Στην ουσία, αφού ξεπέταξαν “μαυρογιαλουρίστικα” την διατεταγμένη αποστολή που επιφορτίστηκαν να διεκπεραιώσουν, προπαγανδίζουν τη διαστροφή της πραγματικότητας. Οι αριστερές αυταπάτες με τις ακροδεξιές πολιτικές δεν έχουν τέλος καθότι η ανυπαρξία πειστικού πολιτικού λόγου είναι εμφανής.
Έτσι λοιπόν η επιτυχία της εξόδου, σε καθεστώς τρίμηνης αυξημένης εποπτείας (Enhanced Surveillance), μετά την 20η Αυγούστου, συνομολογεί ένα άτυπο μνημόνιο δεσμεύσεων που συμπυκνώνεται σε 300 και πλέον δις ευρώ χρέος δημόσιο, περισσότερα από 100 ιδιωτικό, τράπεζες κοκκινισμένες και ανήμπορες να στηρίξουν την οικονομία, εργαζόμενους με διαλείπουσα και εκ περιτροπής εργασία, μισθούς 400 ευρώ, νέες περικοπές συντάξεων από τις αρχές του ΄19, αύξηση αφορολόγητου το ΄20, αυξημένο ΕΝΦΙΑ, γενίκευση των πλειστηριασμών και τι ακόμη θα μας βρει δεν ξέρουμε. Αν μάλιστα κοιτάξει κανείς το χρηματιστήριο θα διαπιστώσει πως δεν αγοράζει κανείς, ούτε και επενδύει βέβαια.
Αυταπατώμενοι αλλά με περισσή πολιτική κοκεταρία δεν έχουν αφήσει ζήτημα που να μην έχει υποστεί παραχάραξη. Το αποκορύφωμα δε της ξετσιπωσιάς τους καθρεπτίζεται στο ανήθικο παιχνίδι με στις συντάξεις και στο ιδεολόγημα της εξόδου και της ανάπτυξης που έρχεται.Αυτός ο βρώμικος αέρας της εξόδου, της υπεραπόδωσης και του ευφυολογήματος του δημοσιονομικού χώρου, δεν είναι άλλος από την υπερφορολόγηση που οι πολίτες υφίστανται από την μανία της μαρξιστικής ιδεολογίας έναντι της μεσαίας τάξης και της ιδιοκτησίας.
Τα αποτελέσματα της αμετροέπειας και των φαντασιώσεων μεγαλείου είναι δραματικά. Όταν υπόσχονταν με ψεύδη και πολιτικές αλχημείες, πως θα λύσουν μαγικά τα προβλήματα της χώρας ήταν το λιγότερο επικίνδυνοι. Σήμερα εφευρίσκουν θεωρίες συνωμοσιολογίας, μοιρολατρικής ή άλλης υφής για να δικαιολογήσουν τις ιδεοληψίες τους. Το απαράμιλλο ψεύδος τους, διανθισμένο με φαντασιώσεις μεγαλείου, φούσκωσε το λογαριασμό των πολιτών, η καθημερινότητα των οποίων έγινε εφιαλτική. Ο χρόνος όμως τελείωσε και η αναμέτρηση πλησιάζει. Γιατί στο τέλος της ημέρας ο πολίτης επιστρέφει φτωχότερος, ψυχολογικά ακρωτηριασμένος και χωρίς καμία ελπίδα.
