Καθημερινά ενισχύονται οι υποψίες ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι για το πώς θα υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στους «πάτρωνές τους» που τους συντηρούν στην εξουσία.
Και δεν είναι μόνο τα οικονομικά, όπου κανείς πλέον δεν αμφιβάλει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξεπούλησε τα πάντα, έναντι της καρέκλας της εξουσίας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την περίπτωση του Υπερταμείου, το οποίο πεισματικά αρνήθηκαν όλες οι προηγούμενες «μνημονιακές» κυβερνήσεις. Είναι και η περίπτωση των Σκοπίων που η Ελλάδα εμφανίζεται επισπεύδουσα, ενώ άλλοι «καίγονται» για να κλείσουν όπως – όπως την εκκρεμή επί δεκαετίες υπόθεση.
Το ισχυρότερο επιχείρημα ΗΠΑ και ΕΕ είναι ότι πρέπει να βρεθεί λύση για να υπάρξει σταθερότητα στην περιοχή. Και η ελληνική κυβέρνηση υποκύπτει γιατί είτε της έχουν υποσχεθεί κάποια άλλα πράγματα (αλήθεια τι μπορεί να αντισταθμίσει την εθνική αξιοπρέπεια;) είτε γιατί δεν θέλει να κατηγορηθεί για υπονόμευση της σταθερότητας.
Και δεν προβάλλει το επιχείρημα πως δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα στην περιοχή εάν εξακολουθήσει να υπάρχει αλυτρωτισμός στα Σκόπια ή διχαστεί ο ελληνικός λαός που ως μέγεθος είναι τουλάχιστον τετραπλάσιος των λαών που ζουν στα Σκόπια. Αν τελικώς υπάρξει μια συμφωνία που ταπεινώνει την Ελλάδα και τα Σκόπια συνεχίσουν να εμφανίζονται διεθνώς ως «Μακεδονία» είναι κατανοητό ότι σταθερότητα στην περιοχή δεν πρόκειται να υπάρξει. Και στην Ελλάδα ένας λαός ταπεινωμένος και προδομένος πιο εύκολα θα οδηγηθεί στα άκρα, όταν μάλιστα πρόκειται για τον ίδιο λαό που επί δέκα χρόνια υποφέρει οικονομικά από εκείνους που θεωρητικά επιβάλλουν τα μέτρα λιτότητας.
Άραγε αυτό θέλει η Ευρώπη;
Επιθυμεί μια Ελλάδα στην οποία θα κυριαρχεί η ακροδεξιά;
Δεν καταλαβαίνει ότι η επικράτηση ακροδεξιών αντιλήψεων στο εσωτερικό θα επεκταθούν και στα εξωτερικά ζητήματα;
Ή νομίζουν ότι μας κάλυψαν με μια δήλωση κατά του Ερντογάν ότι η πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη περνάει μέσα από τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου; Και ποιος τους είπε ότι η Τουρκία του Ερντογάν έχει πλέον ως προτεραιότητά της την είσοδο της στην ΕΕ;
Και όλα αυτά όταν στο εσωτερικό της χώρας μια κυβέρνηση που δεν σέβεται τους θεσμούς, οδηγεί τη χώρα σε πολωνοποίηση θέτοντας σε αμφισβήτηση πάγιες δημοκρατικές αξίες και κεκτημένα δεκαετιών.
Την ίδια ώρα η εσωτερική έννομη τάξη κινδυνεύει όχι μόνο από την αδιαφορία της κυβέρνησης να πατάξει τη βία αλλά και από το γεγονός ότι η βία τείνει να γίνει συνήθεια και καθημερινότητα.
Και αυτό το παρασκευοσαββατοκύριακο είχαμε τα… καθιερωμένα επεισόδια στα Εξάρχεια και στο κέντρο της Αθήνας.
Ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δέχθηκε επίθεση στο σπίτι του, επειδή διώκεται ο άνθρωπος που επιχείρησε να τον δολοφονήσει.
Στον Κορυδαλλό οι φυλακισμένοι αντιεξουσιαστές ξεσηκώθηκαν υπέρ του επίδοξου δολοφόνου του Λουκά Παπαδήμου.
Η Novartis δέχθηκε επίθεση από τον Ρουβίκωνα, ωσάν αυτός να είναι ο κριτής και εκείνος που εκπροσωπεί τη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα.
Και το χειρότερο, μαθαίνουμε από την ιστοσελίδα «βήμα» της τρομοκρατίας, την indymedia ότι οι αντιεξουσιαστές επετέθησαν στο Αστυνομικό Τμήμα Καισαριανής με χειροβομβίδα, γεγονός που οι αρχές απέκρυψαν παρά το γεγονός ότι υπήρξε τραυματισμός πολίτη από την επίθεση.
Και βέβαια, σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, πολίτης βρήκε στο δρόμο μια χειροβομβίδα, η οποία προφανώς έπεσε από κάποιον επίδοξο τρομοκράτη!!!
Αλλά για όλα αυτά, στην κυβέρνηση δεν «άνοιξε μύτη», γιατί για την κυβέρνηση όλα αυτά αποτελούν συνήθη καθημερινά γεγονότα.
Το κακό είναι ότι σιγά – σιγά γίνονται καθημερινότητα και για τους πολίτες, οι οποίοι ούτε καν παραξενεύονται πλέον στο άκουσμα τέτοιων ειδήσεων. Θεωρούν τα πάντα φυσιολογικά.
Όπως απόλυτα φυσιολογική τείνει να γίνει και η ενδοτικότητα στα εθνικά θέματα. Κανέναν δεν παραξενεύει πλέον μια ακόμη πρόκληση από την πλευρά της Τουρκίας, κανέναν δεν παραξενεύουν οι καθημερινές παραβιάσεις στον εθνικό εναέριο χώρο, κανέναν δεν παραξένεψε η «αβλαβής διέλευση» του τουρκικού πολεμικού από το Κάβο Ντόρο, κανέναν δεν παραξένεψε ότι τα Ίμια από «γκρίζα ζώνη» έγιναν, για την Άγκυρα, «τουρκικό έδαφος». Αυτήν την κυβέρνηση έχουμε… Μέχρι εκεί μπορούν… είναι η αντίδραση των πολιτών, οι οποίοι συνεχίζουν τον αγώνα τους για την επιβίωση.
Όμως αυτή η ανοχή στα φαινόμενα αντιδημοκρατικότητας, στα φαινόμενα εσωτερικής βίας και στην ενδοτικότητα της κυβέρνησης απέναντι σε άλλες χώρες, γίνεται τρομακτικά επικίνδυνη για την Ελλάδα, καθώς υπονομεύει τη δημοκρατία, την ασφάλεια και την ελευθερία αλλά και την ακεραιότητα της χώρας. Στοιχεία που απειλούν, όπως, αρχικώς επισημάνθηκε, την ομαλότητα και τη σταθερότητα στην περιοχή, καθώς καλλιεργούν το έδαφος για να ανθίσουν και να καρποφορήσουν ακραίες φωνές, ιδεολογίες και πρακτικές.
Χρέος των δημοκρατικών πολιτών μπροστά σε αυτήν την κατάσταση είναι να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Το προσωρινό κομματικό όφελος είναι δευτερεύον μπροστά στον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα. Τα κόμματα της δημοκρατικής ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης οφείλουν να θέσουν τα ζητήματα αυτά στα αδελφά κόμματά τους στην Ευρώπη και να επισημάνουν ότι η σταθερότητα στην περιοχή δεν είναι διασφαλισμένη από μια ενδοτική κυβέρνηση στα εθνικά και αδύναμη να εγγυηθεί την ασφάλεια στους πολίτες της στο εσωτερικό της χώρας.
Η διαφορά μας βρίσκεται στην αντίθεσή μας, σε όσα ζούμε καθημερινά. Αν αγαπάμε την Ελλάδα δεν πρέπει να συνηθίσουμε τη μορφή του «τέρατος». Γιατί όπως έλεγε ο αείμνηστος Μάνος Χατζηδάκις «Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε».
