ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Άτιτλον διαρκείας
Μόνος ρεμβάζω. Στων συγχρωτισμών μου την παύση.
Συνομιλώ με τον χρόνο μου,
όπως τότε, στις παιδικές μου απορίες
που για χάρη του τις άφηνα στην άκρη,
απαντημένες δήθεν από τις εξηγήσεις των …μεγάλων.
Τότε,
που όμοια με τώρα, με τρόπο άλλων
ιστορούσα εμένα.
Από συνήθεια να ψευδαισθάνομαι.
Εξαίσια προσαρμοστικός.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.
Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.
