γράφει ο Κωνσταντίνος Μαργαρίτης.
Η καθημερινότητα των πολιτών, ο σχεδιασμός για την επόμενη μέρα μετά την έξοδο από τα μνημόνια, οι κοστολογημένες παροχές του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, είναι οι άμεσες εκκρεμότητες του κυβερνητικού επιτελείου, που απαιτούν λύση.
Η χώρα βαδίζει στη «νέα εποχή» με έμφαση στην αναζήτηση νέων επενδυτών, που θα τη φέρουν και πάλι στο προσκήνιο των χωρών που η οικονομία τους βαδίζει σε σταθερά πλαίσια.
Τα προβλήματα είναι αρκετά και δεν χρειάζεται εφησυχασμός. Οι δανειστές παρακολουθούν με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις της κυβέρνησης και είναι έτοιμοι να παρέμβουν, αν διαπιστώσουν παρεκκλίσεις και αδυναμίες εφαρμογής των συμφωνηθέντων.
Όσοι γνωρίζουν τις εκτενείς συζητήσεις του οικονομικού επιτελείου με τους εκπροσώπους των δανειστών, ξέρουν ότι πιο εύκολο είναι να αποδεχθούν οι Ευρωπαίοι την αναστολή της διάταξης που προβλέπει τη μείωση των συντάξεων, εφόσον δημοσιονομικά οι στόχοι επιτυγχάνονται, παρά να αποδεχθούν την κατάργηση του υποκατώτατου, ή ακόμη και την αύξησή του παράλληλα με την αύξηση που θα αποφασιστεί για τον κατώτατο μισθό.
Να ληφθεί υπόψη ότι περίπου το 8% του συνόλου των μισθωτών, είναι ηλικίας έως 24 ετών και λαμβάνουν μισθό της τάξης των 511 ευρώ μεικτά ή 428 ευρώ καθαρά.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας έχει λάβει θέση υπέρ της κατάργησης του υποκατώτατου μισθού, με βασικό επιχείρημα ότι πρόκειται για μισθολογικές διακρίσεις σε βάρος των νέων, που και αντισυνταγματικές είναι και αντίθετες με τα όσα προβλέπονται στον ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη. Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι των δανειστών είναι αντίθετοι σε οποιαδήποτε τέτοια πρακτική. Συζητούν μόνο την κατάργηση των ηλικιακών διακρίσεων, όχι όμως και της κατώτατης αμοιβής.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά στο πόρισμα των «Σοφών» για τα εργασιακά, που έκανε λόγο για έναν μισθό στο 90% του κατώτατου μισθού για τον πρώτο χρόνο εργασιακής εμπειρίας και στο 95% για τον δεύτερο.
Στην τελευταία έκθεσή του για την Ελλάδα ο ΟΟΣΑ προτείνει τον υποκατώτατο μισθό, που θα συνδέεται με την εμπειρία και όχι την ηλικία, ο οποίος θα εφαρμόζεται για τρία χρόνια από την ένταξη στην αγορά εργασίας.
Τα προβλήματα είναι πολύπλοκα και το κομματικό ακροατήριο ανυπόμονο και πιεστικό. Οι κυβερνήσεις, από εδώ και πέρα, οφείλουν να λειτουργούν με γνώμονα το «καλό της χώρας» , για να αποτραπούν δυσάρεστες εκπλήξεις.
