Guest

Από την τυπική στην ουσιαστική αξιολόγηση

 

Εάν, όμως, είχαμε ένα πρόγραμμα που επικέντρωνε στα αποτελέσματα κι όχι στην ψήφιση κάποιων ρυθμίσεων, τότε δεν θα μπορούσε ουδείς να ερμηνεύει ως «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού», τις οριζόντιες, τυφλές και, σε μεγάλο βαθμό, λάνθασμένες περικοπές. Και τότε, ο ΕΦΚΑ μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι η τυπική μορφή μιας αναποτελεσματικής ασφαλιστικής δομής.

yellows-peiraiwsΕάν είχαμε ένα εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που δεν περιφρονούσε τα πραγματικά δεδομένα και στηριζόταν στην επιλογή της καλύτερης λύσης, τότε δεν θα έφθαναν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις ΔΟΥ στα 94 δισ. ευρώ και ο αριθμός των οφειλετών στα 4,31 εκατομμύρια. Θα υπήρχε ένας ρεαλιστικός σχεδιασμός για τον εξορθολογισμό και τη μείωση των δημοσίων δαπανών που, σήμερα, βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα (55,4% ΑΕΠ, ενώ δεν θα έπρεπε να υπερβαίνουν το 44% ΑΕΠ).

Ούτε θα επέβαλε το κράτος στους πολίτες πρόσθετα διοικητικά βάρη, όπως συμβάινει με το «κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης». Είναι το ίδιο που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περιφρονούσαν, αποκαλώντας το «επίδομα φτώχειας», όταν διακινούσαν τον πομφόλυγα του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης». Όταν, μετά από δύο χρόνια, κατάφεραν να δώσουν στους άστεγους και κατατρεγμένους την απλόχερη βοήθεια των 200 «αριστερών» ευρώ, απαίτησαν απ’ αυτούς να συμπληρώνουν 13 δικαιολογητικά!

Ένα πρόγραμμα πραγματικών μεταρρυθμίσεων θα αξιολογούσε το αποτέλεσμα κι όχι τις διαδικασίες, όπως συμβαίνει με την πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων. Αφού η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έχει καταρτίσει επιχειρησιακό σχέδιο για την αντιμετώπισή της κι αφού κατένειμε ρόλους μεταξύ δομών και αξιωματούχων, μας πληροφόρησε ότι μετά από σαράντα πέντε (45) ελέγχους σε πρατήρια υγρών καυσίμων, διαπίστωσαν παρατυπίες σε τρία, στα οποία επέβαλαν διοικητικό πρόστιμο. Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν!

Μάλλον, όμως, η ύπαρξη ενός προγράμματος πραγματικών αλλαγών είναι πολύ δυσκολότερη από την αξιολόγηση με την οποία μας ταλαιπωρούν ένθεν και ένθεν, τόσο καιρό! Αλλά για να υπάρξει ένα τέτοιο πρόγραμμα φοβούμαι ότι θα πρέπει να διανύσουμε έναν μακρύ δρόμο με «προγράμματα» μνημονιακού τύπου. Ίσως αυτό να είναι το τίμημα για την ανάκτηση μιας χαμένης ελληνικής ταυτότητας που θα μας επιτρέψει να μην παρασιτούμε αλλά να παράγουμε, να μην εκλιπαρούμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αλλά να πρωτοστατούμε γι’ αυτήν, έργοις και λόγοις.


Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Πρ. Βουλευτής Επικρατείας με Το Ποτάμι και γραμματέας της κοινοβουλευτικής του ομάδας.

 

http://www.inerp.gr


Είμαι νομικός (Πανεπιστήμιο Αθηνών), με διδακτορική διατριβή στην Κοινωνιολογία του Δικαίου (Πανεπιστήμιο Bielefeld, Γερμανία). Η πρώτη μου επαγγελματική ενασχόληση με το διοικητικό/ρυθμιστικό φαινόμενο ήταν στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης στην οποία παραμένω έχοντας διδάξει για περισσότερα από 20 έτη Δημόσια Πολιτική και Ρυθμιστική Διακυβέρνηση. Ακολούθως εργάσθηκα, για δύο δεκαετίες, ως ειδικός επιστήμων στο Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως. Στα χρόνια αυτά προσπάθησα ιδιαίτερα για την ανατροπή των αρνητικών στερεοτύπων για την ελληνική διοίκηση μέσα από την προώθηση των διοικητικών μεταρρυθμίσεων. Τα ΚΕΠ αποτελούν την πιο γνωστή απ’ αυτές. Από το 2007 και μετά, έχω την ευθύνη του στρατηγικού σχεδιασμού του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Διοικητική Μεταρρύθμιση». Παράλληλα με τις δραστηριότητές μου στην Ελλάδα, είχα έντονη δραστηριότητα ως σύμβουλος πολλών κυβερνήσεων και διοικήσεων (22) καθώς και διεθνών οργανισμών (5) επί θεμάτων διοικητικών μεταρρυθμίσεων. Έχω εκδώσει 5 βιβλία και έχω δημοσιεύσει περισσότερα από εκατό άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Μελέτες μου έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (μεταξύ άλλων, στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, αραβικά, και κινεζικά). Έχω βραβευτεί δύο φορές από την Αμερικανική Εταιρία Διοικητικής Επιστήμης. Η πρώτη φορά ήταν το 2003, με το βραβείο «Peter Boorsma» από την Southeastern Conference της ΑSPA και η δεύτερη το 2012 στο Las Vegas όπου μου απονεμήθηκε το "International Public Sector Award" της ASPA.

Από την τυπική στην ουσιαστική αξιολόγηση

γράφει ο Δρ. Παναγιώτης Καρκατσούλης.

 

Μια ακόμη αξιολόγηση που δεν κλείνει. Μια αξιολόγηση που είναι «στο τσακ» να κλείσει. Μια αξιολόγηση που θα κλείσει ως περήφανη νίκη ή ιταμή ήττα του κ. Τσίπρα. Ο (πολιτικός) χορός γύρω από την αξιολόγηση καλά κρατεί. Η επικέντρωση στα δυό-τρία ζητήματα της αξιολόγησης που μένουν άλυτα χειραγωγεί την κοινή γνώμη. Είναι μια βολική στρατηγική για όλους. Με μια αίσια έκβαση, η κυβέρνηση θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι κατάφερε να μεταπείσει τους «τοκογλύφους δανειστές». Οι δανειστές θα μπορέσουν κι αυτοί να δείξουν την πυγμή τους απέναντι στους μη-προτεστάντες νοτιοευρωπαίους και να καθησυχάσουν τα εκλογικά τους ακροατήρια. Και τα προβλήματα; Εννοώ, τα δικά μας προβλήματα: Ο πελατειασμός, η διαφθορά, η ανομία, η αναξιοκρατία; Αυτά που αποτελούν την αιτία κι όχι το αποτέλεσμα της έλλειψης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, της πολυνομίας/κακονομίας/στρεψονομίας, της καθυστέρησης της δικαιοσύνης, των ανάπηρων θεσμών και της εύθραυστης δημοκρατίας μας; Αυτά θα τα έχει αντιμετωπίσει η αξιολόγηση; Τυπικά, ναι, κάποια εξ αυτών, ουσιαστικά όχι.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο