Ξέρετε πολύ καλύτερα από κάθε άλλον, γιατι ζήσατε ενεργά τη τελευταία πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας, ότι μικρά κόμματα και μάλιστα αυτά που προέρχονται από αποσχίσεις κομμάτων εξουσίας, δεν ευδοκιμούν. Ονόματα, όπως Μάνος, Σαμαράς, Αβραμόπουλος, Στεφανόπουλος, Τσοβόλας, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη, κ.α., όχι μόνο έφαγαν τα μούτρα τους, αλλά μερικοί, και εξαφανίστηκαν από τη πολιτική σκηνή. Γιατί Εσείς νομίζετε ότι θα έχετε καλύτερη τύχη; Δεδομένου ότι επί δεκαετίες υπήρξατε μέλος της φρουράς, που άφησε αφύλακτη τη κερκόπορτα για να μπουν οι δανειστές; Μα, θα μου πείτε, σύμφωνα με το δόγμα του συντρόφου Σημίτη, «αν έχεις αποδείξεις, πήγαινε στον εισαγγελέα», μπορεί κανείς να αποδείξει ότι ήμουν και εγώ καλεσμένη στο πάρτυ της ρεμούλας; Ασφαλώς όχι, αλλά μπορείτε και Σεις να αποδείξετε ότι δεν είσαστε;
Οι «εθνοπατέρες» Κωνσταντίνος Καραμανλής και εν συνεχεία, ο Ανδρέας Παπανδρέου μας άφησαν μια κατάρα, που μας κατατρύχει συνεχώς και δεν αφήνει να δούμε άσπρη μέρα. Και αυτή η κατάρα είναι, ότι, για δικούς τους αυταρχικούς λόγους, δεν επέτρεψαν να δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια δημοκρατική παράδοση και οι αναγκαίοι δημοκρατικοί θεσμοί, από τους οποίους θα απορρέει η λειτουργία του κράτους χωρίς τις προσωπικές τους αποφάσεις. Μπορεί στην εποχή τους αυτό να ήταν χρήσιμο, για να μπορέσουμε να περάσουμε αναίμακτα από τη δικτατορία στη δημοκρατία, αλλά, δυστυχώς, έγιναν παράδοση, και μάλιστα δημοκρατική, όπως την ονομάζουν, για να παίρνει «ο ένας» απόφαση για όλα. Είτε είναι αρχηγός κόμματος, είτε πρωθυπουργός. Και επειδή, κάθε πολιτικός φιλοδοξεί να γίνει αρχηγός, κανένας δεν φρόντισε να αποκατασταθεί η δημοκρατική τάξη στη διοίκηση των κομμάτων αλλά και στη λειτουργία του κράτους γενικώτερα. Και το βλέπουμε, ότι κάθε φορά που κάποιος αναλαμβάνει τη προεδρία ενός κόμματος, κανόνας απαράβατος, η πρώτη του απόφαση να είναι η διαγραφή των αντιπάλων του από το κόμμα. Το παράξενο δε είναι, ότι οι οπαδοί και το δημοσιογραφικό συνάφι να χειροκροτεί τη διαγραφή σαν επίδειξη πυγμής και αρμόζουσας αρχηγικής συμπεριφοράς. Όχι μόνον των εσωκομματικών αντιπάλων αλλά και κάθε άλλου μέλους, που θα είχε, όχι μόνο αντίθετη αλλά και διαφορετική από τον αρχηγό άποψη. Πως μπορούμε να ονομάζουμε αυτό το δικτατορικό πολίτευμα που επικρατεί στην Ελλάδα «δημοκρατία», όταν καταπατείται τόσο βάναυσα ο πιο θελειώδης πυλώνας της δημοκρατίας, η ελευθερία του λόγου; Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο κάθε πολιτικός που δεν μπορεί να εκφράσει διαφορετική γνώμη από αυτή του αρχηγού, να καταφεύγει στη δημιουργία κόμματος για να μπορέσει να εκφραστεί.
Η εμφάνιση όμως πολλών μικρών κομμάτων, που δεν έχουν ποτέ ελπίδα να κατακτήσουν την εξουσία και να εφαρμόσουν το πάντα ρομαντικά ωραίο ιδρυτικό τους πρόγραμμα, είναι καθαρή σπατάλη χρόνου, χρήματος και ταλέντου και με κανένα τρόπο δεν αποκαθιστούν τη δημοκρατία στα κόμματα, ούτε και να συμβάλουν στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Και τούτο διότι στη χώρα μας, για τους λόγους που ανάφερα, δεν υπάρχει ισχυρή δημοκρατική συνείδηση, που να ευνοεί και να επιδιώκει κομματικές συνεργασίες για τη δημιουργία ισχυρών συμμαχικών κυβερνήσεων. Παρ’ όλα αυτά, οι δυσαρεστημένοι πολιτικοί αγνούν αυτό το γεγονός και εξακολουθολυν να ιδρύουν νέα κόμματα. Και την ίδια ώρα όλοι περιμένουμε πάντα από τις εκλογές να προέλθει μια ισχυρή κυβέρνηση. Κάτι αδύνατο. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πως μπορεί να συμβεί μια σταθερή κυβέρνηση με πανσπερμία κομμάτων; Αποδεικνύεται λοιπόν ότι τα μικρά κόμματα χρειάζονται αποκλειστικά και μόνον σαν καθέδρα, από όπου κάθε αρχηγίσκος θα ανεβαίνει για να μας λέει τις απόψεις του και για ό,τι άλλο γλειφιτσούρι προσφέρει ο κανονισμός της Βουλής για τους αρχηγούς των κομμάτων. Τίποτα άλλο. Είδατε ποτέ μία πρόταση μικρού κόμματος, και μάλιστα εκτός κυβέρνησης, να συμπεριλαμβάνεται σε κάποιο νόμο ή σε μια απόφαση κυβέρνησης; (Αντιρατσιστικός νόμος;)Πως μπορεί ένα μικρό κόμμα να αλλάξει τη μοίρα του τόπου μας, όταν δεν μπορεί να νομοθετήσει; Απλώς, γαυγίζοντας και πετροβολώντας;
Είσαστε λογικός άνθρωπος και πιστεύω πως έχετε πολύ καλές προθέσεις, αλλά αυτό δεν βοηθάει, δεδομένου ότι αν ανατρέξετε την ιστορία, θα τη βρείτε κατάσπαρτη από πτώματα καλών προθέσεων. Καταλαβαίνω, πως θέλετε να βοηθήσετε, αλλά η ίδρυση ενός νέου κόμματος δεν είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος. Ευτυχώς, η τεχνολογία σήμερα σας προσφέρει τη δυνατότητα να σπείρετε το λόγο σας και να προπαγανδίσετε τις ιδέες σας, και ποιος ξέρει, μπορεί να βρείτε αναταπόκριση από το λαό. Καταρτείστε ένα κείμενο με το σύνολον των προτάσεών σας, αιτιολογίστε τες και χρησιμοποιήστε κάθε φόρουμ για να τις διαδώσετε, όπως, διαλέξεις σε πανεπιστήμια, αρθρογραφίες σε εφημερίδες και περιοδικά, ομιλίες σε συνέδρια, τηλεοπτικά παράθυρα και το σπουδαιότερο, ιντερνετικά μπλόγκς. Αναρτήστε τις ιδέες σας στην ιστοσελίδα σας, διαφημίστε τες και ζητήστε σχόλια ώστε να μπορείτε να βαθμολογίσετε τις αντιδράσεις του κοινού και να τις βελτιώσετε. Αυτός νομίζω πως είναι το καλύτερο που μπορείτε μα κάνετε για να βοηθήσετε τη διαπαιδαγώγηση του λαού στην απόρριψη σκουριασμένων αντιλήψεων περί δημοκρατίας και στις νέες ιδέες που έχουν ενσκύψει και που μπορεί να βοηθήσουν.
(Σε παρένθεση, διαφωνώ με το νεφέλωμα λέξεων που δώσατε στον όρο «πατριωτισμός», γιατί δεν μπόρεσα να το συγκρατήσω. Ήταν τόσο αόριστο. Σας συνιστώ να υιοθετήστε τον εξής συγκεκριμένο ορισμό: Πατριωτισμός σημαίνει: ΠΙΣΤΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ. Όλων των νόμων απαρεγκλίτως. Όταν επιλέγεις τους νόμους που θα τηρείς, είσαι οτιδήποτε αλλο, εκτός από πατριώτης.Ούτε μπορεί ποτέ να θεμελιωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς την έννομη τάξη. Π.Χ. Δεν μπορείς να λέγεσαι πατριώτης και να μη πληρώνεις τους φόρους σου, να δημιουργείς σκουπίδια στο περιβάλλον, να παρκάρεις παράνομα, να μη πληρώνεις εισητήριο στο λεωφορείο, να αλλάζεις λωρίδες κυκλοφορίας χωρίς να σηματοδοτείς, και άλλα τέτοια μικροπράγματα που απορρίπτουμε με μια κίνηση του χεριού.)
Τώρα, όσο για την ουσία των προτάσεών σας, των αρχών σας, επιτρέψτε μου να σας δώσω και τη δική μου δεκάρα συμβουλής. Το βασικότερο που μπορείτε να προτείνετε στον Ελληνικό λαό είναι η θεσμοθέτηση του αυτονόητου, Να υποδείξετε τους ελέφαντες στο δωμάτιο. Όπως, εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας κατ’ ευθείαν από το λαό. Δημιουργία θεσμού ελέγχου του Πρωθυπουργού. Μείωση αριθμού βουλευτών. Οι βουλευτές, όπως ο υπόλοιπος λαός είναι απολύτως ίσοι απέναντι στο νόμο. Οι βουλευτές ψηφίζουν στη Βουλή κατά συνείδηση. Αεροστεγής διαχωρισμός των εξουσιών. Επιλογή, επαναλμβάνω, ΕΠΙΛΟΓΗ, υποψηφίων βουλευτών από το λαό της περιφερείας του που θα τον εκπροσωπεί στη Βουλή. Κατάργηση Πειθαρχικών Συμβουλίων και διαγραφών. Συνταγματική καθιέρωση ημερομηνίας των εκλογών. Συνταγματικά καθιερωμένο εκλογικό σύστημα. (Προσωπικά, προτιμώ το αμερικανικό, ΜΟΝΟΕΔΡΙΚΟ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟ. Τότε, θα εκλείψουν τα μικρά κόμματα και οι διάφορες ιδεολογικές τάσεις θα εκδηλώνονται μέσα στο κόμμα και θα εκφράζονται με την ανεξαρτησία της ψήφου και θα έχουμε πάντα σταθερή κυβέρνηση). Κατάργηση βουλευτικής σύνταξης με τη καταβολή εισφορών στον ασφαλιστικό φορέα του βουλευτή πριν εκλεγεί. Θέσπιση δύο θητειών των βουλευτών. Δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά λειτουργία των πανεπιστημίων σαν ιδιωτικά. Οι πανεπιστημιακοί θα είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων και όχι δημόσιοι υπάλληλοι. (Ουτοπία;)
Τελειώνοντας κ. Διαμαντοπούλου, επειδή έχω για σας μια από τις καλύτερες ιδέες που έχω για Έλληνα πολιτικό, ξανασκεφτείτε το. Ξαναμετρείστε τα κουκιά σας και διοχετέψετε την ανάγκη σας να προσφέρετε στα κοινά, αν δεν σας αρέσει αυτά που σας πρότεινα παραπάνω, σε ότιδήποτε άλλο που, δεν θα διακινδυνεύσετε τη πολιτική σας εξαφάνιση και την ίδια ώρα να προσφέρετε περισσότερα στη κοινωνία. Υπάρχουν τόσες κοινωνικές ανάγκες στη χώρα μας!
Hold your horses.
Με άπειρη εκτίμηση.
Κωνσταντίνος Λυκογιάννης
Νέα Υόρκη
