Τον Παπανδρέου δεν τον συμπάθησα ποτέ με τίποτα. Βασικά τραβάω μεγάλο ζόρι με όλη την οικογένεια, από παππούθεν που λένε. Θεωρώ δε τον Ανδρέα Παπανδρέου προσωπικά υπεύθυνο όχι τόσο για την οικονομική καταστροφή που ζούμε σήμερα – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει τεράστιες ευθύνες – αλλά για την καταστροφή του κοινωνικού ιστού στην Ελλάδα. Σαν μικρός θεούλης έπλασε και διαμόρφωσε μια ολόκληρη κοινωνία, λες και έπαιζε μονόπολη. Έφτασε στο σημείο να εκμεταλλευτεί ακόμα και τα τερατουργήματα που είχαν ξεκινήσει τα καθάρματα της δικτατορίας για να κατασκευάσει μια καινούργια κοινωνική τάξη, που σιγά-σιγά έσπρωχνε την ύπαρξη της κόβοντας την αναπνοή κυρίως από την εργατική τάξη.
Αλλά υπήρχε και ο καθηγητής, ο διανοούμενος Ανδρέας. Άλλη φάση αυτός, τελείως διαφορετική. Κάποια στιγμή το 1995 δίνει συνέντευξη τύπου – δεν θυμάμαι το λόγο – με όλους τους δημοσιογράφους μαζεμένους, στο Ζάππειο αν θυμάμαι καλά. Ο Παπανδρέου έχει περάσει στην εποχή Μιμής, Κουρή και Τσοβόλα δώστα όλα, αλλά ο Ανδρέας ολοζώντανος κάποια στιγμή εμφανίζεται πίσω από την μάσκα του Παπανδρέου και αρχίζει να μιλάει για την Ενωμένη Ευρώπη και το μέλλον της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ.
Ποιος άγιος παπίσιος μου λέτε; Ήταν σαν να έβλεπες «τα προσεχώς» σε αυτά που ζούμε τώρα. Όλοι μας, από την Ελλάδα μέχρι τη Φιλανδία και από τη Πορτογαλία μέχρι την Ουγγαρία. Για την δε Ελλάδα ήταν πεντακάθαρος. Τέλος η εθνική κυριαρχία, τέλος οι εθνικές τράπεζες, τέλος η ελληνική παραγωγή και άντε να σώσουμε τα ψάρια στο Αιγαίο. Νομίζω ότι αποσπάσματα μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας είχε μαγέψει την αίθουσα. Κάποια στιγμή μάλιστα είπε συνωμοτικά: «δεν σας λέω ονόματα και πότε, αλλά όλα αυτά έχουν ήδη συμφωνηθεί, αυτό που ξεκινάει τώρα είναι η εφαρμογή του σχεδίου, το ξέρω γιατί ήμουν εκεί!» Σιωπή στην αίθουσα. Παρενθετικά θυμηθείτε τι είπε αυτός ο καλός άνθρωπος, ο Σόιμπλε μετά από είκοσι χρόνια στο Νταβός στον Τσίπρα, «είναι η εφαρμογή, ανόητε.»
Αλλά δυστυχώς δεν ήταν ο Ανδρέας που κυβερνούσε, ήταν ο Παπανδρέου. Και μαζί του είχε Τσοχατζόπουλους, Σημίτηδες, Πάγκαλους, Κουρήδες και όλο το εμετικό συρφετό των πρασινοκλεφτών και πρασινονταβατζήδων.
Έτος, καθόλου σωτήριον, 2016. Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ένα χρόνο μετά το πρώτη φορά σούριζα αριστερά και στο δεύτερη φορά Σύριζα – τρίτο μνημόνιο για τα καλά. Πολλοί συγκρίνουν τον Τσίπρα με τον Παπανδρέου. Τον Παπανδρέου τον κωλοτούμπα, τον λαοπλάνο, τον «Τσοβόλα δώστα όλα» και της Μιμής. Αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν μόνο αυτό, ήταν και ο διανοούμενος, ο ρήτορας, ο καθηγητής, ήταν ο Ανδρέας. Κι αυτό ο Αλέξης δεν θα γίνει ποτέ. Ο Αλέξης μοιάζει περισσότερο σαν φτωχό χαζούλη συγγενή σε σύγκριση με αυτό που βλέπουμε τώρα πια να εξελίσσεται ο Τσίπρας. Για θυμηθείτε πάλι εκεί στις αρχές του ’90 που κάποια στιγμή ο Ανδρέας μίλαγε για οικονομικά στις Βρυξέλλες και έτρεχε όλη η Ευρώπη να μάθει ποιος είναι αυτός ο κύριος Λεόν Φοσέρ. Μέχρι η Wikipedia τον έχει σήμερα αυτόν το κύριο, τον σοσιαλιστή από τις αρχές του 19ου αιώνα, μόνο και μόνο γιατί ο Ανδρέας τον ξαναέβαλε στον χάρτη.
Μόνο ο Ανδρέας μπορούσε να σταθεί στο πρωθυπουργικό μπαλκόνι και να χειροκροτεί τους απεργούς που βρίζανε τον Σημίτη, τότε υπουργό οικονομικών του …Παπανδρέου. Ο Τσίπρας αφήνει την δύστυχη την Γεροβασίλη να τραγουδάει επαναστατικά τραγούδια τη μέρα της γενικής απεργίας και τρέχει να δει τον Κάμερον και την Μέρκελ. Και που τους είδε τι έγινε; Μίλησε για το μεταναστευτικό! Σοβαρά; Και τι είπε; Να Λόλα πάρε ένα μήλο;
Ένα χρόνο μετά ο Τσίπρας και όλη η ομάδα που τον περιτριγυρίζει και δυστυχώς αυτή τη στιγμή κυβερνάει την Ελλάδα απέδειξε ένα πράγμα, ότι δεν υπήρχε σχέδιο σε τίποτα. Όλα ήταν πολύ θεωρητικά και πολύ επιφανειακά. Σαν καλός Κνίτης λειτούργησε ο Τσίπρας που είδε την Ελλάδα σαν κομματική οργάνωση βάσης και δεν κάνει για τίποτα παραπάνω. Απλά είναι τυχερός γιατί απέναντι του είναι ο Κυριάκος, η Φώφη, ο Ποταμάκης και ο Λεβέντης. Ήμαρτον.
Το σαν καλός Κνίτης δεν το έγραψα τυχαία. Δυστυχώς η ελληνική αριστερά είχε – και από ό,τι φαίνεται θα έχει – μια παιδική αρρώστια. Αυτοί που την διοικούν και αντιπροσωπεύουν δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από γραφειοκράτες, τυπολάτρες, μετριότητες που επιβιώνανε δίνοντας εντολές με γνώμονα μικροπολιτικά συμφέροντα και χάρις στην αδυναμία των από κάτω να αντιδράσουν γιατί εκείνοι πια ήταν θύματα και μαγεμένοι με την μεγάλη ιδέα. Μεγάλο παράδειγμα, ο Βελουχιώτης. Αυτόν που σήμερα υμνούν στο ΚΚΕ. Ξεχνάνε όμως ότι ανάλογα με τα κέφια του γραμματέα και των λακέδων του άλλοτε τον διαγράφανε κι άλλοτε τον κλωτσούσανε ή τον υποβιβάζανε. Ο φόβος και ο τρόμος μη παραβεί ο Βελουχιώτης τις εντολές και την ιεραρχία. Μη πάρει απόφαση χωρίς να συνεδριάσει το πολιτικό γραφείο και δεν φανούν κάτω από την απόφαση οι υπογραφές τους με το Βελουχιώτη να εκτελεί εντολές και τίποτα άλλο. Κι όταν ο Βελουχιώτης άρχισε να γίνεται γνωστός και μάλιστα να ενσωματώνει στο στρατό του από δεξιούς μέχρι παππάδες, τότε πια λυσσάξανε οι γραφειοκράτες. Και για να μην πω και για άλλες μορφές της αριστεράς που τους πήγαιναν για εκτέλεση και το κόμμα τους έβγαζε χαφιέδες γιατί δεν προσκυνούσαν τον γραμματέα και τον …πατερούλη.
Αυτού ακριβώς του κομματικού σωλήνα είναι παιδί ο Τσίπρας. Όσο ειρωνικό και να φαίνεται κι αυτός είναι της σχολής , «είναι η εφαρμογή, ανόητε.» Είχε κάτι στο μυαλό του, κάτι θολό που περίμενε ως δια μαγείας να το λειτουργήσουν οι άλλοι και να του βγάλουν τα αποτελέσματα που αυτός ήθελε. Έτσι, αέρα και σας φάγαμε. Και ποιοι ήταν αυτοί οι άλλοι; Σύντροφοι από τον ίδιο ακριβώς κομματικό σωλήνα ήταν. Αντε και μερικοί από τον Σημιτικού σωλήνα, τον εκσυγχρονιστικό. Και ο …Καμμένος. Ο ντίρλα-ντα ντιρλά-ντα-ντα!
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε λίγο στον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου έπαιρνε τις εκλογές σαν να έκανε βόλτα. Εδώ μιλάμε ότι κατάφερε να επανεκλεγεί περπατώντας πάνω σε κούτες πάμπερς και την Μιμή αγκαζέ. Αυτά απλά δεν γίνονται. Ο λόγος που τα κατάφερνε; Ο Ανδρέας. Μόλις μυριζόταν εκλογές ο Παπανδρέου – και είχε μύτη ο άτιμος – ξαμόλαγε τον Ανδρέα. Αυτό δεν το έχει καταφέρει άλλος στην Ελλάδα. Όλοι οι υπόλοιποι έκαναν εκλογές ή για να ξεφύγουν από την ευθύνη σοβαρών αποφάσεων – Σημίτης, Καραμανλής, Γιωργάκης Παπανδρέου, Σαμαράς – ή γιατί δεν ήθελαν να εφαρμόσουν τις αποφάσεις που υπέγραψαν – Γιωργάκης Παπανδρέου, Σαμαράς. Και ξέρετε ποια ήταν η μαγεία αυτής της σχιζοφρένειας; Ότι ο Παπανδρέου την ήξερε, την έλεγχε και την κατηύθυνε. Ο Ανδρέας ήταν η μαριονέτα του.
Ο Τσίπρας τώρα έκανε εκλογές τον Σεπτέμβρη γιατί δεν είχε εναλλακτική, γιατί κάτι πρέπει να κάνει κι αυτός για να δικαιολογήσει την παρουσία του. Σκεφτείτε το λιγάκι. Γιατί έγινε το δημοψήφισμα αφού έτσι κι αλλιώς είχε αποφασίσει τι ήθελε και στο τέλος η πράξη απέδειξε ότι καμία σημασία δεν είχε γι’ αυτόν το αποτέλεσμα. Όσο για τις βουλευτικές, εντάξει αντί να καλέσει συνέδριο του Σύριζα, έκανε εκλογές και πέταξε απ έξω – τελείως δημοκρατικά πάντα – Κωνσταντοπούλου και Λαφαζάνη. Και τώρα, πάλι δεν ξέρει τι να κάνει και να δείτε ότι πάμε σφαίρα για εκλογές. Το φθινόπωρο κοντά είναι.
Δυστυχώς για μας ο Τσίπρας έχει κι ένα σύμμαχο – δίκοπο μαχαίρι – από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον Μητσοτάκη. Όχι τον Κυριάκο, τον ένα και μοναδικό Μητσοτάκη. Τον πατέρα. Τον Κωνσταντίνο. Ο Μητσοτάκης για πολλά μπορεί να ξεχαστεί αλλά για ένα θα μείνει στην ιστορία, για την έκφραση: «οι Έλληνες ξεχνάνε εύκολα, σε δέκα χρόνια δεν θα θυμούνται τίποτα». Πια δέκα Βρε Μητσοτάκη. Στα τρία τέσσερα κι αν είμαστε τυχεροί. Μνήμη χρυσόψαρου οι Έλληνες.
Βγήκε στη Βουλή ο Λοβέρδος και τον έπιασαν οι υστερίες με τα κανάλια που πάνε να του πάρουν και φώναζε, δικτατορία, βορειοκορεατική δικτατορία. Ποιος; Ο Λοβέρδος. Αυτός που έμαθε το σοσιαλισμό και τη δημοκρατία από τον Τσοχατζόπουλο, τον Κατσιφάρα και τον Κουτσόγιωργα. Να πηδηχτώ από το παράθυρο δηλαδή.
Εκεί ποντάρει ο Τσίπρας για την διαιώνιση του στην εξουσία. Στον Κυριάκο με το παρελθόν του, στη Φώφη και τον Λοβέρδο που τη σκάβει, στον Ποταμάκη και το μη κόμμα του και τον …Λεβέντη. Το γράφω, το σκέφτομαι και τρελαίνομαι εγώ ο ίδιος. Κάποτε ο Καραμανλής έμμεσα είπε, εγώ ή τα τανκς και φωνάζαμε απαράδεκτος εκβιασμός. Τώρα ο Τσίπρας κάνει ωμό εκβιασμό, εγώ ή ο Κυριάκος και το σκεφτόμαστε. Γιατί Κυριάκος είναι αυτός και το βαρέλι είναι τρύπιο. Και επειδή σου λέει, ένας χρόνος πάει, πάμε στο δεύτερο και στον τρίτο η μνήμη κάνει επανεκκίνηση (reboot στα ελληνικά) δεν πετάμε τίποτα εκλογές όσο έχουν τις απολύσεις των καθαριστριών φρέσκες; Παρεμπιπτόντως το φαντάζομαι ήδη και μη περιμένετε οι εκλογές να γίνουν με επιχειρήματα, για τις απολυμένες καθαρίστριες θα μιλάνε.
Στο μεταξύ μαθαίνουμε για τις πιέσεις να αλλάξει το ασφαλιστικό, για μικρότερες συντάξεις, εργασιακές συμφωνίες θανάτου, ανεργία να περνάει την οροφή, νεκρή την επιχείρηση και πουλημένη την ελληνική περιουσία. Πάμε πάλι με μνήμη χρυσόψαρου. Θυμάστε τι αποκαλύφθηκε στο τέλος για τις περικοπές του Σαμαρά και τις απολύσεις του Κυριάκου; Ότι στην αδυναμία τους να συγκεντρώσουν λεφτά και να κάνουν κάποιες αλλαγές που θα στεναχωρούσαν χορηγούς και νταβατζήδες και με την τρόικα να σηκώνει τους ώμους – χωρίς απαραίτητα ούτε να απαιτεί ούτε να το ζητάει – κόβανε μισθούς και συντάξεις. Πολύ φοβάμαι ότι βλέπουμε ακριβώς το ίδιο έργο. Και μάλιστα το ζούμε και με τους ίδιους κομπάρσους, τον Σόιμπλε και την Λαγκάρντ. Αλλά αυτό είναι και δίκοπο μαχαίρι. Για πόσο μπορείς να δείχνεις το λύκο για τις δικιές αποτυχίες να προστατεύσεις το κοπάδι;
Έχουν δίκιο οι αγρότες που απεργούν και διαμαρτύρονται. Και έχουν δίκιο γιατί αρέσει δεν αρέσει η Ελλάδα είναι αγροτική χώρα και χωρίς αγροτιά δεν υπάρχει. Και η αγροτιά χρειάζεται βοήθεια και όχι φόρους. Ήδη είναι θύματα τσιφλικάδων και συμφερόντων εντός και εκτός. Ήδη έχουν βρεθεί με χρέη σε καρχαρίες τύπου αυτού του κολλητού του Σαμαρά, που φάγανε την Αγροτική Τράπεζα. Ναι χαθήκαν ευκαιρίες για τους αγρότες, κάτι Ντελόρ ευκαιρίες. Αλλά αν το καλοκοιτάξετε και δείτε που χαθήκαν, όλα πράσινα θα τα δείτε, πράσινα καγιέν όλες και πάνε αυτοί. Τώρα αυτό που έμεινε είναι τα τρακτέρ χρεωμένα στη Πειραιώς. Ξέρετε, του νταβατζή του Σαμαρά που «αγόρασε» την Αγροτική Τράπεζα, έτσι είπαν τότε. Την αγόρασε! Ο ντίρλα-ντα ντιρλά-ντα-ντα!
Η ουσία είναι ότι η ελληνική αγροτιά, που συμπεριλαμβάνει από τους ψαράδες μέχρι τους ναυτικούς (ναι κι αυτοί εκεί κατατάσσονται) πρέπει να βοηθηθεί άμεσα αλλιώς ναι θα καταντήσουμε σύντομα μια χώρα ανέργων, πεινασμένων και σερβιτόρων για τους τουρίστες. Και μάλιστα σε γερμανικών συμφερόντων ξενοδοχεία και καφετέριες που θα τα αποκαλούμε επενδύσεις. Όπως ακριβώς το είχε προβλέψει ο Ανδρέας.
Τέλος για να κλείσω, προηγουμένως ανέφερα την συνάντηση του Τσίπρα με τον Κάμερον. Με τη Κνίτικη λογική του (που ανέλυσα προηγουμένως) ο Τσίπρας δεν κατάλαβε ποτέ τι συμβαίνει στις σχέσεις Βρετανίας ΕΕ – παρόλο ότι ήταν μπροστά τα μάτια του συνέχεια – και τι εξελίξεις θα φέρει. Πολύ περισσότερο δεν το εκμεταλλεύτηκε. Όσοι με διαβάζουν ξέρουν ότι έχω φαγωθεί πάνω από ένα χρόνο με το θέμα.
Η κρίση του Britexit θα είναι τρομακτική και έχει ήδη ξεκινήσει. Είναι τόσο σοβαρή που αυτή μπορεί να διαλύσει την Ευρώπη. Μετά την κρίση του ευρώ οι ανατολικοί αισθάνονται δυνατοί πολιτικά μέσα στην ΕΕ γιατί ειδικά η Γερμανία και η Μέρκελ τους χρησιμοποίησε πολλές φορές στις πολιτικές ραδιουργίες της και εκβιασμούς. Συν, το μεταναστευτικό αυτή τη στιγμή που τους κάνει να νιώθουν πιο τσαμπουκάδες μιας και τα έβαλαν με δύστυχα γυναικόπαιδα. Η νότια Ευρώπη αιμορραγεί και η κεντρική έχει πέσει τελείως στα νύχια της Γερμανίας. Η Γαλλία, η άλλη μεγάλη κυρία της Ευρώπης έχει σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Αν η Βρετανία αποχωρήσει δεν θα μιλάμε πια για ΕΕ αλλά για τη Γερμανία, τους δορυφόρους της και τις οικονομικές αποικίες της στην Ευρώπη. Από την άλλη αν η ΕΕ πέσει στους εκβιασμούς της Βρετανίας οι Ανατολικοί πρώτοι θα ζητήσουν ανταλλάγματα όπως ήδη έχουν κάνει πολλές φορές από το 2004 που τους χρυσοπληρώσαμε για να ενισχυθεί η παραίσθηση του κοινού νομίσματος. Αλλά αυτοί έχουν πάρει φόρα και θα ζητήσουν ακόμα και …ζωτικό χώρο η κομμάτι από το τσιμπούσι που έχει στήσει η Γερμανία στις οικονομικές της αποικίες.
Ταυτόχρονα η Τουρκία του Ερντογκάν ετοιμάζεται να εισβάλει στη Συρία για να …κυνηγήσει τους τρομοκράτες Κούρδους και να βάλλει χέρι στα πετρέλαια του Ιράκ (όλα συνδέονται), με άγνωστες συνέπειες μια και δεν είναι ο μόνος τρελός ο Ερντογκάν στη σκακιέρα. Υπάρχει και ο Ιβάν που είναι πιο τρελός.
Μιλάμε για ένα γιγάντιο μπραντεφέρ σε πολλαπλά επίπεδα με την Ελλάδα αντί να είναι έστω παρούσα να είναι παντελώς απούσα με τον Τσίπρα να οργανώνει ΚΟΒες στου Μαξίμου για να θυμηθεί τα Κνίτικα νιάτα του και τον Κυριάκο να μετράει εκτυπώσεις από τον εκτυπωτή Siemens που έπεσε …κατά λάθος στο γραφείο του! Α ναι, και τώρα πια το Αιγαίο δεν ανήκει στα ψάρια του, το αγοράσαν για μερικά σεντς …επενδυτές!
************************************************
Όταν κάποτε ο κόσμος φώναζε «εμπρός Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα,» μίλαγε στον κολλητό του τον Ανδρέα. Όταν σήμερα λένε Αλέξη, όταν σπάνια πια το λένε, εννοούν πάρε μπροστά μικρέ μπας και κάνουμε κάτι. Κι όταν λένε Κυριάκο εννοούν, κοίτα το μισιακό που θα μας μείνει. Καμία σχέση σημειολογική το Ανδρέα με το Αλέξη και το Κυριάκο.
************************************************
Γνωστή μεgάλη ειδησιοδιαβάστρα έλεγε σε παρέα ότι το όνειρο της είναι ακόμα και τώρα ένα CNN ένα BBC κι αν έχει έρθει η ώρα να δοκιμάσει. Σε παραδίπλα καφετέρια άλλος γνωστός τηλεπωλητής έλεγε ότι η προεδρία είναι ένα βήμα αν δεν κερδίσει ο Κυριάκος εκλογές, αλλά προς το παρόν κάνει ό,τι του λέει και όλα θα πάνε καλά. Δεν μπορεί κάτι παίρνετε εκεί στο Ελλάντα!
************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θάνο Ραφτόπουλο για το τόσο επίκαιρο σκίτσο του.
************************************************
Στη φωτογραφία ο μόνος Παπανδρέου που μπορεί να συγκριθεί ο Τσίπρας
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
