Το κόστος της πολιτικής αυτής; Η Τράπεζα της Ελλάδος το ανέβασε σε περίπου 80 δις ευρώ. Η ΝΔ χωρίς να υπολογίζει το τρίτο μνημόνιο των 86 δις ευρώ, το υπολογίζει σε 70 δις ευρώ. Ενώ ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλιν ανέβασε το κόστος πάνω από τα 100 δις ευρώ (1). Όποια κι αν είναι η πραγματικότητα, όπως και να έχουν τα πράγματα και οι αριθμοί, ένα είναι βέβαιο: Ότι οι Έλληνες χάρη στην επιλογή τους να αναδείξουν πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα, πληρώνουμε (κι αυτοί που τον ψήφισαν αλλά και εκείνοι που δεν τον ψηφίσαμε) ένα περιττό κόστος. Ένα κόστος που δεν ήταν αναγκαίο να επιβληθεί στη χώρα την ώρα που είχαν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς οι μακροχρόνιες θυσίες των πολιτών. Και αυτό δεν είναι άλλο από το κόστος του… φροντιστηρίου διακυβέρνησης της χώρας, προς κάποιον που μοιάζει να είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως, όχι γιατί δεν προσαρμόσθηκε στο «πρόγραμμα» αλλά γιατί παραδόθηκε άνευ όρων σε εκείνους που τότε αποκαλούσε εχθρούς της Ελλάδος και της Ευρώπης!
Ο κ. Τσίπρας, μετά από εκείνη τη 17ωρη μάχη με τα θηρία της Ευρώπης που ήθελαν να τον κατασπαράξουν, προσαρμόσθηκε σε μια κατάσταση που ούτε στα όνειρά τους δεν είχαν φανταστεί οι δανειστές. Όπως χαρακτηριστικά είχε επισημάνει κορυφαίος Ευρωπαίος συνομιλητής του αντιπροέδρου της ΝΔ Άδωνη Γεωργιάδη «ένα του ζητάμε, δύο μας δίνει». Άλλωστε το υπαινίχθηκε και ο κ. Ρέγκλιν στην ίδια συνέντευξη στον ΣΚΑΙ (2), αποκαλύπτοντας ότι η κυβέρνηση Τσίπρα η οποία μέσα στον πανικό της δέχθηκε πέρυσι ασμένως τον υπερβολικό στόχο για πλεονάσματα της τάξης του 3,5%, ουδέποτε μέχρι σήμερα έθεσε θέμα αναθεώρησής τους. Αντιθέτως θέλει να δείξει ότι είναι καλό παιδί και δηλώνει ότι θέλει να μείνει προσηλωμένη στη συμφωνία!!! Ποιος; Αυτός που θα καταργούσε το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο. Αυτός που έχει τη μοναδικότητα να έχει υπογράψει ουσιαστικά δύο μνημόνια στη διάρκεια της θητείας του καθώς, μη γελιόμαστε, τα μέτρα που η Βουλή ψήφισε πριν από ένα μήνα, ισοδυναμούν με ένα δεύτερο μνημόνιο.
Ο ίδιος βέβαια εξακολουθεί και «παραμυθιάζει» τους οπαδούς του με βρυξελλιώτικους «δράκους» θέλοντας να εμφανισθεί ως ο πολιτικός που μάχεται για τις ιδέες της Αριστεράς. Στο ίδιο μήκος κύματος τα πρωτοπαλίκαρά του, όπως ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Βερναρδάκης ο οποίος μιλώντας στο Άργος είπε: «Εκβιαστήκαμε από τα πιο σκληρά και εγκληματικά κέντρα της Ευρώπης αλλά διαλέξαμε να μείνουμε και να παλέψουμε».
Αλλά επειδή συνεχώς βλέπουμε τον κ. Τσίπρα να χαριεντίζεται πότε με τον κ. Γιούνκερ (πρόεδρο του συμβουλίου των εκβιαστών και εγκληματιών), την κυρία Μέρκελ (ηγέτη της κυρίαρχης χώρας της ομάδας των εκβιαστών και εγκληματιών), και να παίρνει τα χρήματα που ζητάει ως δάνειο, αναρωτιόμαστε αν τελικά οι εκβιαστές και εγκληματίες έγιναν «άγγελοι» ή αν εντάχθηκε και ο κ. Τσίπρας στην ομάδα τους κι έγινε ένα με αυτούς;
Οι 18 μήνες της κυβέρνησης Τσίπρα άλλαξαν πολλά στην Ελλάδα.
Έκαναν τη χώρα φτωχότερη και τους Έλληνες φτωχότερους. Μείωσαν την αξιοπιστία της Ελλάδος στο εξωτερικό. Την έκαναν να απολέσει εθνική κυριαρχία προσφέροντας περιουσιακά της στοιχεία για 99 χρόνια. Έκαναν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Ανέκοψαν τη μείωση της ανεργίας. Σταμάτησαν κάθε προσπάθεια για επενδύσεις. Και άλλα πολλά…
Το κυριότερο όμως που συνέβη στους τελευταίους 18 μήνες και στον ένα χρόνο από τα capital controls είναι ότι οι Έλληνες έχασαν την ελπίδα τους ότι μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Και αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί λαός χωρίς ελπίδα και όραμα είναι σαν καράβι ακυβέρνητο, χωρίς ρότα.
Τη ρότα αυτή πρέπει να σχεδιάσει ξανά η ΝΔ. Την ελπίδα που χάθηκε πρέπει να ξαναδώσει στους Έλληνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποιώντας τα μεγάλα όπλα που έχει κατακτήσει κατά την ενασχόλησή του με την πολιτική: Την αλήθεια και τη λογική. Είναι ο μόνος συνδυασμός που μπορεί να νικήσει το ψέμα και την δημαγωγία του κ. Τσίπρα.
…………………………………..
(1).“Δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να το υπολογίσει κανείς. Γνωρίζω ότι η ΤτΕ έχει υπολογίσει ένα ποσό ύψους 80 δις ευρώ αν δεν κάνω λάθος. Θα μπορούσε κανείς να σταθεί και στις προβλέψεις για την ανάπτυξη, που πριν αλλάξει η κυβέρνηση, η εκτίμηση του ΔΝΤ το Δεκέμβριο του 2014, είναι δημοσιοποιημένη, μιλούσε για ανάπτυξη στην Ελλάδα 2,5% το 2015 και 3,5% το 2016. Άρα αυτό αθροιστικά μας κάνει ανάπτυξη 6%. Αντιθέτως, αυτά τα δύο χρόνια είχαμε μικρή ύφεση, αυτό θα μπορούσε επίσης να μετρηθεί για να υπολογίσεις το κόστος. Έξι μονάδες του ΑΕΠ, άρα αυτό κάνει περισσότερο από 100 δις ευρώ. Όπως είπα δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος, αλλά το κόστος ήταν πολύ μεγάλο”.
(2) «Η διάρκεια δεν έχει αποφασισθεί ακόμη. Άλλα για να φθάσουμε σε τέτοια πλεονάσματα το 2018 (3,5%) ήταν θεμέλιος λίθος της συμφωνίας του πρωθυπουργού Τσίπρα με τους ευρωπαίους εταίρους τον περασμένο Ιούλιο. Δεν είναι δικό μου θέμα να το αμφισβητήσω αυτό. Άλλα είπα ότι δεν περιμένω αυτό να αλλάξει, γιατί θυμάμαι πολύ καλά τις δύσκολες αυτές διαπραγματεύσεις
Και δεν βλέπω καμία κίνηση προκειμένου να αλλάξει αυτό. Επίσης, σήμερα το πρωί η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι είναι δεσμευμένη σε αυτό, γιατί θέλει να είναι αξιόπιστη και προσηλωμένη στη συμφωνία.
Ίσως για αυτό να θεωρείτε ότι εγώ εμφανίζομαι μη ευέλικτος. Απλώς βλέπω τι δηλώνεται και τι πολιτικά έχει συμφωνηθεί και τι έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση.
Και δεν βλέπω καμία κίνηση απομάκρυνσης από αυτό ούτε από την ελληνική κυβέρνηση»
