Σήμερα ο μετασχηματισμός γίνεται βίαια καθώς άφρονες πολιτικοί προστατεύουν κεκτημένα και πελάτες. Στον εξελικτικό παρονομαστή αγκομαχάμε για να μη μεταρρυθμιστούμε. Στο φαντασιακό αυτό μοντέλο του κράτους πατερούλη, συγκλίνουν καπηλευτές του αυθεντικού, του γνήσιου καραμανλισμού, πρόσωπα που αγωνιούν δήθεν για την υπεράσπιση της καθαρότητας και της ιδεολογίας της Ν.Δ. Στόχος τους οι εσωκομματικοί πατριωτισμοί και η συσκότιση των πραγματικών προβλημάτων.
Κατ΄ ουσία συμπυκνώνουν ένα ευκαιριακό συρφετό με υποχθόνιες επιλογές προκειμένου να διατηρήσουν κεκτημένα. Μια κρατικοδίαιτη λαϊκίστικη δεξιά, του θολού μεσαίου χώρου και των συγκαταβατικών βαρονίσκων, που αποτελούν τροχοπέδη και δεν επιτρέπουν την υπέρβαση. Απέχουν παρασάγγας από τις βασικές αρχές της προσαρμογής, της αξιοκρατίας, της φιλελεύθερης αντίληψης της πραγματικότητας και της ανατροπής κατεστημένων νοοτροπιών όπως αυτά εκφράστηκαν από τον καραμανλισμό. Είναι εξοστρακισμένες πολιτικές υπάρξεις, Βαλεντίνοι της εξουσίας με επίκτητες έξεις του κρατισμού, χωρίς ιδεολογικοπολιτικό μανδύα. Πλείστα δε τα κεκρυμμένα λείψανα που αναμένουν την κατάλληλη στιγμή.
Εχθρός τους δεν είναι ο ριζοσπαστισμός τον οποίο αντιλαμβάνονται ως μια κανονική παθολογία των σύγχρονων κοινωνιών, αλλά ο μεταρρυθμισμός που επιδιώκει βελτιώσεις επί των υφιστάμενων δομών, όχι ως αυτοσκοπός αλλά ως αναγκαιότητα κοινωνικής αλλαγής και κοινής λογικής.
Η πρόσκαιρη συμπόρευσή τους με ριζοσπαστικές δήθεν ομάδες δεν υπαγορεύεται από αλτρουισμό ή ηθική υποχρέωση. Στα παιχνίδια της εξουσίας άλλωστε οι σχεδιασμοί είναι μακροπρόθεσμοι και υπεράνω ιδεολογίας, ενίοτε στα πλαίσια του αληθοφανούς οικουμενισμού.
Αλλά συναίνεση σε τι; Στη φορολογία, στο ασφαλιστικό, στην παιδεία ή μήπως στην υγεία; Οι κατεστημένες ελίτ λοιπόν, όταν αισθάνονται πως χάνουν την επιρροή, με πρόφαση άλλοτε τον μανδύα της πολιτικής συναίνεσης για την υπεράσπιση των πολιτών και άλλοτε πάλι υπό το πρίσμα της διασάλευσης της δημοκρατίας και του συντάγματος, ανατρέπουν εξαγγελίες και πολιτικές θέσεις προκειμένου για τους ιδιοτελείς στόχους τους. Έτσι η επιδίωξη της προνομιούχας θέσης του συνομιλητή τις ωθεί σε εξωθεσμικές παρεμβάσεις προς γνώση και συμμόρφωση και κύρια γνωστοποιεί την παρουσία σε ένα περιβάλλον που τις αγνοεί επιδεικτικά.
Οι χρήσιμοι κάπηλοι κύκλοι των βουβών σκιών επιδιώκουν θεσμικούς ρόλους που δεν τους ανήκουν και βάλλουν κατά της προσπάθειας για ανανέωση και απαλλαγή της χώρας από τη λαίλαπα. Οι εφιάλτες ήταν πάντα εδώ. Ο πολίτες όμως επιθυμούνε ξεκάθαρες λύσεις και κύρια δεν ξεχνούν.
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Νίκου Γκίκα πατήστε εδώ!
