Το γεγονός ότι χρεοκοπήσαμε και εισήλθαμε στο Μνημόνιο, συνοδεύτηκε από ένα πακέτο μέτρων, για το οποίο όλοι μας είχαν προειδοποιήσει ότι κάποια στιγμή θα λαμβάναμε και μάλιστα από τη δεκαετία του 1990! Τα μέτρα αυτά είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που πρέπει να κάνει ένας εμφραγματίας, ο οποίος γλιτώνει τον… θάνατο και καλείται μετεγχειρηματικά να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή, να κόψει τις… κακές συνήθειες (λιπαρά, τσιγάρο, οινοπνευματώδη) και να ασκείται. Το πρώτο μνημόνιο είχε όλες τις προοπτικές να ξεκινήσει με ειδική στόχευση στο «λίπος», δηλαδή πρώτα απ΄ όλα στο Κράτος. Άλλωστε αυτό χρεοκόπησε. Εκεί που περιμέναμε να εφαρμοστεί η απλή λογική και να υπάρξει σοβαρή περικοπή δαπανών και λελογισμένη αύξηση φόρων, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η περικοπή δαπανών ήταν εκτός πλαισίου με βάση τη χρεοκοπία του Δημοσίου, ενώ η αύξηση των φόρων άρχισε να προσλαμβάνει χαρακτήρα δραματικό, αρχίζοντας να επιδρά παραμετρικά σε πολύ αρνητικό βαθμό στον ιδιωτικό τομέα. Η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να προχωρήσει σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, αξιολόγηση και απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, αναλογική μείωση πρωτογενών δαπανών σε μισθούς και συντάξεις, απελευθέρωση αγορών και υπηρεσιών και παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις.
Αν τότε γίνονταν όλα τα προαναφερόμενα, η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος θα ήταν σε γενικές γραμμές ελεγχόμενη, η καταναλωτική δύναμη σαφώς πιο ισχυρή σε σχέση με σήμερα, το επιχειρείν πιο φιλικό, οι φόροι πιο λογικοί και οι ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης από το 2014 ή 2015 και μετά θα σηματοδοτούσαν την αντίστροφη μέτρηση για σταδιακή κάλυψη των ζημιών. Βεβαίως, τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν έγινε και σήμερα έχουμε φτάσει σε μια οικονομία που είναι η μοναδική εντός της Ευρωζώνης που βρίσκεται σε ύφεση και… ευελπιστεί να καταγράψει θετικούς ρυθμούς εντός του τρέχοντος έτους.
Το τίμημα που καλείται να πληρώσει σήμερα ο δοκιμαζόμενος πολίτης είναι βαρύτατο. Με περίπου 100 δισ. ευρώ άμεση και έμμεση ζημία λόγω της «περήφανης διαπραγμάτευσης», τώρα έρχονται νέες μειώσεις στις συντάξεις απευθείας αλλά και εμμέσως δια της μειώσεως του αφορολόγητου ορίου. Επιπλέον, οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι έχουν ξεφύγει εντελώς, ενώ το «κόκκινο» ιδιωτικό χρέος αν λάβουμε υπόψιν και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια φτάνει στα 225-230 δισ. ευρώ! Και όλα αυτά για ένα πολιτικό καπρίτσιο που είχε να κάνει με το… e-mail Χαρδούβελη το οποίο συνοδεύτηκε από τον λαϊκισμό και τον τυχοδιωκτισμό της σημερινής συγκυβέρνησης.
Σήμερα λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση κονιορτοποιεί ότι έχει απομείνει από τον ιδιωτικό τομέα και φτιάχνει μια… αξιοπρεπή πελατειακή βάση στο Δημόσο η οποία θα της χρησιμεύσει ως… ομάδα κρούσης όταν βρεθεί στην αντιπολίτευση. Με βάση την κοινή λογική και τους διεθνώς αποδεκτούς κανόνες πολιτικής και οικονομικής θεωρίας φαίνεται ότι όσα γίνονται στην Ελλάδα δεν έχουν… λογική! Μπορεί κάποιοι να έχουν στο μυαλό τους την εξαθλίωση των Ελλήνων με στόχο να τους κάνουν να μισήσουν το ευρώ και να στρώσουν το έδαφος για τη δραχμή. Δηλαδή, συζητάμε για νοσηρούς εγκεφάλους που νομίζουν ότι αν φύγει η χώρα από την Ευρωζώνη, θα μπορούν να κάνουν ασκήσεις πολιτικών ισορροπιών κατά το πρότυπο πρώην κομμουνιστοσοσιαλιστικών χωρών. Αυτό που όμως θα συμβεί θα είναι η βύθιση της χώρας στο χάος, δηλαδή στην καταστροφή. Οι ίδιοι δε μπορεί να είναι και… τυχεροί να μη ζήσουν αυτήν την εικόνα γιατί θα βρίσκονται έγκλειστοι σε κάποιο σωφρονιστικό κατάστημα κράτησης. Το πιο αφελές και άτοπο είναι για κάποιους πολιτικούς και πολίτες να έχουν στο μυαλό τους την επιστροφή στη δραχμή. Η άγνοια και η βλακεία τους δεν επιτέπει να αντιληφθούν την ασύλληπτη ζημιά που θα υποστεί η χώρα και το έθνος μας και ως εκ τούτου οι ίδιοι…
Ο ιδιωτικός τομέας λοιπόν είναι αυτός που πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα της κατάρρευσης του Κράτους, ενώ αποτελεί τον μοναδικό αιμαδότη του. Μόνο εγκληματικά στοιχεία και πολιτικοί κακοποιοί θα μπορούσαν να συλλάβουν ένα τέτοιο σχέδιο που οδηγεί στην εξόντωση και περιθωριοποίησή του. Αν νομίζουν δια της πλαγίας ότι χτυπάνε το… κεφάλαιο τότε είναι βλάκες. Αν πιστεύουν ότι έτσι θα έρθει η ανάπτυξη, τότε είναι ηλίθιοι. Αν προσπαθούν να… επιτύχουν την κατάρρευση της χώρας είναι ανήθικοι.
Στην Ελλάδα του 2017 λοιπόν, 2.800.000 ηρωϊκοί εργαζόμενοι και επιχειρηματίες θρέφουν ένα κράτος 11 εκατ. πολιτών. Πληρώνουν φόρους και εισφορές για να μπορεί αυτό το κρατικό μόρφωμα να υπάρχει και να μην καταρρεύσει οικονομικά, αλλά και κοινωνικά λόγω της συνεπακόλουθης αναταραχής. Είναι τα… κορόιδα που επιτρέπουν σε κόκκινους, πράσινους ακόμη και γαλάζιους να αυτοπροσδιορίζονται ως κρατιστές-ευαισθητούληδες, οι οποίοι μάλιστα είναι έτοιμοι να πιάσουν τον… Μινώταυρο του φιλελευθερισμού από τα κέρατα! Είναι τα παράσιτα και οι βολεμένοι που με τις πράξεις και τις πολιτικές τους έφεραν το υγιές και παραγωγικό κομμάτι του δημοσίου στην εξαθλίωση και σχεδόν το σύνολο του ιδιωτικού τομέα στη φτωχοποίηση.
Απέναντι σε όλους αυτούς που έφτιαξαν καριέρες με δόξα και λεφτά ως κρατιστές ασεβώντας έναντι των κορόιδων του ιδιωτικού τομέα που παράγουν, ας έχουν στο μυαλό τους ένα πράγμα. αν επιχειρηματίες και εργαζόμενοι κάθονταν για 15 μέρες στο… σπίτι τους, τότε να δούμε από που θα έβρισκαν τα λεφτά για να πληρώσουν μισθούς, συντάξεις και επιδόματα! Θα μάθαιναν στην πράξη μία και καλή τι σημαίνει χάος και λαϊκή επανάσταση και ποιοι είναι αυτοί που κρατάνε όρθια μια χώρα! Γι αυτό λοιπόν, όταν μιλάμε για τον ιδιωτικό τομέα θα σέβεστε…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
