Υπάρχει η προοδευτική Αριστερά, υπάρχει και η κομπλεξική Αριστερά. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όποτε κυριάρχησε η κομπλεξική Αριστερά, η Αριστερά των ιδεοληψιών, των συνθημάτων και των τσιτάτων άνοιξε ο δρόμος προς την καταστροφή. Γιατί πάνω από οτιδήποτε άλλο, τίθεται η επικράτηση των ιδεοληψιών της και όχι το όφελος της πατρίδας.
Στην Αριστερά όμως υπάρχουν και άνθρωποι προοδευτικοί. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βλέπουν τα προβλήματα, βλέπουν την πραγματικότητα και αναζητούν λύσεις μέσα από τις αρχές και τις αξίες που πρεσβεύουν ως Αριστεροί, με στόχο όχι το όφελος της Αριστεράς, αλλά με στόχο το όφελος της πατρίδας.
Στην πρώτη κατηγορία μπορεί κανείς να συμπεριλάβει την απόφαση για την ψήφιση της νομοθεσίας που δίνει το δικαίωμα στον Σάββα Ξηρό να βγει από τον Κορυδαλλό, έστω και αν εκτίει την ποινή του στο σπίτι του, θέτοντας σε κίνδυνο τις σχέσεις της χώρας μας με τις ΗΠΑ.
Στη δεύτερη κατηγορία μπορεί να συμπεριλάβει τον ρεαλισμό, που έστω και καθυστερημένα, φαίνεται να επιδεικνύει ο κ. Τσίπρας προκειμένου να κλείσει, επιτέλους, η διαπραγμάτευση και να μη πέσει το εθνικό σκάφος στα «βράχια» με απρόβλεπτες συνέπειες για το λαό και τη χώρα.
Στη δεύτερη περίπτωση και με δεδομένες τις όποιες «κόκκινες γραμμές» έχει καταφέρει να περισώσει η κυβέρνηση, θα έχει φερθεί πιο πατριωτικά από εκείνους που προτιμούν τη ρήξη αρκεί να μην υποκύψουμε στις απαιτήσεις των δανειστών.
Το ότι ο κ. Τσίπρας θα υπογράψει μια νέα συμφωνία, πάνω σε μια νέα βάση, δεν σημαίνει ότι έγινε ξαφνικά μνημονιακός ή ότι ιδεολογικά εγκατέλειψε όσα πιστεύει. Απλά κατάλαβε ότι είναι διαφορετικό να το “παίζεις” ανέξοδα επαναστάτης όταν είσαι την αντιπολίτευση, αφού όσα λες και πράττεις δεν έχουν άμεσες συνέπειες στην διοίκηση του κράτους και στη ζωή των πολιτών, και διαφορετικά να είσαι πρωθυπουργός και να πάρεις την ευθύνη να βουλιάξεις τη χώρα σου μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις μια μειοψηφική τάση του κόμματός σου.
Η κοινωνία στην συντριπτική της πλειοψηφία, αν και ανησυχεί για το Grexit, επιθυμεί τη σύναψη μιας συμφωνίας με τους δανειστές για να μπει τέλος στην αβεβαιότητα που υπάρχει στη χώρα. Το ερώτημα είναι αν ο κ. Τσίπρας επιλέξει να ικανοποιήσει τον κ. Λαφαζάνη και την κυρία Κωνσταντοπούλου ή θα αποφασίσει να ικανοποιήσει την επιθυμία της κοινωνίας, όπως εκφράζεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις.
Πολλοί λένε ότι η πολύμηνη διαπραγμάτευση μοιάζει με ταινία του Batman. Υπάρχει πλοκή, υπάρχει δράση, υπάρχει αγωνία, αλλά στο τέλος όλοι ξέρουμε ότι ο… Batman δεν θα πεθάνει. Έτσι γίνεται και με τη διαπραγμάτευση. Όπως προκύπτει, εκείνοι που δεν είναι καν Αριστεροί, ψήφισαν τον κ. Τσίπρα γιατί ήξεραν ότι τελικά ο Batman δεν θα πεθάνει. Ήξεραν ή τουλάχιστον επιθυμούσαν και ήλπιζαν και ελπίζουν, ότι ο κ. Τσίπρας θα δώσει μάχη με σκοπό τη σωτηρία της χώρας και όχι την ικανοποίηση ορισμένων εκ των συνιστωσών του. Μάλιστα το εκλογικό σώμα που τον εμπιστεύθηκε πιστεύει ότι όχι μόνο ο… Batman δεν θα πεθάνει αλλά θα δώσει σκληρό αγώνα για το Gotham City, γιατί εν τέλει για τη σωτηρία της πόλης του μάχεται.
Κι επειδή όλοι στην ίδια πατρίδα ζούμε και όλοι, ο καθένας από τη δική του σκοπιά, για την ίδια πατρίδα μαχόμαστε, θεωρώ ότι στο τέλος θα επικρατήσει η λογική, ο ρεαλισμός ή μάλλον καλύτερα ο αγνός και άδολος πατριωτισμός. Γιατί οι πάντες, όσοι ζουν σε αυτή τη χώρα, ακόμα και εκείνοι που πιστεύουν στις διεθνείς συνωμοσίες και στη σωτηρία από το ξανθό γένος, τους κινέζους ή τους εξωγήινους, ακόμα και αυτοί που ιδεολογικά, με συνέπεια, είναι κατά της Ενωμένης Ευρώπης όπως το ΚΚΕ, οι πάντες γνωρίζουν ότι το μέλλον της Ελλάδος βρίσκεται εντός και όχι εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου.
Αυτό το πλαίσιο οφείλει να διασφαλίσει ο κ. Τσίπρας και να αποδείξει ότι ανήκει στην σκεπτόμενη, ρεαλιστική, πατριωτική Αριστερά.
Αλλά επειδή οι Έλληνες με την ψήφο τους θέλησαν να εμπιστευθούν μια ρεαλιστική, υπεύθυνη πατριωτική Αριστερά ο κ. Τσίπρας πρέπει να καταλάβει πως θα πρέπει να σεβαστεί όσες αξίες και θεσμούς συνέθεσαν και εδραίωσαν την πίστη και την αγάπη στην πατρίδα από τη στιγμή που ο Έλληνας απέκτησε εθνική συνείδηση. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να αφήσει κατά μέρος σκέψεις για αποκαθήλωση από τα σχολεία των εικόνων του Χριστού και αγωνιστών της επανάστασης του 1821 και να συμμαζέψει τον κάθε Φίλη που αρέσκεται να ακολουθεί αγκυλώσεις του ’50 και να στρέφεται κατά της θρησκευτικότητας ακόμα και εκείνων που ψήφισαν το κόμμα του.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε κήρυγμά του στο Άργος παραδέχθηκε ότι όντως από την πλευρά της κυβέρνησης «υπάρχει σκέψη να κατέβει η εικόνα του Χριστού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί οι μουσουλμάνοι και οι άλλοι όταν μπαίνουν βλέπουν τον εσταυρωμένο». Και αναρωτήθηκε «Που βρισκόμαστε;», επισημαίνοντας βέβαια ότι η στάση αυτή δεν λύνει το πρόβλημα. Ο Αρχιεπίσκοπος συμπλήρωσε ότι αν δεν αλλάξουμε κι αν δεν ενωθούμε γύρω απ’ αυτή την θλίψη που προκαλεί το πρόβλημα δεν θα το θεραπεύσουμε.
Ο κ. Ιερώνυμος μάλιστα επισήμανε πως χάθηκαν οι αξίες και οι αρχές μας και τόνισε χαρακτηριστικά, «οι αξίες δεν είναι στο σούπερ μάρκετ να πάμε να πάρουμε τρία κιλά. Θέλει αίμα, θέλει θυσία και αγώνα».
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός λοιπόν πρέπει να καταλάβει ότι δεν πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπος με αυτές τις αξίες και αρχές πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί η ελληνική κοινωνία, η κοινή μας πατρίδα.
Και στο επιχείρημα ότι λόγω του μεταναστευτικού ρεύματος στα σχολεία μας φοιτούν πολλά παιδιά μουσουλμάνων, η απάντηση είναι απλή.
Όταν κάποιος έρχεται στην Ελλάδα δεν γνωρίζει ότι έρχεται σε μια χώρα χριστιανική; Το γνωρίζουν και μάλιστα καλά. Όταν μένουν στην χώρα μας και στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία μας δεν ξέρουν ότι μένουν και στέλνουν τα παιδιά τους σε μια χώρα με χριστιανική θρησκευτική παράδοση; Το ξέρουν και το επιλέγουν. Και δεν νιώθουν άσχημα μαζί μας και με τη θρησκεία μας γιατί είμαστε πιστοί, αλλά όχι φανατικοί. Και μας σέβονται για την πίστη μας.
Φαντάζεται κανείς το αντίστροφο; Να πήγαιναν Έλληνες μετανάστες σε μουσουλμανικές χώρες και να αφαιρούντο από τα σχολεία μουσουλμανικά σύμβολα για να μη ενοχληθούν οι χριστιανοί μετανάστες;
Κι επί πλέον: Τι ενοχλεί την επαναστατική αριστερή νοοτροπία του κ. Φίλη η υποδοχή που έγινε στο ιερό λείψανο της Αγίας Βαρβάρας ή στο Άγιο Φως το Πάσχα;
Γιατί επαναφέρει μια νοοτροπία που ακόμα και οι σοβιετικοί εγκατέλειψαν και στην οποία πιστός έμεινε μόνο ο Εμβέρ Χότζα;
Μα η Ελλάδα είναι χώρα ευρωπαϊκή, χώρα του δυτικού κόσμου, θα αντιτάξει κάποιος. Πράγματι, είμαστε χώρα με ευρωπαϊκό δυτικό πολιτισμό. Αν καταφέραμε όμως να κρατήσουμε ζωντανή την Ελλάδα, το καταφέραμε μένοντας πιστοί σε αρχές και αξίες που οι πρόγονοί μας γι’ αυτές έδωσαν το αίμα τους. Και δεν είναι τυχαίες οι σχετικές ρήσεις και του Κολοκοτρώνη και του Μακρυγιάννη, ούτε φυσικά οι θυσίες δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων και ιερωμένων στη διάρκεια της σκλαβιάς του έθνους μας.
Αλλά είναι φυσικό το ερώτημα: Ποια είναι τα κριτήρια ευαισθησίας του ΣΥΡΙΖΑ, όταν η νεολαία του διαδηλώνει υπέρ της απελευθέρωσης της ινδικής κάνναβης και ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος κάνει δηλώσεις εναντίον της διαδικασίας υποδοχής των ιερών λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας; Υπάρχει λογική σε αυτή τη στάση; Γι’ αυτό ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό; Για να πολεμήσει το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων και για να γίνουμε ελεύθερα, χωρίς νομικές επιπτώσεις, όλοι χαρμάνια; Ο ελληνικός λαός θέλει να ξεφύγει από την ανέχεια όχι απλώς να την ξεχάσει με δυο τζούρες…
Αριστερά δεν σημαίνει ότι ξεμπουντουλώνουμε τα πάντα και ανατρέπουμε ό,τι και σε όσα στηρίχθηκε μέχρι σήμερα η παράδοση του έθνους μας. Αριστερά σημαίνει ότι κυβερνώ με διαφορετικό τρόπο στηριζόμενος σε άλλες ιδεολογικές και προγραμματικές αρχές.
Όποιος επιχειρεί να επιβληθεί και να ανατρέψει την παράδοση, τις αρχές και τις αξίες του λαού μας, τελικά είναι σαν να δίνει γροθιά με γυμνά χέρια σε καρφιά και καταστράφηκε.
Πατριώτης Αριστερός λοιπόν δεν είναι εκείνος που έρχεται κόντρα σε όσα πιστεύει ο λαός, αλλά εκείνος που σέβεται το λαό, τα πιστεύω, τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες ο λαός διαχρονικά στηρίχθηκε για να επιβιώσει και μάλιστα σε συνθήκες σκλαβιάς.
Όπως επίσης πατριώτης δεν είναι εκείνος ο πολιτικός που δεν αναλαμβάνει το κόστος των ευθυνών του αν θέλει να σώσει τη χώρα του. Ο πατριώτης πολιτικός είτε Αριστερός είναι είτε Δεξιός, είτε Κεντροαριστερός είτε Κεντροδεξιός, θέτει πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας του και όχι το στενό κομματικό του συμφέρον ή την ικανοποίηση των ιδεοληψιών μιας μερίδας των στελεχών του, είτε αυτές αφορούν στο κυβερνητικό πρόγραμμα είτε στις θρησκευτικές παραδόσεις και αξίες του λαού.
Και σίγουρα, κανείς νοήμων δεν πιστεύει ότι ο κ. Τσίπρας, παρότι αναφέρει ότι δεν εγκαταλείπει τις κόκκινες γραμμές του και θρησκευτικά δηλώνει άθεος, θέλει να ανοίξει πόλεμο και με το σύνολο της Ευρώπης αλλά και με το σύνολο της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Είναι αρκετά έξυπνος ώστε να καταλάβει ότι στην Ελλάδα εξελέγη πρωθυπουργός και όχι στη Βόρειο Κορέα για να επιβάλει τη δική του ηθική και αξίες.
