γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος.
Το τελευταίο διάστημα κερδίζει χώρο στον δημόσιο διάλογο η άποψη που λέει ότι ενώ ο Μητσοτάκης κι η κυβέρνησή του έβαλαν πολύ ψηλά τον πήχη, την Άνοιξη, με την επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημίας, τώρα εμφανίζονται αμήχανοι και άτολμοι να λάβουν μέτρα που θ’ αφορούν ένα νέο lockdown.
Η άποψη αυτή μπορεί να είναι σωστή εν μέρει. Την Άνοιξη, βοήθησε κι η κοινωνία που φοβισμένη παρακολουθούσε δεκάδες χιλιάδες φέρετρα στη γειτονική Ιταλία, στην Ισπανία μα και σε όλη την υφήλιο και πειθάρχησε στις θελήσεις των επιστημόνων και αποφάσεις της κυβέρνησης. Όμως, η ίδια αυτή κοινωνία της πλήρους συμμόρφωσης την Άνοιξη, «ξεσάλωσε» το καλοκαίρι κι επέδειξε τα κλασσικά ελληνικά χαρακτηριστικά του «ωχαδερφισμού», με τα γνωστά σήμερα αποτελέσματα.
Είναι και κάτι ακόμη: Ένα νέο lockdown, απαιτεί ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον μήνα! Το αντέχει η οικονομία μας; Το αντέχουμε όλοι μας;
Εδώ, λοιπόν, προκύπτουν ερωτήματα: Το «απαγορευτικό» lockdown, μπορεί τελικά να καταστεί αναγκαίο;
Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά ναι, μπορεί να κλειστούμε όλοι μέσα, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο. Όσο κι αν σκούζουν οι γελοίοι αρνητές του ιού και της πανδημίας, το δεύτερο κύμα είναι εδώ και πλήττει με πιο επιθετικό τρόπο τους ανθρώπους. Κι αυτό προκαλεί ήδη τριγμούς σε Οικονομίες και σημαντική κατρακύλα στις τιμές των μετοχών των χρηματιστηρίων ανά την υφήλιο.
Επιπλέον, δεν βλέπουν οι αρνητές της πραγματικότητας ότι συμφώνως με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, πεθαίνουν 50 χιλιάδες άνθρωποι εβδομαδιαίως;
Πρέπει να πούμε, με θλίψη φυσικά, ότι όση ατομική ευθύνη επέδειξαν οι Έλληνες την Άνοιξη, τόσο ανευθυνότητα επιδεικνύουν σήμερα. Όμως, χωρίς υψηλά επίπεδα ατομικής ευθύνης, δεν πάμε πουθενά. Ούτε το κράτος μπορεί να έχει έναν αστυφύλακα δίπλα σε καθένα από εμάς για να τηρούμε τις κατευθύνσεις των επιστημόνων.
Κι εδώ μπαίνει στο παιγνίδι κι η αντιπολίτευση, αφού η Αριστερά δεν πολυδίνει σημασία στην ατομική ευθύνη, αλλά μόνο ότι εκπορεύεται από κρατικό σχεδιασμό. Το ίδιο κάνουν και με την ιδιωτική πρωτοβουλία, την ιδιωτική εκπαίδευση, υγεία κλπ.
Εξ ου και χωρίς καμιά περίσκεψη απαιτούν πράγματα ανεδαφικά. Προσλήψεις εδώ, προσλήψεις εκεί, προσλήψεις παραπέρα…
Μαζί με τις προσλήψεις, έρχονται κι οι …καταλήψεις! Πλατειών και σχολείων! Υποκινούμενες από κόμματα, δημάρχους, καθηγητές και διάφορους ηλίθιους ινστρούχτορες, που επιδιώκουν την μπαχαλοποίηση της ζωής των Ελλήνων.
Τα αδιέξοδα θα ενταθούν με το πέρασμα του χρόνου και τις … εστίες ανυπακοής του Αριστερού σουρεαλισμού. Γι’ αυτό κάτι πρέπει να γίνει.
Μπορεί ο καθείς να καταλαμβάνει δημόσια περιουσία και μάλιστα χωρίς συνέπειες; Τι είναι τα σχολεία; Έρμαια στις διαθέσεις των εκκολαπτόμενων Τσιπραίων;
Για την ιστορία: Μόνο στην Πάτρα είναι υπό κατάληψη δεκάδες σχολεία! Με τον κομμουνιστή δήμαρχο να … εύχεται «καλή συνέχεια και καλό αγώνα» στους καταληψίες!
Έχω την αίσθηση ότι ο Μητσοτάκης πρέπει να καλέσει τους πάντες προ των ευθυνών τους. Δεν μπορεί ο θάνατος να είναι έξω από τα σπίτια μας και κάποιοι να παίζουν παιγνίδια μπαχαλοποίησης προσδοκώντας έτσι πολιτικά οφέλη, επειδή είναι ανύπαρκτοι στο πολιτικό σκηνικό και σε όλα τα άλλα…
