Αλλά το θέμα μας σήμερα δεν είναι αυτή καθεαυτή η ανάπτυξη αλλά το περιβάλλον, μέσα στο οποίον θα μπορούσε να επιτευχτεί. Για να φυτρώσει, να αναπτυχτεί και να καρπίσει κάθε σπόρος, χρειάζεται εύφορο έδαφος. Και το πολιτικό περιβάλλον που επικρατεί στη χώρα μας σήμερα δεν προσφέρεται για να ευνοήσει την παρουσία της. Και τούτο γιατί δεν υπάρχει κυβερνητική σταθερότητα, και τo χειρότερο, δεν υπάρχει η κουλτούρα της συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων και των εκπροσώπων τους. Υπάρχει τόσο μεγάλη ιδεολογική πόλωση, θάλεγα πόρωση, που η έννοιες «πατρίδα», «έθνος», «πατριωτισμός», «Ελληνικός λαός» έχουν τόσο πολύ αμβλυθεί που σχεδόν έχουν εκλείψει και το μόνο που μένει είναι το προσωπικό, το κομματικό και το ιδεολογικό συμφέρον. Αυτό το περιβάλλον, όπως είναι φυσικό, αποθαρρύνει κάθε δυνατότητα επενδύσεων από ντόπιους και ξένους επενδυτές. Κανένας επενδυτής δεν θα διακινδυνεύσει τα κεφάλαιά του αν δεν υπάρχει κυβερνητική σταθερότητα και ομαλή λειτουργία των θεσμών και της δημοκρατίας.
Και ερχόμαστε στο θέμα μας. Και τούτο είναι να αναδείξουμε τα αίτια που δημιουργούν το δηλητηριώδες αυτό περιβάλλον που αποθαρρύνει τους επενδυτές. Και, για να γίνουμε πιο καθαροί, νομίζω πως το μεγάλο εμπόδιο για τη δημιουργία του κατάλληλου περιβάλλοντος που θα ευνοεί την ανάπτυξη, είναι το ισχύον Εκλογικό Συστημα της κάθε μορφής «Αναλογικής» και ειδικά της «Απλής». Η Αναλογική είναι η κύρια αιτία δημιουργίας του διχασμού και της ασυνεννοησίας μεταξύ των πολιτικών κομμάτων γιατί δεν δημιουργεί την ανάγκη για επικοινωνία μεταξύ τους για την απαραίτητη συναίνεση.
Φαίνεται ότι δεν έχουμε μάθει τίποτα ακόμα από τη πρόσφατη ιστορία μας (ακυβερνησία, δικτατορίες) και εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι οι εκλογές γίνονται για στατιστικούς λόγους. Για να μάθουμε τις ιδεολογικές προτιμήσεις του εκλογικού Σώματος. Παρά την άνοδο του πνευματικού μας επιπέδου, ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε και να αποδεχτούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ κυβερνητική σταθερότητα όταν αυτή στηρίζεται σε δύο βάρκες. Πολύ δε περισσότερο σε τρεις.
Είναι ολοφάνερο ότι το αναλογικό εκλογικό σύστημα που εφαρμόζεται στο τόπο μας αποβλέπει όχι σε μια σταθερή κυβέρνηση αλλά για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες μερικών πολιτικών που έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και προσπαθούν να αποδειχτούν και να αναδειχτούν ηγέτες. Μόνο και μόνο για να απολαμβάνουν στη Βουλή τα προνόμια του «αρχηγού» κόμματος και να θαυμάζουν τον εαυτό τους όταν παίρνουν μέρος στη Βουλή σαν «αρχηγοί» στις συζητήσεις πολιτικών αρχηγών. Είναι κατάφωρο ότι όλα τα μικρά κόμματα αποτελούν τσόντες και γραφικά κοσμητικά στοιχεία της Ελληνικής Βουλής, που ικανοποιούν μόνο τις μισαλλοδοξίες των αρχηγών τους. Αν ανατρέξουμε στα Πρακτικά της Βουλής δεν θα βρούμε πουθενά ένα νόμο που ψηφίστηκε με εισήγηση ενός μικρού κόμματος; Προς τί η ύπαρξή τους, αφού είναι αδύνατον, στις επικρατούσες σημερινές πολιτικές συνθήκες, να εφαρμόσουν το πρόγραμμα με το οποίον εξελέγησαν; Αν έχουν. Είναι καταδικασμένα να γίνονται πατερίτσες και τσόντες των μεγάλων κομμάτων για τη κατάρτιση κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητο ότι τόσοι διανοούμενοι, τόσοι πετυχημένοι επιχειρηματίες, τόσοι πτυχιούχοι πανεπιστημίου, τόσοι βαρύγδουποι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να δουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Φαίνεται ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν το νόμο της βαρύτητας και ότι το 1+1=2. Με άλλα λόγια αδυνατούν ή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον κοινό νού και να δουν ότι το συμφέρον του Έθνους και του λαού, ότι η ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΉ, όπως έχει αποδειχτεί, ήταν και συνεχίζει να είναι ένας βασικός λόγος που η εφαρμογή της δεν επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των κομμάτων και, συνεπώς, δεν επιτρέπει τη συναίνεση.
Η μόνη σωτηρία για την Ελλάδα είναι η συνταγματική καθιέρωση του ΜΟΝΟΕΔΡΙΚΟΥ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟΎ. Αυτό θα φέρει τη κυνερνητική σταθερότητα, γιατί θα αναγκάσει τους πολιτικούς να βρεθούν κάτω από την ίδια τέντα και να συνεργαστούν ώστε να επιζήσουν πολιτικά. Θα σταματήσει μέσα στη Βουλή η χρονοβόρα και ψυχοφθόρα πολυφωνία, ώστε να βρεθεί καιρός για να επιλυθούν τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα και να προνοήσουν ώστε να μη δημιουργηθούν καινούργια.
Στο Μονοεδρικό, κάθε εκλογική περιφέρεια θα εκλέγει «ένα» αντιπρόσωπο που θα συγκεντρώνει τη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της. Τότε η επιλογή των υποψηφίων θα πρέπει να γίνεται δημοκρατικά από το λαό, με προκριματικές εκλογές ή τοπικά συνέδρια, γιατί ο τοπικός λαός ξέρει καλύτερα από κάθε «αρχηγό» κόμματος, ποιος αναμεσά τους είναι ο καλός, ο τίμιος, ο ηθικός που θα ήθελε να τον αντιπροσωπεύει στη Βουλή. Τότε θα αλλάξει η δομή της διοίκησης και λειτουργείας των κομμάτων και θα δημιουργηθεί η ατμόσφαιρα, μέσα τστην οποία κάθε βουλευτής θα μπορεί, σύμφωνα με το Σύνταγμα που λέει ότι οι βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση, να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του, για να υποστηρίξει τα δικαιώματα του λαού που αντιπροσωπεύει και που μπορεί να είναι αντίθετη η διαφορετική από αυτή του αρχηγού, χωρίς το φόβο της διαγραφής. Το ξέρω πως αυτό θα αποστερήσει τον «αρχηγό» από τα απολυταρχικά δικαιώματα που έχει σήμερα, αλλά πρέπει θα γίνει «πρόεδρος», ώστε να ελέγχεται και να εκτελεί αποφάσεις, χωρίς το «αποφασίζω και διατάσσω» του σήμερα που δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία.
Τότε θα εφαρμοστεί απρόσκοπτα το πρόγραμμα του κυβερνητικού κόμματος, όποιο και να είναι, και θα επέλθει η κυβερνητική σταθερότητα, που με την ορθή λειτουργία των θεσμών και της δημοκρατίας, θα αποκτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών ώστε να επενδύσουν για να έχουμε ανάπτυξη. Πρέπει να δούμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο και να κάνουμε μια καινούργια αρχή, που θα βασίζεται στο κοινό νου και στην αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών, των κομμάτων και της δημοκρατίας.
Μπορεί η ενότητα μέσα στα κόμματα να είναι αναγκαστική αλλά είναι αναγκαία. Δεν μπορείς να γιατρέψεις μια ασθένεια αν δεν πάρεις το κατάλληλο φάρμακο, όσο πικρό και αν είναι.
