Πριν από λίγο πήρε το μάτι μου σε ένα ενημερωτικό σάιτ την παρακάτω είδηση: «Θέλω να δεσμευτώ ότι για τη Νέα Δημοκρατία δεν θα υπάρξει παιδί που δεν θα έχει πρόσβαση σε παιδικό σταθμό, είτε δημόσιο, είτε ιδιωτικό» τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα εγκαίνια του α’ δημοτικού βρεφονηπιακού σταθμού Παπάγου-Χολαργού.» Κι εκεί ήταν που η σκέψη για δημιουργική ασάφεια συνάντησε την καθημερινή τρέλα στην Ελλάδα. Προσέξτε τι είπε ο ανέκδοτος: «…δεν θα υπάρξει παιδί που δεν θα έχει πρόσβαση σε παιδικό σταθμό, είτε δημόσιο, είτε ιδιωτικό». Αλλά αυτό ισχύει και τώρα, ίσχυε και χτες και προχτές και από πάντα. Η λέξη κλειδί είναι στο ιδιωτικό. Το ιδιωτικό που δεν το ενδιαφέρει αν θα υπάρχουν δέκα ή πεντακόσια νήπια σε μια αίθουσα 3Χ5, ούτε αν θα έπρεπε να υπάρχει ένας βοηθός ανά τρία νήπια τουλάχιστον συν έναν εκπαιδευμένο νηπιαγωγό ανά δώδεκα τουλάχιστον, αλλά λειτουργεί με τρεις κοπέλες το πολύ, συνήθως αγνώστης-ταυτότητας-ό,τι-δηλώσεις-είσαι νηπιαγωγούς. Το ιδιωτικό που το ενδιαφέρει πόσα μπαίνουν στην τσέπη του ιδιοκτήτη. Στην τσέπη γιατί τις περισσότερες φορές είναι και μαύρα, μην τα δει λοιπόν και καμία εφορία. Τα ιδιωτικά αυτά, που κάτω από κανονικές συνθήκες και όχι συνθήκες δημιουργικής ασάφειας, δεν θα έπρεπε με τίποτα να λειτουργούν πρώτα από όλα για λόγους ασφάλειας και υγείας, υπάρχουν κατά εκατοντάδες σε όλη την Ελλάδα, κι αν ο Κούλης δώσει το σύνθημα θα ανοίξουν ακόμα και χιλιάδες. Το πρόβλημα είναι ότι τα ιδιωτικά θέλουν λεφτά και λεφτά Κούλη, ΔΕΝ υπάρχουν.
Τώρα φαντάζομαι θα μου έρθει απάντηση από την Πειραιώς σε αυτόματο πιλότο, από τα αστροπελέκια της εκπαίδευσης εκεί που εκπαιδεύονται στον σύγχρονο κόσμο, τις ανάγκες του και τις λύσεις, μέσω του τι γράφει το άλλο αστροπελέκι από την άλλη πλευρά του ατλαντικού. Θα χρηματοδοτήσει η κυβέρνηση του Κούλη τα δίδακτρα. Εδώ πια δεν ξέρεις αν είναι να γελάς ή να κλαις. Πρώτον: εδώ ο Κούλης και οι λοιποί γελοίοι, χαφιεδήσανε στον Σόιμπλε την βοήθεια στους συνταξιούχους που πεθαίνουν στην πείνα τα Χριστούγεννα που μας περάσανε, θα κάνουν τους χουβαρντάδες με τα νήπια; Δεύτερον: υπάρχουν λεφτά για τα νήπια και δεν υπάρχουν για τους αστέγους που ποτέ μα ποτέ δεν αναφέρονται από τον Κούλη και τη λοιπή συμμορία της Πειραιώς ή είναι κι αυτοί της Τραμπικής γραμμής ότι είναι άστεγοι από χόμπι ή γιατί είναι τεμπέληδες και δεν ψάχνουν για δουλειά στη χώρα με το 23% ανεργία; Και το τρίτο και το πιο σοβαρό, όπως γίνεται πάντα μια κυβέρνηση δεν χρηματοδοτεί κάτι εξ ολοκλήρου αλλά ποσοστιαία. Όποιο κι αν είναι αυτό το ποσοστό, ποιος είπε στον Κούλη ότι αυτοί που τώρα δεν μπορούν να πληρώσουν ένα νηπιαγωγείο θα μπορούν τότε;
Να πάμε τώρα κι από τους γονείς που ενθουσιαστήκανε στην ιδέα ότι το παιδί τους θα πάει σε νηπιαγωγείο, ακόμα και ιδιωτικό άμα λάχει, γιατί υπάρχουν κι αυτοί και στην Ελλάδα της καθημερινής τρέλας θα είναι πολλοί. Ώστε τελικά δεν σας ενδιαφέρει αν το παιδί σας πάει σε ένα σωστό νηπιαγωγείο που το φροντίζουν σωστά με σωστές συνθήκες ασφάλειας και υγείας και το προετοιμάζουν για το επόμενο βήμα που θα είναι το σχολείο και το μεγαλύτερο που είναι η κοινωνία, αλλά το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να ξεφορτωθείτε το τσογλάνι για έξη με δέκα ώρες την ημέρα. Σε αυτούς τους γονείς – που εμμένω είναι αρκετοί έως πολλοί – να τους θυμίσω ότι όταν έκαναν το παιδί τους δεν το κάνανε για να μπουν σε ένα καλύτερο κλαμπ, να αλλάξουν κοινωνική θέση ή για να καταξιωθούν στις απαιτήσεις της μικροκοινωνίας τους. Το παιδί είναι ευθύνη και υποχρεώσεις με βασική αυτή του ο γονέας να φροντίζει την ασφαλή και υγιή καθημερινότητά του, σωματική και ψυχική, και να το προετοιμάζει για το μέλλον του.
Άρα αυτά τα περί «…δεν θα υπάρξει παιδί που δεν θα έχει πρόσβαση σε παιδικό σταθμό, είτε δημόσιο, είτε ιδιωτικό» είναι τζάμπα μαγκιές κάποιου που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας και η δημιουργική ασάφεια ενός επικίνδυνου λαϊκιστή που απαιτεί να γίνει πρωθυπουργός σε μια Ελλάδα καθημερινής τρέλας και σχιζοφρένειας.
Για την κυβέρνηση και ειδικά τον Αλέξη Τσίπρα, η δημιουργική ασάφεια έχει ξεπεράσει τα όρια της σχιζοφρένειας. Εγώ να ασπαστώ ότι στη ζωή σημασία έχει το «ταξίδι» και όχι η Ιθάκη, αλλά ο Τσίπρας έχει κάνει τη διαπραγμάτευση όχι μόνο ταξίδι αλλά και αυτοσκοπό, Ιθάκη. Είναι σαν να μην ενδιαφέρει κανέναν ο στόχος, αλλά όλα να παίζονται στη διαπραγμάτευση. Να δείξουμε πόσο καλοί διαπραγματευτές είμαστε. Κι αυτό γιατί στο στόχο το ξέρουμε ότι στο τέλος θα αποτύχουμε! Για να έχουμε να λέμε μετά, ναι μεν αλλά κοίτα πόσο τους παιδέψαμε, πόσο καιρό τους κάναμε να πληρώνουν σουίτες στο Χίλτον. Αλήθεια, ποιος πληρώνει τον λογαριασμό στο Χίλτον; Εμείς φαντάζομαι αλλά ποιος μετράει τώρα, διαπραγματεύσεις να γίνονται για να τρέχει και ο Τσακαλώτος στους διαδρόμους.
Να σας πω και κάτι άλλο; Δεν θέλω να γίνω μικρόψυχος αλλά όταν μου λέει ο Γερμανός υπουργός οικονομικών ότι αυτή η κυβέρνηση έχει κάνει τα περισσότερα από κάθε άλλη για να ικανοποιηθούν οι δανειστές και συμφωνούν μαζί του όλα τα όρνεα, εγώ ανησυχώ. Και δεν θέλω καν να μιλήσω για την δημιουργική ασάφεια που υπάρχει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής – θα μιλήσει ο Τσίπρας με τον Τραμπ εντός των ημερών από ό,τι άκουσα και έχει ετοιμάσει το έδαφος ο Καμμένος, μη χέσω – ή στο θέμα Κύπρος και Τουρκία που τα έχουμε αφήσει στον Πανάρα, αν είναι δυνατόν.
Αυτή τη βδομάδα μιλούσα με φίλο στην Ελλάδα, επαγγελματία και είπε σε μένα που δεν τολμάω να σκεφτώ να μην πληρώσω την εφορία, ότι έχει σχεδόν χρόνο να πληρώσει εφορίες, ασφαλιστικά κλπ. Το είπε τόσο ήρεμα που με σοκάρισε και στην εύλογη απορία μου, μου απάντησε ότι κανένας επαγγελματίας δεν πληρώνει εκτός από τα απαραίτητα για να συνεχίζουν να ενημερώνονται τα βιβλία του γιατί εκεί που έχουν φτάσει εφορία, ασφάλειες κλπ. αν τους πλήρωνε όχι μόνο δεν θα είχε να φάει αλλά και η επιχείρησή του θα έκλεινε υποχρεωτικά από έλλειψη ρευστού για να καλύψει την λειτουργία της. Πρόστιμα, αυξήσεις… μουρμούρισα ο Σκανδιναβός έντρομος. Τίποτα απολύτως μου απάντησε δεν έχει σημασία γιατί όλοι μας, και στο όλοι μας βάλε και την κυβέρνηση, ξέρουν ότι αυτά τα ποσά δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθούν ποτέ, άρα θα κάνουν ένα κούρεμα στο σημείο που να μπορούμε να τα πληρώσουμε κάποια στιγμή σε μερικούς μήνες ή ένα δυο χρόνια και θα ζήσουμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα! Αυτό ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που κάποιοι να θεωρούν ότι αυτοί που βιάστηκαν να πάνε Βουλγαρία έκαναν λάθος και θα φανεί μακροπρόθεσμα.
Ποιο Grexit, ποιο ευρώ, ποια διαφάνεια, ποια ανάπτυξη και ποιες επενδύσεις, η Ελλάδα ζει σε ρυθμούς ντεμέκ και δημιουργικής ασάφειας με διευθυντή ορχήστρας τον Αλέξη Τσίπρα σε επίπεδο καθημερινής τρέλας που αφήνει απ’ έξω το μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που πραγματικά υποφέρει.
Και ξέρετε, υπάρχει και το χειρότερο. Το γεγονός ότι και ο Έλληνας το έχει ρίξει στη δημιουργική ασάφεια και ασχολείται με το σερβάιβορ σε ρυθμούς καθημερινής σχιζοφρένειας και τρέλας!
******************************************
Ο Άδωνις πίνει καφέ στο Λονδίνο; Ο φτωχός πλην τίμιος εκδότης που θα γλύψει βασιλοχουντικούς και εφοπλιστές για να βοηθήσουν τον άλλο τίμιο(;) σίγουρα πλην φτωχό(;) Κούλη. Και ποιος πλήρωσε τα εισιτήρια και τον καφέ; Η σίγουρα φεσωμένη και φτωχή ΝΔ ή … μήπως πήγε για να παρηγορήσει την Μέι;
******************************************
Γεια σου ρε Πανάρα Τουρκοφάγε! Κράτα τις πετρελαιοπηγές αγόρι μου μη μας φύγουν και μετά τι θα διαπραγματευτούμε με τον Τραμπ.
******************************************
Άλλη μια Παρασκευή παρέα με τον Θάνο Ραφτόπουλο σε ρυθμούς σερβάιβορ.
******************************************
Στη φωτογραφία η ελληνική εξωτερική, οικονομική και αμυντική πολιτική του δόγματος δημιουργικής ασάφειας.
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
