Δεν θα κάνω μακρά ιστορική αναδρομή για την πορεία μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα σταθώ στα χρόνια της κρίσης. Οι απώλειες και οι θυσίες που έχουμε δεχθεί είναι δυσανάλογες των δυνατοτήτων μας. Αλλά και οι προσπάθειες να εξέλθουμε της κρίσης είναι δυσανάλογες των δυνατοτήτων μας και των προσπαθειών που καταβάλαμε. Γιατί για να είμαστε ειλικρινείς δεν κάναμε ότι και όσα μπορούσαμε. Γιατί απλά φοβόμασταν την σύγκρουση με το κράτος και την νοοτροπία που μεταπολιτευτικά δημιουργήσαμε.
Και για να έρθουμε στο σήμερα. Η αλήθεια είτε μας αρέσει είτε όχι είναι μία: Χρωστάς, οφείλεις να πληρώσεις το χρέος σου. Πως θα το πετύχεις αυτό: Εξυγιαίνοντας τα δημοσιονομικά , κάνοντας μεταρρυθμίσεις και αλλαγές παντού , αφαιρώντας από την δημόσια διοίκηση κάθε εμπόδιο στο επιχειρείν , αποποινικοποιώντας την ιδιωτική πρωτοβουλία, παρέχοντας σε όλους ισονομία , ισοπολιτεία , δικαιοσύνη , προστασία των ατομικών θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Απλά και ξεκάθαρα. Αυτή η τακτική αργά αλλά σταθερά θα μας οδηγούσε σε μια Ελλάδα που θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να σταθεί στα πόδια της. Σε μια Ελλάδα υπερήφανη όχι μόνο για το απώτερο παρελθόν της αλλά και για το παρόν και το μέλλον που μπορεί να δημιουργήσει. Και έχει τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες να δημιουργήσει. Με νέους ανθρώπους , νέες ιδέες , σύγχρονες πολιτικές.
Αντί όλων αυτών τι έγινε; Όλοι όσοι διαχειρίστηκαν την εξουσία τα χρόνια της κρίσης με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έρεπαν στον λαϊκισμό , τάζοντας στους πολίτες πράγματα που δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν. Τους έταζαν ότι η ζωή τους θα επιστρέψει στα προ του 2009 επίπεδα. Εγκληματικό ψέμα αλλά και εγκληματική προσέγγιση. Έτσι «καταφέραμε» και κάναμε την αριστερά για πρώτη φορά κυβέρνηση. «Πραγματικός άθλος».
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι κάποιοι είναι περισσότερο πατριώτες από τους άλλους. Πιστεύω όμως στις διαφορετικές πολιτικές που έχουν ως βάση διαφορετικές ιδεολογικές αρχές. Και ποιες είναι αυτές οι διαφορές; Η ευρωπαϊκή πολιτική και η αντιευρωπαϊκή πολιτική. Ευρωπαϊκή πολιτική είναι αυτή που αποδέχεται τους όρους , τις συμφωνίες και μέσα από διάλογο, συζήτηση και συνεννόηση προάγεις την πορεία της χώρας σου αλλά και της Ένωσης. Αντιευρωπαϊκή πολιτική είναι αυτή που το προσωπικό σου συμφέρον υπερτερεί του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος.
Η χώρα μας κατέκτησε με κόπο και μόχθο την είσοδό της στην Ευρώπη , στην είσοδό της στη ζώνη του Ευρώ αλλά και την παραμονή της σε αυτή κυριολεκτικά ματώνοντας. Είναι μέλος μιας Ένωσης που άλλοι προσπαθούν να γίνουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Θα πετάξουμε αυτές τις κατακτήσεις και τις θυσίες στα σκουπίδια για να κερδίσουμε την «αξιοπρέπεια» της παγκόσμιας απομόνωσης; Θέλω να πιστεύω και αγωνίζομαι γι’ αυτό πως όχι.
Αλλά θέλω να είμαι απόλυτα ξεκάθαρος και σε κάτι άλλο. Την Κυριακή το βράδυ επιλέγοντας το ΝΑΙ δεν στέλνουμε μόνο ένα μήνυμα στο εξωτερικό. Πρωτίστως στέλνουμε ένα μήνυμα στο εσωτερικό. Ποιο είναι αυτό ; Ότι χρειαζόμαστε αλλαγές παντού με προσωπικό και συλλογικό κόστος αν πιστεύουμε ότι πρέπει να παραδώσουμε στα παιδιά μας κάτι καλύτερο από αυτό που παραλάβαμε. Ότι αυτό που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα είναι μια ιστορική παρένθεση που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα – μάθημα για να βελτιωθούμε στο μέλλον. Αλλιώς με τις νοοτροπίες και τις πρακτικές που μέχρι σήμερα βιώσαμε στα χρόνια της κρίσης το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι να χάνουμε ευκαιρίες και τελικά να βυθίζουμε τη χώρα όλο και περισσότερο στο ψέμα και στο τέλμα. Κι αυτό εμείς οι νέοι άνθρωποι σίγουρα δεν το θέλουμε. ΝΑΙ στην Ευρώπη , Ναι στο μέλλον , Ναι στην αξιοπρέπεια της διεθνούς κονότητας.
