, για το οποίον ο λαός την εξέλεξε. Παρ΄όλες τις κατηγορίες που προσδίδονται στο δικομματισμό, αυτός είναι το μόνο μέσον για μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα εξασφαλίζει τη πολιτική σταθερότητα, αναγκαία για την ομαλή λειτουργεία της δημοκρατίας και που θα στρώσει το δρόμο για μια ευημερία που θα στηρίζεται στη παραγωγή.
Για τη σωστή λειτουργεία της δημοκρατίας είναι απόλυτη ανάγκη να γίνει πρωτεύον μάθημα σε κάθε σχολείο και κάθε πανεπιστήμιο, σε κάθε τηλεόραση (ειδικά της ΕΡΤ) σε κάθε ραδιόφωνο, σε κάθε ίδρυμα σε κάθε κοινωνική ομάδα, γιατί πάνω σ’ αυτή θεμελιώνεται η ομαλή λειτουργεία του κράτους, της περιφέρειας, του νομού, του δήμου της οικογένειας και της κοινωνίας γενικά.
Αν λάβουμε λοιπόν σοβαρά υπ’ όψιν ότι η δημοκρατία δεν διαθέτει τρόπους να αμυνθεί, οι πολιτικοί και ο λαός μας θα πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να τηρούν στους κανόνες της, ώστε να υπάρχει και να λειτουργεί κανονικά προς όφελος της κοινωνίας. Πρέπει να τη φροντίσουν ως κόρη οφθαλμού, γιατί με κανένα τρόπο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στον αντίποδα καραδοκεί η κάθε είδους δικτατορία. Και μάλιστα όταν πολλές φορές τη δοκιμάσαμε και υποστήκαμε τις συνέπειες.
Αν σε κάθε κράτος, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα Ηνωμένα Έθνη, λειτουργούσε ανόθευτη η δημοκρατία, όπως την επενόησαν οι πρόγονοί μας, ο κόσμος θα ήταν κατά πολύ καλύτερος σήμερα.
