Έκατσα και έγραψα λοιπόν πέντε λόγια, μάλλον ήμουν ο μόνος που τήρησα το όριο των 2 λεπτών στον χαιρετισμό. Αυτά που είπα λοιπόν ήταν τα παρακάτω:
Καλησπέρα από το Ποτάμι.
Όταν μια κοινωνία διαχωρίζει ανθρώπους δεν ξέρεις που θα σταματήσει. Δεν ξέρεις πότε θα έρθει η δική σου η σειρά.
Στο Ποτάμι έχουμε μια βασική αρχή: Δεν μπορούμε να διαχωρίζουμε ανθρώπους. Ούτε με βάση το φύλο, τη φυλή, το χρώμα, το θρήσκευμα και φυσικά ούτε με την σεξουαλική ταυτότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Πολύ απλή θέση.
Αυτό πρέπει να αντανακλάται πρώτα από όλα στην νομοθεσία. Όλοι οι διαχωρισμοί πρέπει να αντιμετωπίζονται ενιαία, δηλαδή δεν πρέπει να υπάρχουν. Όλα τα ζευγάρια και τα ετερόφυλα και τα ομοφυλόφιλα πρέπει να αντιμετωπίζονται το ίδιο, άρα να μην υπάρχει καμιά διάκριση στο νόμο όσο αφορά τον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης.
Αλλά εκτός από την νομοθεσία υπάρχει και η συνείδηση της κοινωνίας. Υπάρχει και η κοινωνική προκατάληψη που ένα σωρό συμπολίτες μας έχουν να αντιμετωπίσουν . Αν κληθούμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην Περηφάνια (Pride) και την Προκατάληψη εμείς διαλέγουμε την περηφάνια. Είμαστε στο πλευρό αυτών που αντιμετωπίζουν την προκατάληψη και στο πλευρό αυτών που την πολεμάνε. Και αυτή είναι μια σαφής θέση.
Η εκδήλωση αυτή βοηθάει να σπάσουν κάποια ταμπού, να μιλήσει η κοινωνία ανοικτά, να σπάσει η προκατάληψη. Για αυτό το Ποτάμι είναι εδώ και την χαιρετίζει.
Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση, καλή επιτυχία.
Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά τώρα;
Γιατί θυμάμαι πόσο επιφυλακτικοί και διστακτικοί ήταν σχεδόν όλοι οι φίλοι του Ποταμιού σχετικά με την παρουσία του Ποταμιού σε αυτή την εκδήλωση. Εκτός από κάποιες λίγες είναι αλήθεια τοποθετήσεις που ήταν καθαρά ενάντια, οι περισσότεροι εθελοντές ήταν παγερά επιφυλακτικοί και διστακτικοί. Στην εκδήλωση πήγα μόνος μου με την γυναίκα μου, αργότερα έμαθα ότι ήταν εκεί και άλλοι 3-4 εθελοντές του Ποταμιού.
Χαίρομαι που φέτος το θέμα αντιμετωπίζεται πιο φυσικά, πιο χαλαρά, με περισσότερο ανοιχτά μυαλά. Πολλοί από αυτούς που πέρυσι κρατούσαν αποστάσεις, φέτος δεν τις κρατούν. Τελικά το Gay Pride φαίνεται να πετυχαίνει τον σκοπό του.
Η εκδήλωση αυτή πέρυσι έδωσε την ευκαιρία να συζητηθεί το θέμα, να ακουστούν απόψεις. Δεν έχει καμιά σημασία αν συμφωνήσαμε στο τέλος ή διαφωνήσαμε. Σημασία έχει ότι έγινε κάποια συζήτηση και νομίζω ότι η δημόσια προβολή βοηθάει να σπάσουν τα ταμπού και να αμβλυνθούν οι γωνίες.
Δεν θέλω να κάνω τον δάσκαλο σε κανένα, δεν θεωρώ εξάλλου και τον εαυτό μου απαλλαγμένο από όλα τα στερεότυπα. Απλά θέλω να μοιραστώ την ιδέα ότι τελικά η Πολιτική με Π κεφαλαίο είναι πολλά διαφορετικά πράγματα αλλά τελικά στο κέντρο της πρέπει πάντα να στέκει ο άνθρωπος όποιος και αν είναι αυτός και τα δικαιώματά του.
Όλα τα άλλα είναι απλές συνέπειες.
