Guest

Athens Pride και το καρναβάλι συνεχίζεται

γράφει ο Μανώλης Πέπονας.

Ας το παραδεχθούμε: λατρεύουμε τις παρελάσεις. Ως λαός, ως κοινωνικές ομάδες, ως άτομα. Μας αρέσει να ντυνόμαστε όσο πιο διασκεδαστικά γίνεται και να βγαίνουμε στους δρόμους, αποδεικνύοντας στους εαυτούς μας πως δεν είμαστε μόνοι στον μάταιο τούτο κόσμο.

 

Παρελαύνουμε λοιπόν για διάφορους λόγους. Καταρχάς εθνικούς βέβαια, γιατί η πατρίδα πάνω απ’ όλα. Δεν έχει σημασία αν ξέρουμε ιστορία -ποιος π.χ. ήταν εκείνος ο μουστακαλής με την πλακουτσωτή μύτη και την περικεφαλαία-, αρκεί να κρατάμε σημαίες και να τραγουδάμε ουρλιαχτά εθνικούς ύμνους. Σε περιστάσεις ύψιστης ομοψυχίας μάλιστα μπορούμε να βρίζουμε τη Μέρκελ, να δέρνουμε κανέναν μετανάστη ή να καίμε καμιά κατάληψη. Γιατί εμείς φέραμε τον πολιτισμό όταν οι άλλοι βρίσκονταν στα δέντρα.

 

Πέρα από τις εξετάσεις πατριωτικής επάρκειας και νοητικής ανεπάρκειας, οι παρελάσεις συνεχίζονται για λόγους πολιτικούς. Είναι απλό: η δεξιά δεν πρέπει να έχει τη μονοπώλιο στην ηλιθιότητα. Συνεπώς όπου κάνει τα καραγκιοζιλίκια του ένας ακροδεξιός θα βρίσκεται κι ένας «επαναστάτης» να τον ανταγωνίζεται σε ρητορική δεινότητα και πρακτική επιδεξιότητα (βλ. ντου και ξύλο). Κι αυτό γιατί αν ο φασισμός είναι αποκλειστικό προνόμιο της μίας πλευράς, ο πολιτικός χουλιγκανισμός είναι οικουμενικός -αρκεί τουλάχιστον να διαθέτεις τις πνευματικές ικανότητες μιας αξιαγάπητης αμοιβάδας.

Πρόσφατα βέβαια τα κομματικά καρναβάλια άρχισαν να φαντάζουν πταίσματα μπροστά στην απόλυτα επιτυχημένη προσπάθεια εξευτελισμού των κινημάτων ισότητας. Υπήρξαν δηλαδή κάποιοι οι οποίοι θεώρησαν πως με παρελάσεις θα διατρανώσουν τα δικαιώματά τους, φορώντας αποκλειστικά ό,τι περίσσεψε από τη γκαρνταρόμπα του Φλωρινιώτη. Πρόσφατα για παράδειγμα διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι ομοφυλόφιλοι ή φιλο-ομοφυλόφιλοι βγήκαν στους δρόμους ντυμένοι ινδιάνοι, σούπερ ήρωες ή ένα παράξενο μείγμα Λεωνίδα από τους 300 και μπάρμπα από τη Λάρισα. Όλοι αυτοί διασκέδασαν μέχρι πρωίας, καταφέρνοντας να κάνουν κάτι που ούτε η συντηρητική ελληνική κοινωνία δεν πέτυχε παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της: να ντροπιάσουν απόλυτα αξιοπρεπείς ανθρώπους που απλώς έχουν διαφορετική σεξουαλική προτίμηση από την πλειοψηφία.

Οι διοργανωτές καρναβαλιών τύπου Athens Pride έχουν μόνο το ελαφρυντικό της βλακείας προσπαθώντας να απαλλαχθούν από την κατηγορία του προβοκάτορα. Δεν εξηγείται διαφορετικά η άνεσή τους να παρελαύνουν δίπλα σε πολιτικούς, γνωστούς καλλιτέχνες και δήθεν πνευματικούς, εκπροσώπους δηλαδή του συστήματος που καταπατά τις ανθρώπινες ελευθερίες και θεωρεί τους ομοφυλόφιλους ως «άρρωστους» ή «ανώμαλους». Δεν εξηγείται διαφορετικά η ευκολία με την οποία ξεπλένουν σε φιλελεύθερες κολυμπήθρες τα πλέον συντηρητικά και λούμπεν στοιχεία αυτής της κοινωνίας. Δεν εξηγείται διαφορετικά η προσπάθεια ταύτισης του αιτήματος για σεξουαλική ελευθερία με καρναβαλικές παρελάσεις όμοιες με αυτές των εθνικιστών. Μήπως όμως το ελαφρυντικό της βλακείας θα έπρεπε να πάψει κάποια στιγμή να αποτελεί δικαιολογία για τα πάντα;

Από την άλλη πλευρά αρκετοί διατρανώνουν πως είναι δικαίωμα του καθενός να διοργανώνει ή να συμμετάσχει στα όποια Athens Pride. Λοιπόν, οι πράξεις μας έχουν πάντα μια βαρύτητα και ο λόγος μας μια αξία, τουλάχιστον όσο σεβόμαστε τους εαυτούς μας. Έτσι, είναι αναγκαίο να θυμόμαστε πως δικαίωμα είναι ο ατομικός εξευτελισμός και όχι αυτός μιας ολόκληρης κατηγορίας ανθρώπων. Και για να πούμε και κάτι σοκαριστικό: οι ομοφυλόφιλοι μοιάζουν με όλους εσάς τους κανονικούς ανθρώπους -έστω κι αν ορισμένοι από αυτούς είναι πιο πετυχημένοι ή τουλάχιστον λιγότερο κομπλεξικοί από τον μέσο όρο- και βρίσκονται παντού!

Συμπερασματικά, κάθε χώρα έχει τα προβλήματά της τα οποία ξεκινούν από την οικονομική δυσπραγία και φτάνουν στις σχέσεις κοινωνικής ανισότητας. Η δική μας πιστεύει ακράδαντα πως η λύση για ολόκληρο αυτό το φάσμα προβλημάτων είναι ο αγνός καρναβαλισμός. Πως δηλαδή αν ντυθείς Βουκεφάλας θα λυθούν σοβαρά διπλωματικά ζητήματα ή πως αν φορέσεις φτερά οι ομοφυλόφιλοι θα πάψουν να λογίζονται ως άτομα β’ κατηγορίας. Και η ζωή συνεχίζεται με άρματα και φανταχτερές στολές.

 

 

 

 

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Μανώλη Πέπονα «Ήρωες και Φιλοκτήτες» πατήστε εδώ!

 

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Μανώλης Πέπονας είναι ιστορικός, με εξειδίκευση στην πολεμική ιστορία. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1995 και από την ηλικία των 17 ετών αρθρογραφεί επαγγελματικά. Σήμερα, συνεργάζεται -μεταξύ άλλων- με τα περιοδικά "Στρατιωτική Ιστορία", "Ιστορικά Θέματα" και "Ancient History Magazine" (Ολλανδία), ενώ δεκάδες άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο και τρία βιβλία του έχουν εκδοθεί. 

Athens Pride και το καρναβάλι συνεχίζεται

γράφει ο Μανώλης Πέπονας.

Ας το παραδεχθούμε: λατρεύουμε τις παρελάσεις. Ως λαός, ως κοινωνικές ομάδες, ως άτομα. Μας αρέσει να ντυνόμαστε όσο πιο διασκεδαστικά γίνεται και να βγαίνουμε στους δρόμους, αποδεικνύοντας στους εαυτούς μας πως δεν είμαστε μόνοι στον μάταιο τούτο κόσμο.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο