Και η απάτη έγινε αυταπάτη. Ενίοτε οι νεοαριστεροί μεταχειρίζονται την προπαγάνδα με τέτοιο τρόπο ώστε να υποβαθμίζουν τους άλλους στο δικό τους χαμηλό επίπεδο. Προσποιούνται τους ηθικά ανώτερους και ειδικά η μεταμοντέρνα κυβερνώσα Αριστερά καταλογίζει στους άλλους όλα εκείνα τα ερεβώδη χαρακτηριστικά που η ίδια έχει. Από το λαϊκισμό μέχρι την ανίερη προπαγάνδα, καταφέρνοντας να νέμονται την εξουσία, μετερχόμενοι εμφυλιοπολεμικές πρακτικές και λαϊκίστικη ρητορεία.

Σήμερα συντηρητικότεροι των αριστερών δεν υπάρχουν. Όχι τόσο γιατί επιδιώκουν να μετουσιώσουν ιδεολογίες του περασμένου αιώνα, στα πλαίσια πάντα της ανιδιοτελούς προσφοράς, αλλά κυρίως γιατί προσπαθούν να εφαρμόσουν ένα παρασιτικό, κρατικίστικο μοντέλο οικονομίας που κατέστρεψε τη χώρα.

Να διαιωνίσουν το βεβαρημένο παρελθόν με τους όρους της εξαπάτησης του παρόντος. Ενός παρόντος χωρίς προοπτική και μέλλον. Οι «φίλοι του λαού» εξαπάτησαν τους πολίτες με τον ποιο αισχρό τρόπο, υπερπηδώντας κάθε ηθικό φραγμό. Οι υποσχέσεις εκπλήρωσης του παλαιού ήταν έωλες αλλά και ένα συνειδητό ψέμα.

Ένα προπέτασμα καπνού για την εφαρμογή μιας δεσποτικής εξουσίας και την κατάργηση του πλουραλισμού. Μιας εξουσίας που κατατείνει στην αλλοίωση των θεσμών και αποτελεί ένα ουσιαστικό δείγμα αποστροφής προς τη Δημοκρατία. Εκφράζουν την ασυδοσία του λαϊκισμού αλλά και την παραχάραξη του φιλελευθερισμού, διατηρώντας αφενός το μύθο της αήθους προοδευτικότητας και αφετέρου την καταστροφολογία για τον φιλελευθερισμό, ουσιαστική επιλογή της Δύσης.

Οι φύλακες έχουν γνώση, αλλά προσώρας τα ανδρείκελα είναι «extremely cooperative» ακόμη και για τους Αμερικανούς. Μετά την τρίτη αξιολόγηση θα κλείσει, συντεταγμένα πλέον, ο πολιτικός τους χρόνος. Ποιος θα τολμούσε άλλωστε να περάσει όλα αυτά τα απεχθή μέτρα, τη μείωση των συντάξεων, του αφορολόγητου, το υπερταμείο των 99 ετών, το ξεπούλημα της ΔΕΗ και τη συρρίκνωση των εργατοπατέρων του συνδικαλισμού. Το email Χαρδούβελη ή ο Αντώνης μήπως;

Σήμερα δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά συντηρούνται από το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης χωρίς καμία προοπτική, οι σύγχρονοι “άθλιοι”, με την κοινωνική κατάρρευση να είναι μεγαλύτερη της οικονομικής. Η κοινωνία έχει απαυδήσει από την ανευθυνότητα και την εξαπάτηση.

Στην πραγματικότητα πλέον οι πολίτες δεν αναζητούν κανένα πεφωτισμένο σωτήρα, κανένα ηγέτη που θα σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης ενάντια στους βαρβάρους. Δεν αναζητούν τον πολιτικό κλόουν με το μαγικό ραβδί της εξόδου, διαμηνύοντας διαγραφή του χρέους, Brussels Group και συναφείς αερολογίες. Οι πολίτες δεν είναι απλά απογοητευμένοι αλλά εξαιρετικά πονεμένοι. Και οι μεγάλοι πόνοι είναι βουβοί.

 

Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Νίκου Γκίκα πατήστε εδώ!