γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Η παράδοση που ο Κυριάκος έχτισε, συνεχίστηκε. Πασοκογενή πρόσωπα πλαισιώνουν την κυβέρνηση, αφού άλλωστε ρολάρουν άριστα, λες και είναι γεννημένα για κυβερνητικούς θώκους. Όχι άδικα στο ΠΑΣΟΚ διαμαρτύρονται κάποιοι για τον χαμένο χρόνο τους στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Τα λιγοστά νεότερα στελέχη είναι αναγκαία για την ανάλογη προπαγάνδα της ανανέωσης. Παράλληλα επιφύλαξε απογοητεύσεις για τα συντηρητικότερα στελέχη, καθώς απομακρύνθηκαν από το στενό πυρήνα της κυβέρνησης και αν δεν έχουν παροπλιστεί, εκτελούν δεύτερους ή καθόλου ρόλους. Οι περιπτώσεις του Άδωνη και Βορίδη, παρά το συντηρητικότερο παρελθόν τους, εντούτοις αποτελούν χαμαιλεόντια φαινόμενα τηλεοπτικής διασημοκρατίας. Το φιλελεύθερο κομμάτι είχε την τιμητική του.
Παρέμεινε το ευνοημένο, παρότι είναι εκείνο που αποτέλεσε το κρίσιμο βαρίδι στην πρότερη κυβερνητική πορεία. Οι Χατζηδάκης και Σκέρτσος, γίνονται στην πραγματικότητα οι πολιτικοί μασέρ της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Αμφότεροι ωστόσο, ο πρώτος για τη φορολόγηση των επαγγελματιών και το αφήγημα της υπεραπόδωσης της οικονομίας των υψηλών φόρων, ενώ ο δεύτερος για το ρόλο του στη woke ατζέντα και σε ιδιοτελής αποφάσεις στο δικαιωματισμό, αποτελούν το κόκκινο πανί για την μικροεπιχειρηματικότητα, τους συντηρητικούς ψηφοφόρους της παράταξης και σημαντικής μερίδας των κεντρώων πολιτών.
Η δύσκολη καθημερινότητα, οι κοινωνικές ανισότητες και το ασταθές πολιτικό τοπίο σχετίζονται άρρηκτα με την κομματική μετάλλαξη. Τα ίδια προβλήματα συναντούμε σε όλες τις υποτιθέμενες φιλελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης. Οι Ρεμπουπλικάνοι στη Γαλλία είδαν τους ψηφοφόρους τους να πάνε στον Εθνικό Συναγερμό, στη Γερμανία από το FDP στο AFD, ενώ στην Αγγλία μετακινούνται προς τη Μεταρρύθμιση του Φάρανζ.
Στα καθ’ ημάς, ο στενός εναγκαλισμός με έναν πυρήνα «φιλελεύθερων αρίστων» και η απομάκρυνση από το κυρίαρχο πολιτιστικό, κοινωνικό και εθνικό αφήγημα, κατέστησαν εξαιρετικά δύσκολη την οικοδόμηση μιας λαϊκής πλειοψηφίας, βιώσιμης πέρα από κάθε εκλογικό κύκλο. Συνέπεια αυτού οι πολίτες να απομακρύνονται και τα δεξιότερα κόμματα να εισπράττουν την κυβερνητική αποδοκιμασία. Είθισται ένας ανασχηματισμός να επιδιώκει επανεκκίνηση σε δύσκολες στιγμές, καθώς μετά από κρίσεις οι πολιτικοί θυμούνται τις μεταρρυθμίσεις.
Ωστόσο ο προχθεσινός περισσότερο δείχνει πως επιδιώκει τη διαμόρφωση μιας διαρκούς φιλελεύθερης πολιτικής πλειοψηφίας στο εσωτερικό της ΝΔ, με την αντίστοιχη μείωση του συντηρητικού πόλου εντός αυτής, παρά για ουσιαστικά αποτελέσματα στην κοινωνία. Δημιουργεί επικίνδυνα δύο πόλους στην παράταξη, οι οποίοι θα φέρουν σύγκρουση, αρρυθμίες και κυβερνητική αναποτελεσματικότητα.
Ακριβώς επειδή το μήνυμα από τις πλατείες ελήφθη, ο Κυριάκος ετοιμάζεται για τον έλεγχο του κόμματος δι΄ αντιπροσώπων την επόμενη μέρα. Ο αγώνας για την εξουσία δε σταματά σε μια νικηφόρα ήττα.
