«Με αφορμή τη ανάληψη της εκ περιτροπής προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. ο Ανδρέας Δρυμιώτης, γκουρού της ελληνικής πληροφορικής μας λέει παραστατικά για το ψηφιακό θαύμα της Εσθονίας για τους πολίτες, τις επιχειρήσεις και την οικονομία.
Μερικά στοιχεία:
Η πληροφορική καλύπτει το 14% του ΑΕΠ της χώρας.
- Η Εσθονία εξάγει τεχνογνωσία της πληροφορικής σε 123 χώρες
- Ιδρύονται επιχειρήσεις σε 18′
- Ηλεκτρονική κάρτα- ταυτότητα
- Ηλεκτρονική συνταγογράφηση με σύνδεση νοσοκομείων, γιατρών με όλα τα φαρμακεία
- Mε τρία κλικ, συμπληρώνεται η φορολογική δήλωση κάθε Εσθονού.
- Στον πρώτο μήνα από την γέννηση ενός παιδιού, οι γονείς χωρίς καμμία αίτηση παίρνουν το επίδομα τέκνων.
- Ο συνταξιούχος αρχίζει να λαμβάνει τη σύνταξή του τον επόμενο μήνα από την συνταξιοδότησή του
- Όλες οι υπογραφές από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον πιο απλό υπάλληλο γίνονται ηλεκτρονικά με κέρδος πάνω από το 2,5% του ΑΕΠ».
Δεν χρειάζεται να προσθέσει κάποιος κάτι. Σε αυτή την σύντομη ανάλυση θέλω να υπογραμμίσω το εξής.
Η Εσθονία βρήκε από την τραγωδία του δήθεν «υπαρκτού σοσιαλισμού», πριν σχεδόν 20 χρόνια. Μέσα σε ελάχιστο ιστορικά χρονικό διάστημα, πρωτοπορεί, καινοτομεί, λύνοντας προβλήματα που ταλαιπωρούν χώρες-μέλη της ΕΕ για πολλές δεκαετίες. Τι φταίει αλλού; Τι πάει καλά σε άλλες χώρες, όπως εδώ η Εσθονία;
Πρώτον, νέοι πολιτικοί τόλμησαν να αλλάξουν τα πράγματα.
Δεύτερον, η ώριμη κοινωνία, οι τολμηροί ψηφοφόροι τούς εμπιστεύτηκαν να υλοποιήσουν πολιτικές για την πρόοδο.
Τρίτο, η τεχνολογία ισούται με επανάσταση σε χώρες με τα χαρακτηριστικά της Εσθονίας ή της Κύπρου. Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση (e-governance), έλυσε προβλήματα του παρελθόντος, έκοψε το Γόρδιο Δεσμό ανάμεσα στις κομματικές παρεμβάσεις και τη διαδικασία υλοποίησης μιας απόφασης, συνεπώς έδωσε λύσεις με ταχύτητα, λύσεις πλήρεις και για πάντα.
Τέταρτο, οι εσθονοί αξιοποίησαν τη διεθνή εμπειρία. Ήθελαν και έκαναν τα σωστά βήματα. Δεν ακολουθούν το παράδειγμα της Κύπρου: δεκάδες αξιωματούχοι της κυπριακής χώρας (υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι κλπ) ταξιδεύουν στο εξωτερικό, κυρίως σε ευρωπαϊκές χώρες. Δεν βλέπουν κάτι σημαντικό; Δεν μαθαίνουν από κάτι που εμείς δεν έχουμε σκεφθεί; Γιατί δεν αξιοποιούν κάτι που μπορεί να είναι αξιοποιήσιμο;
Πέμπτο, όλα είναι ζητήματα που ωριμάζει, ή όχι, η κοινωνική συνείδηση, τι σκέφτονται οι πολίτες, τι απαιτήσεις έχουν από την πολιτική τάξη, τι διεκδικούν από την πολιτική εξουσία και, κυρίως τι κάνουν οι πολίτες αν κάτι δεν τους ικανοποιεί. Απαιτούν; Ελέγχουν; Αλλάζουν;
Έκτο, το παράδειγμα της Εσθονίας ονομάζεται «θαύμα». Το θαύμα, ωστόσο, δεν έρχεται από το πουθενά γιατί τα «θαύματα» δεν συμβαίνουν έτσι στην τύχη. Έρχεται ένα «θαύμα» όταν ώριμες κοινωνίες έχουν γνώση και μαζί, απαιτήσεις, ελέγχουν και αλλάζουν. Έρχεται ένα «θαύμα» όταν οι κοινωνίες έχουν σχέδια και μαζί αντίληψη της διεθνούς πραγματικότητας. Το «θαύμα» έχει υπογραφή: με άλματα στο μέλλον όπως μας εξηγεί με κάθε αριθμητική και πολιτική λεπτομέρεια ο Α. Δρυμιώτης…
Φωτογραφία: Made by Konrad Zielinski, son of Julo, with his authorisation I release it under CC-BY-SA license
