Δεν είμαι νομικός ούτε πολιτικός, αλλά χρησιμοποιώντας απλώς το κοινό νου, θα προσπαθήσω να αξιολογήσω τη πρόταση νόμου που καταθέσατε στη Βουλή σχετικά. Όμως από τη πρώτη ματιά, μου φαίνεται ότι δεν είστε δίκαιος (fair) στην εκτίμησή σας, όσον αφορά την ισότητα της ψήφου των Αποδήμων.
Λυπάμαι που το λέω αλλά θεωρώ ευτύχημα το γεγονός ότι το ΣΥΡΙΖΑ, για τους δικούς τους λόγους, δεν θα συναινέσει για το νόμο που έχετε καταθέσει στη Βουλή. Γιατί μας αδικεί και ίσως αργότερα σαν κυβέρνηση, το διορθώσετε. Το σχέδιο νόμου αυτό που εκπονήσατε και υποβάλατε στη Βουλή προς ψήφιση, δεν είναι αυτό που περιμέναμε. Περίμεναμε από εσάς κάτι πιο φιλικό, πιο δίκαιο και όχι τόσο υποτιμητικό, όπως παρουσιάζεται στη διατύπωσή του νόμου. Δεν μπορέσατε να γίνετε η εξαίρεση και να απαλλαχτείτε από τη κουλτούρα του φόβου, από την οποίαν διακατέχονται οι Ελλαδίτες πολιτικοί για τον εκλογικό αστάθμητο παράγοντα που λέγεται «ψήφος των Αποδήμων».
Προτείνετε τρόπο συμμετοχής μας στην εκλογική διαδικασία της γεννέτειρας, με τρόπο που δεν θέλετε να είναι καθοριστικός στα τελικά αποτελέσματα, ήτοι, δεν θέλετε να ανεβάζουμε και να κατεβάζουμε κυβερνήσεις. Και το προσπαθείτε, πρώτον, με τη δημιουργία «ειδικών» εκλογικών καταλόγων εξωτερικού κατά παράβαση του άρθρου #4/1 του Ελληνικού Συντάγματος περί ισότητας των πολιτών απέναντι στο νόμο, και δεύτερον, την αντιπροσωπευσή μας στη Ελληνική Βουλή με Βουλευτές Επικρατείας, που εσείς (οι κομματικοί ηγέτες) θα επιλέξετε.
Ο θεσμός του βουλευτή Επικρατείας είναι αντιδημοκρατικός και θα έλεγα και αντισνταγματικός και τον χρησιμοποιήτε ώστε οι πολιτικοί αρχηγοί να δημιουργούν την αυλή τους, επιλέγοντας τους αυλικούς τους. Ποιο κομμάτι του λαού αντιπροσωπεύουν οι βουλευτές Επικρατείας; Όχι τους Αποδήμους. Επομένως, δεν μας ενδιαφέρει ποιον θα μας βάλετε στη πρώτη ή στη δεύτερη θέση της λίστας. Αν μας ζητούσαστε τη γνώμη μας θα σας λέγαμε ότι θέλουμε να ψηφίσουμε αυτόν που ξέρουμε. Το χωριανό μας, που τον ξέρουμε και πιστεύουμε ότι θα ενδιαφέρεται για το τόπο μας. Γενικά, θέλουμε να επιλέξουμε και να εκλέξουμε αυτόν που εμείς θέλουμε και θα είναι υπόλογος σε μας και όχι στον αρχηγό. Θέλουμε η ψήφος μας να μετριέται με τον ίδιο τρόπο που μετριέται η ψήφος του αδελφού μας που έμεινε στο χωριό. Που είναι η Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας με το θεσμό του βουλευτή Επικρατείας;
Προτείνετε ένα δαιδαλώδη τρόπο δημιουργίας «ειδικών» εκλογικών Καταλόγων που θα κοινοποιηθούν στο Υπουργείο Εσωτερικών κλπ κλπ κλπ… Δεν χρειάζονται νέοι εκλογικοί κατάλογοι, ούτε «Εκλογική Περιφέρεια Εξωτερικού», όπως ισχυρίζεται ο υπουργός Εσωτερικών, κ. Π. Σκουρλέτης, γιατί το Ελληνικό εκλογικό Σώμα είναι “ένα” και ήδη καταχωρημένο στους εκλογικούς καταλόγους του τόπου που κάθε Έλληνας πολίτης έχει πολιτογραφηθεί. Απόδειξη, η εκλογή του Δημάρχου της Νισύρου, που είναι Ελληνο-αμερικανός και ψηφίστηκε από ομογενείς που κατέβηκαν ειδικά στο νησί για να τον ψηφίσουν.
Όλοι οι πολιτικοί, και εσείς δυστυχώς, ξεκινάτε από τη βάση ότι, εμείς οι Έλληνες του εξωτερικού, ζητάμε το «δικαίωμα» της ψήφου. Αν σκέπτεστε έτσι, το έχετε πάρει στραβά. Δεν ζητάμε δικαίωμα ψήφου, γιατί το έχουμε. Εκείνο που ζητάμε, είναι να θεσμοθετήσετε το τρόπο ώστε η ψήφος μας να μετριέται για να αποτελέσει κομμάτι της όλης εκλογικής διαδικασίας. Ζητάμε ο φάκελος της ψήφου μας να μην έχει καμία διαφορά, στο χρώμα και στο σχήμα από αυτό των αδελφών μας. Αυτό ζητάμε, γιατί μπορεί να είμαστε μακριά, αλλά σαν νομιμόφρονες Έλληνες πολίτες προσπαθούμε τηρούμε το Σύνταγμα, #51/5, που μας λέει ότι η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.
Είναι ανάγκη η Ελληνική Πολιτεία να εκσυγχρονιστεί και να πάψει, ακόμα να χρησιμοποιεί δευτέρια σαν το μόνο τρόπο να καταγράφει και να διατηρεί καταλόγους με πρόσωπα, πράγματα και γεγονότα. Την σήμερον ημέραν έχουμε το ιντερνέτ. Αν δημιουργηθεί η ιστοσελίδα των εκλογών, τότε ο κάθε υπάλληλος του Προξενείου και Πρεσβείας, με ένα κλίκ, μπορεί να έχει μπροστά του τους εκλογικούς καταλόγους όλης της Ελλληνικής Επικράτειας.
Π.χ.:
Α) Μπαίνω στο κομπούτερ μου, βρίσκω το εκλογικό ψηφοδέλτιο του νομού μου και του κόμματος που προστιμώ και το εκτυπώνω.
Β) Κάνω τις επιλογές μου στο τραπέζι της κουζίνας μου, ψηφίζοντας τους εκλεκτούς μου, το τυλίγω στα τέσσαρα και πάω στο Προξενείο ή σε άλλη Ελληνική υπηρεσία.
Γ) Εκεί, ο υπάλληλος αφού ελέγξει τη ταυτότητά μου, με διαβατήριο ή αστυνομική ταυτότητα και βεβαιωθεί ότι είμαι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους του τόπου που είμαι πολιτογραφημένος, μου δίνει τον ειδικό φάκκελο, βάζω μέσα το ψηφοδέλτιό μου το σφραγίζω και το επιστρέφω στον υπάλληλο. Αυτός τσεκάρει το όνομά μου στον εκλογικό κατάλογο του τόπου μου ότι ψήφισα, γράφει έξω στο φάκελλο το όνομα του νομού μου και το ρίχνει στη κάλπη. Τέλος. That’s it. Ούτε ειδικοί εκλογικοί κατάλογοι, ούτε ενστάσεις, ούτε 60 ημέρες.
Και μη ξεχάσετε ότι η ψηφοφορία μας πρέπει αρχίσει μια ή δυο εβδομάδες πριν της ημερομηνίας των εκλογών στην πατρίδα διότι το Προξενείο, τουλάχιστον στη Νέα Υόρκη, δεν θα μπορέσει σε μια μέρα να διαχειριστεί τον όγκο των ψηφοφόρων. Καλύτερα 15 ημέρες με ένα η δύο υπαλλήλους παρά μια μέρα με 15 υπαλλήλους. Γιατί ακόμα και τότε μπορεί να μην είναι αρκετοί.
Ζήσατε στο εξωτερικό και ξέρετε το πόνο και τη νοσταλγία που μας κατατρύχει μακριά από το τόπο μας και θα έπρεπε να προτείνετε ένα εύκολο τρόπο για να μπορέσουμε να εξασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα, όχι σαν παραπαίδια, αλλά σαν ισότιμα μέλη του Ελληνικού Εκλογικού Σώματος.
Με άπειρη εκτίμηση και τις καλύτερες ευχές μου για το μεγάλο εγχείρημα που θα αναλάβετε για τη σωτηρία τόπου μας.
Κωνσταντίνος Λυκογιάννης
Elmsford N.Y.
