γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Σε λίγο η πανδημία θα αποτελεί παρελθόν, αλλά οι επιπτώσεις της θα μας ακολουθούνε για καιρό.
Προϊούσης της ανοσίας εξαιτίας των εμβολιασμών, η κοινωνική και οικονομική ζωή θα αποκαθίστανται. Σταδιακά η κανονικότητα θα επανέλθει περί τα τέλη του πρώτου τριμήνου και αυτό είναι μια προοπτική που διαβλέπουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Η εστίαση περί τα τέλη του τριμήνου, ενώ οι υπηρεσίες του τουρισμού θα αποκαλύπτονται όσο οι μετακινήσεις των πολιτών παγκόσμια θα επιτρέπονται.
Οι λογής οικονομικές διευκολύνσεις θα επεκταθούν, κύρια με τις παρατάσεις υποχρεώσεων και πιθανά με συγκαλυμμένες επιδοτήσεις. Τα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων θα συνεχίσουν στο πρώτο τρίμηνο του έτους και σταδιακά η λήξη αυτών θα βρει τις περισσότερες στο νέο περιβάλλον κινητικότητας. Τελευταίες θα μειωθούνε οι δαπάνες για τη στήριξη των εργαζομένων και τα επιδόματα του ΟΑΕΔ που παρατάθηκαν, όπου ανάλογα με την πρόοδο επανεισόδου στην αγορά εργασίας θα περιορίζονται.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Eurostat (COVID-19 impact on employment income), η χώρα βρίσκεται στην τρίτη καλύτερη θέση σχετικά με την κάλυψη της απώλειας εισοδήματος και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας στην Ε.Ε. Το σημαντικότερο μάλιστα έγκειται στο ότι οι ομάδες πληθυσμού με τα χαμηλότερα εισοδήματα έλαβαν τα υψηλότερα μερίδια αποζημίωσης για την απώλεια μισθών.
Στην ουρά της κρίσης και στην αυγή της ανάκαμψης, η ευρωπαϊκή και διεθνής κοινότητα, άτυπα ακόμη, αναζητούν μια βιώσιμη συμφωνία αναδιάρθρωσης – διαχείρισης του νέου κρατικού χρέους αλλά η πολυπλοκότητα και η πολυεδρική διασυνδετικότητα απεχθάνονται το δωρεάν χρήμα.
Αφήνουμε πίσω μια χρονιά εξαιρετικών προκλήσεων, μεταναστευτικό, πανδημία, Αιγαίο και οικονομία, κατανοώντας πως το πέρασμα μέσα από τις σύγχρονες “Πλαγκτές Πέτρες” του Ομήρου δεν γίνεται από υπερφίαλους και φαντασιόπληκτους γραφικούς με ιδεοληπτικές απόψεις και παρωχημένα θεωρήματα, παρά απαιτεί ειλικρινή και ικανό καπετάνιο με ενσυναίσθηση, προσεκτικά βήματα και στοχευμένες ενέργειες. Πολύ περισσότερο μας έδειξε πως η αξία της ανθρώπινης ύπαρξης δεν αποτιμάται απλά ως “αξία στατιστικής ζωής” στο βωμό κόστους – οφέλους, παρά ξεπερνά το όποιο οικονομικό κόστος. Εκδηλώσαμε την προθυμία μας σιωπηρά και καθολικά, μέσω των ορθών πολιτικών αποφάσεων που ελήφθησαν, να επωμιστούμε το κόστος για τη μείωση των κινδύνων θνησιμότητας των συμπολιτών μας.
Με αναβαπτισμένο το εφόδιο της ανθρωπιάς, η νέα χρονιά παρότι ξεκινάει συγκρατημένα, εντούτοις μας δείχνει το δρόμο της ελπίδας και της απελευθέρωσης.
