Αόρατο δίχτυ με δένει.

Στις κλωστές σας μπλέχτηκα, στην ακατανίκητη βαρύτητα σας.

 

Φτιάχνω τώρα παράδεισο τα κενά, που μου αφήνετε.

Φιλόξενο τόπο να ενώνει τα λόγια και τίς σιωπές τους.

 

Την αγωνία … μην και χαθούμε.

Στις ερωτήσεις μας, που χωρίς νόημα θα μένουν αγέννητες.

Στην κόλαση τους

 

Εκεί που όλα αμοίραστα.

 

Θα μοιραστώ τα κενά που μου αφήνετε

Στην συνύπαρξη μας θα ουσιώσω την ύπαρξη μου

 

Θα σας συμπεριλαμβάνει.

 

Για περισσότερα ποιήματα του Μάνου Μαυρομουστακάκη στο apopseis πατήστε εδώ!