γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Από το 1981 και μετά η χώρα εισήλθε με μεγάλη… ταχύτητα στον αστερισμό του λαϊκισμού. Επί δεκαετίες, διάφοροι πολιτικοί τυχοδιώκτες κυβέρνησαν ή επεδίωξαν να κυβερνήσουν στήνοντας «μαγαζιά» και παραμάγαζα με… πελάτες που ήταν έτοιμοι να αγοράσουν την… ψεύτικη πραμάτεια τους. Συμμέτοχος σε αυτήν την τραγωδία ήταν αναμφίβολα ο ελληνικός λαός. Χρησιμοποίησε ως… βόμβα Ναπάλμ την ψήφο του. Ενέδωσε σε αυτούς που του έταξαν λαγούς με πετραχήλια. Δεν ρώτησε για τον λογαριασμό που θα του έρθει, γιατί υπήρχε η παγιωμένη αντίληψη του δωρεάν γεύματος. Όμως, στη ζωή τίποτα δεν είναι δωρεάν και για να έχεις να φας πρέπει να κοπιάσεις…
Ο εθισμός με τα κατά συρροήν ψέματα ανεύθυνων λαϊκιστών, διαμόρφωσε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα. Αξίες και ιδανικά έχασαν έδαφος και η ανοχή στον παραλογισμό έγινε δεύτερη φύση για πολλούς. Κρίσιμα μεγέθη του εκλογικού σώματος πίστεψαν ψεύτες και λαϊκιστές, γυρίζοντας την πλάτη σε υπεύθυνους και ρεαλιστές πολιτικούς. Ο ελληνικός λαός πίστευε ότι το σώμα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι υγιές και όλοι αυτοί που βλέπουν το αντίθετο είναι οι… κακοί. Είναι τα… όργανα των ξένων δυνάμεων που δεν θέλουν να δουν τον Έλληνα να προκόβει. Τρομάρα μας…
Το πέρασμα από την εξουσία μιας συμμορίας πολιτικών… τίποτα, που ξεκίνησαν από καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, δρόμους και πεζοδρόμια, πρέπει να αποτελεί έναν φάρο που θα μας οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια. Σίγουρα δεν μπορεί να πηγαίνουμε αντίθετα σε μονόδρομο. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ με ανάστημα έδωσαν μάχες για να πείσουν αυτόν τον δύσμοιρο λαό ώστε να εγκαταλείψει ψευδεπίγραφα συνθήματα ανεύθυνων λαίκιστών και τυχοδιωκτών που υπέσκαπταν το μέλλον του, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια.
Η ιστορική πρόκληση για τη χώρα με βάση όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, συνίσταται στη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου πολιτικής σκέψης και κοινωνικής κουλτούρας. Απαραίτητη προϋπόθεση για μια τέτοια υπέρβαση είναι η αλλαγή των προτύπων και η ενεργοποίηση ενός μηχανισμού διάδοσης ιδεών και γνώσεων μέσα από την Παιδεία και την Εκπαίδευση. Δύσκολο το εγχείρημα, αν συνειδητοποιήσουμε τι υπάρχει γύρω μας! Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Βέβαια, η κοινωνία μας αλλάζει, αλλά όχι με τους επιθυμητούς ρυθμούς και μάλλον όχι προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Και αυτό είναι… φυσιολογικό αν λάβουμε υπόψιν μας ότι εκπαιδεύτηκε ώστε να βγάζει τον χειρότερο εαυτό της. Οι ηγέτες πρέπει να είναι μπροστά από την εποχή τους και να καθοδηγούν τον λαό. Αν πηγαίνουν με τα… νερά του, τότε δεν θα διστάσουν να συμπεριφερθούν ως κοινοί απατεώνες και να αναπτύξουν τυχοδιωκτικά ένστικτα. Ο λαός θέλει παραμύθι και μισεί οτιδήποτε του χαλάει το… όνειρο μέσα από τις παραμέτρους μιας σκληρής πραγματικότητας.
Η οικονομική χρεοκοπία της χώρας δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την εκδήλωση των συμπτωμάτων μιας γενικευμένης αξιακής, θεσμικής, ιδεολογικής, πολιτισμικής και μορφωτικής παρακμής. Σκοπίμως κάποιοι πολιτικοί τυχοδιώκτες φρόντισαν να «ναρκώσουν» τον ελληνικό λαό. Τον έφεραν σε σημείο… μαστούρας με τους… φανταστικούς παραδείσους που του υπόσχονταν. Κάποιοι έλεγαν αλήθειες και φρόντιζαν για το νοικοκύρεμα της χώρας και κάποιοι άλλοι υπηρετούσαν τον λαϊκισμό και τον παρασιτισμό. Ό,τι ακολούθησε ήταν απλά η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Όταν τρως, πίνεις και καπνίζεις χωρίς μέτρα, γοητεύεσαι από όσους σου λένε ότι είσαι θηρίο και μισείς όσους σου λένε ότι κινδυνεύεις να υποστείς έμφραγμα, εγκεφαλικό ή κάποια νεοπλασία… Καταραμένοι οι ειλικρινείς, ευλογημένοι οι κόλακες. Και όταν γίνει η… στραβή, πάντα κάποιος… άλλος θα σου φταίει. Ποτέ εσύ. Θα νομίζεις ότι όλα τα έκανες σωστά, αλλά κάποιοι σε κορόιδεψαν, ενώ εξ΄ αρχής πιάστηκες κορόιδο γιατί τους πίστεψες.
Όλες οι κοινωνίες επηρεάζονται από τον λαϊκισμό. Δεν είναι μόνο δικό μας γνώρισμα. Απλά εμείς αποτελούμε παράδειγμα προς αποφυγή με τη… σφοδρότητα με την οποία υιοθετήσαμε το… σοσιαλιστικό όνειρο και τα παραμύθια της… Χαλιμάς που μας σερβίριζαν διάφοροι τύποι που είχαν άλλες επιδιώξεις. Οι Νεοέλληνες μυήθηκαν στο μοτίβο της ήσσονος προσπάθειας «απαιτώντας» δυσανάλογα υψηλό όφελος. Αποθέωση αυτής της παρασιτικής νοοτροπίας συνιστά το θράσος κάποιων νεολαίων να ζητούν την προαγωγή στα εξάμηνα των πανεπιστημίων με… λευκές κόλλες! Πρόκειται για παράσιτα που βλέπουν το πτυχίο ως πάτημα για μια εξασφαλισμένη δουλειά στα σαλόνια της νομενκλατούρας ή στις… υπόγες όπου στήνονται οι μηχανορραφίες. Μαγκιά, τεμπελιά, φουλ παραμύθι για την… επανάσταση και εις υγείαν των κορόιδων! Μόνο που δεν ξέρουμε αν θα πήγαιναν να τους εξετάσει ένας γιατρός που πήρε πτυχίο με βαθμό 5,1!
Το αυτονόητο στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων χάνει την ουσία του και ο ρεαλισμός δεν… επιτρέπεται γιατί χαλάει το… όνειρο που δημιουργεί το «ναρκωτικό» του… φανταστικού «παραδείσου». Καπιταλισμός όταν γεμίζει η τσέπη και κομμουνισμός όταν υπάρχουν υποχρεώσεις και απαιτείται υπακοή σε κανόνες. Η νεοελληνική ασωτία συνοδεύτηκε από την αυθάδεια, την ανομία, την εκδήλωση φαινομένων αναρχίας. Από την εποχή του μέτρου, της σύνεσης, του ρεαλισμού και της δημιουργίας φτάσαμε στην εποχή της κρατικοδίαιτης σπατάλης, στην αμετροέπεια, στην ασυνέπεια και στη… μαγκιά! Η πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία ήταν προδιαγεγραμμένη λόγω του ξεχειλώματος στις κρατικές δαπάνες αλλά και της υπερφορολόγησης που διαμόρφωσε νέα ήθη και έθιμα στην ελληνική κοινωνία ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς άμυνας μέσω της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.. Όλα ένα λάθος, από την αρχή.
Το 1994 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε επιχειρήσει μέσα από μια ιστορική ομιλία του στη Βουλή, λίγους μήνες μετά την εκλογική του ήττα, να μας ανοίξει τα… μάτια, αφού είχε προσπαθήσει νωρίτερα ως πρωθυπουργός, να διαμορφώσει τις βάσεις για έλεγχο του δημοσίου χρέους, ενός υγιούς μοντέλου ανάπτυξης και σπασίματος των παρασιτικών νοοτροπιών. Αλλά ο ελληνικός λαός δεν ήθελε. Όταν το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, προώθησε την ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση, αλλά αυτή έμεινε στα… χαρτιά, τότε το πράγμα «μιλούσε» από μόνο του σχετικά με την πορεία μας. Η κατάσταση είχε ξεφύγει με αφετηρία τη δεκαετία του ΄ 80 και η χιονοστιβάδα ήταν προ των… κεφαλών μας!
Η μεταπολίτευση δημιούργησε μια νέα γενιά πολιτικών. Κάποιοι από αυτούς παρέμειναν βέβαια υπεύθυνοι, ρεαλιστές και συνετοί. Κάποιοι άλλοι όμως στο όνομα του… λαού, πήραν τις χειρότερες αποφάσεις για το μέλλον του, μέσα από τα ωραία τους… παραμυθάκια. Αποκόμισαν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη και όταν θα καταλάβαιναν τα κορόιδα τη ζημιά, αυτοί θα ήταν στον… άλλον κόσμο ή εκτός πολιτικής. Ή, το παράδειγμα τους, θα αποτελούσε πηγή… έμπνευσης για νέας κοπής πολιτικά… παρατράγουδα. Κάτι που συνέβη με κάποιους τύπους που βαρούσαν τα… νταούλια και έπαιζαν τους… ζουρνάδες τους!
Η χώρα έχει ανάγκη από statesmen και όχι από πολιτικά ρετάλια. Η Ιστορία γράφεται από αυτούς που τολμούν βραχυπρόθεσμα ρισκάροντας το πολιτικό τους κεφάλαιο για χάρη της πατρίδας και όχι από αυτούς που τζογάρουν σε μια… βραδιά για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία και την ανυπαρξία τους. Είναι ιστορική η ευθύνη όλων των πολιτών, να γυρίσουν την πλάτη στα πολιτικά παρατράγουδα των «White House» και των… θυγατρικών «μαγαζιών» του. Είναι χρέος όλων να προσεγγίσουν πολιτικούς με σύγχρονη πολιτική σκέψη, επάρκεια, ειλικρίνεια, μεθοδικότητα και όραμα. Όταν ποντάρεις σε «ψόφιο» άλογο και περιμένεις να πας… ταμείο, τότε η πραγματικότητα θα σε φέρει αντιμέτωπο με τις ζημιές σου. Αυτά παθαίνει όποιος «αγοράζει» λαϊκισμό «πουλώντας» το μέλλον, τόσο το δικό του όσο και των επόμενων γενεών…
