«Παράξενες μέρες μας έχουν βρει,
παράξενες μέρες μας έχουν εντοπίσει,
έτοιμες να καταστρέψουν
τις περιστασιακές μας χαρές.»
Και δεν ξέρω πως ένιωθαν οι πολίτες αυτού του πλανήτη στις αρχές του 20ου αιώνα με την προοπτική δυο παγκοσμίων πολέμων αλλά …εγώ τα τελευταία δυο χρόνια δεν αισθάνομαι καθόλου καλά. Ή καλύτερα τα τελευταία δυο χρόνια έχει ενταθεί τα συναίσθημα ότι δεν πάμε καθόλου καλά.
Και ξέρετε τι είναι αυτό που σε πνίγει πιο πολύ; Ότι όλα αυτά τα έχεις διαβάσει και ξαναδιαβάσει. Όλα αυτά, αυτή η γη τα έχει ξαναζήσει και η λέξη γη είναι επιλεγμένη όχι μόνο γιατί αναφέρεται στον πλανήτη που ζούμε αλλά και σε αυτήν τη Γη που πατάμε. Αυτή η γη τα έχει ξαναζήσει αλλά εμείς δεν μάθαμε τίποτα. Τίποτα απολύτως. Και επαναλαμβάνουμε όλα μας τα λάθη. Τα ίδια ακριβώς.
Μην φοβάστε, δεν πρόκειται να κάνω αναφορές συγκρίσεις σε Χίτλερ και Μουσολίνι. Δεν χρειάζεται. Σήμερα έχουμε Ερντογκάν, έχουμε Ασάντ και Σίσι, έχουμε Νετανιάχου και Πούτιν. Έχουμε και τον ψυχασθενή τρελό στην Αμερικανική προεδρία. Έχουμε απ’ όλα και μάλιστα σε μερικά υλικά έχουμε και παραπάνω από τότε.
Στις αρχές του 21ου αιώνα έχουμε όλα τα υλικά που ανατίναξαν τον κόσμο πριν από ένα αιώνα και μάλιστα βελτιωμένα και σε πλεονασμό, με περίσσευμα. Αλλά το ίδιο απάνθρωπα και κανιβαλιστικά. Σε αυτό δεν αλλάξαμε καθόλου. Ούτε στην επιθυμία να τα δοκιμάσουμε.
Τελικά αυτές οι «παράξενες μέρες μας έχουν βρει» ή εμείς τις καλέσαμε; Και είναι η επανάληψη λαθών που τις έφερε ή μήπως μια μόνιμα υποβόσκουσα ροπή προς την αυτοκαταστροφή;
Από την δεκαετία του ’60 και ύστερα υπήρξε μια συνεχής αύξηση συγγραμμάτων και ταινιών που μιλούσαν για μια μελλοντική δυστοπική κοινωνία. Μια κοινωνία παρανοϊκή, μισότρελη και δηλητηριασμένη από κάθε μορφής υλικής και πνευματικής χολή. Κοινωνίες απάνθρωπες, βυθισμένες στη μισαλλοδοξία, τον φανατισμό και τον αυταρχισμό. Το βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ «1984» γράφτηκε σαν προειδοποίηση το 1949. Εν έτη 2018 είναι πραγματικότητα σε τέτοιο σημείο μάλιστα που χωρίς να έχουμε την εαυτό γνώση να αυτοχλευαζόμαστε κάνοντας το τηλεοπτικό θέαμα στο όνομα του μεγάλου αδελφού. Οι γευστικές ή οι ταξιδιωτικές μας προτιμήσεις, οι πολιτικές μας ιδέες και οι πιο απόκρυφες σκέψεις μας καταγράφονται τώρα πια από εταιρίες που ειδικεύονται στη συλλογή πληροφοριών, κρατικές και ιδιωτικές. Τα όνειρα μας και οι ελπίδες μας υπαγορεύονται. Ο μεγάλος αδελφός είναι ζωντανός σε χιλιάδες πληκτρολόγια.
Στην Αϊόβα των Ηνωμένων Πολιτειών, ο γενικός εισαγγελέας της πολιτείας προτείνει γιατροί που συμβουλεύουν άμβλωση να συλλαμβάνονται και να καταδικάζονται σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες, στη πολιτεία του Μισούρι ιεράρχης πιστεύει ότι οι άθεοι δεν πρέπει να θάβονται αλλά να τους πετάνε σε ομαδικούς τάφους στους χώρους πυράς σκουπιδιών, ο μουσουλμάνος γιος του απόλυτου Αμερικανικού ινδάλματος του Μωχάμετ Αλί συνελήφθηκε σε αεροδρόμιο των ΗΠΑ σαν ύποπτος τρομοκρατίας γιατί …είναι μουσουλμάνος κι είχε στις αποσκευές του το Κοράνι, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι ιός που θεραπεύεται με την προσευχή, σήμερα άλλος ένας δολοφονήθηκε γιατί ήταν …μαύρος.
Μην περιορίζεστε στην Αμερική. Δείτε την «δημοκρατική» ΕΕ. Στην Ουγγαρία μιλάνε για τους πρόσφυγες και για τους μουσουλμάνους αλλά οι Ρόμα είναι οι πρώτοι που γνωρίζουν την …χαρά των διώξεων, των βασανισμών, των εν κρυπτώ σε σκοτεινά στενάκια δολοφονιών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στην Πολώνια και μόνο η αναφορά σε κουμμουνιστικές ιδέες φτάνει για να πας φυλακή, στην Αυστρία και την Τσεχία μιλάνε φανερά για την ανάγκη «κοινωνικών» εκκαθαρίσεων και ποιος ξέρει τι εν κρυπτώ πράττουν, στην Εσθονία ακόμα και η μακρινή συγγένεια με Ρώσο σε καταστά …κομμουνιστή και προδότη και στην Ελλάδα ο Αμβρόσιος κηρύσσει από άμβωνας ότι πας άθεος, αριστερός, ομοφυλόφιλος ή ετερόπιστος πρέπει να εκτελείται με περίστροφο.
Όλα αυτά και πολλά ακόμα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή έχουν περιγραφτεί τη δεκαετία του ’60 σε υποτίθεται μελλοντολογικές δυστοπικές νουβέλες. Το μόνο που λείπει είναι τα …ζόμπι.
Και όλοι ακούμε τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν από παντού. Μας έχουν κυκλώσει, έτοιμα για οριστικές και κάθετες εκκαθαρίσεις. Άντε, ευκαιρία να δοκιμάσουμε και μερικά νέα οπλικά συστήματα.
Οι «παράξενες μέρες μας έχουν εντοπίσει.» Η είρωνα του στοίχου, ε; Οι παράξενες μέρες μας εντόπισαν. Τις είχαμε χώσει σε χρονοντούλαπα και νομίζαμε ότι τις είχαμε εξαφανίσει αλλά να …παρελάσουν με μαύρα μπλουζάκια και αρβύλα σε όλη την Ευρώπη. Δεν ξύπνησαν, πάντα ξύπνιες ήταν. Μας είχαν χάσει για λίγο στο φως του ηλίου αλλά τώρα που σκοτεινιάζει μας βρήκαν πάλι, μας εντόπισαν. Το ξέρετε ότι το 60% των παιδιών που έχουν γεννηθεί τα τελευταία 20 χρόνια δεν έχουν ιδέα τι είναι το Ολοκαύτωμα και τι συνέβη; Ότι ανάμεσα τους υπάρχει ένα ποσοστό που πιστεύει ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος συνέβη σε ταινία; Μην γελάτε, ήδη από τη δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα την επέτειο του Πολυτεχνείου πολλοί την βλέπουν σαν αργία και παρακαλάνε να πέσει Παρασκευή για να την κοπανίσουν τριήμερο.
Ας είναι, αφού δεν θέλουμε να μάθουμε ας …ξαναπάθουμε.
ΥΓ1. Οι περισσότερες σκέψεις μου ήρθαν διαβάζοντας τα σχόλια κανίβαλης μισαλλοδοξίας στο μήνυμα μνήμης και ενότητας του Κώστα Μπακογιάννη για τον καπετάν-Ερμή. Τι να τους κάνεις του εχθρούς και τον Ερντογκάν όταν έχεις τέτοιους συμπολίτες;
ΥΓ2. Ο θάνατος του Βαγγέλης Παυλίδη ήταν τρομακτική απώλεια για την ελληνική γελοιογραφία και την τέχνη γενικότερα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
ΥΓ3. Για όσους ενδιαφέρονται να ακούσουν το τραγούδι Strange Days/Παράξενες μέρες των The Doors, ας δοκιμάσουν ΕΔΩ!
***********************************
Όπως πάντα επίκαιρος και στο άκουσμα τυμπάνων πολέμου, στην παρέα μου ο Θάνος Ραφτόπουλος με σκίτσο του.
***********************************
Στη φωτογραφία: υπήρχε ο μεγάλος αδελφός του Όργουελ, και εμφανίστηκε μέσω Καθημερινής και ο μεγάλος ξάδελφος, ο Σαμαράς. Ξάδερφος κατά το τι …ξαδέρφια βγάζει η Καλαμάτα.
