Ξεπερνάει τη φαντασία κάθε λογικά σκεπτομένου ανθρώπου το ότι αυτός ο νεαρός Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν κατάφερε να έχει και να προβάλει κάποιες αντιδράσεις.Και μετά από όλα αυτά είναι επόμενο να προβάλουν πλήθος οι απορίες.
Είναι δυνατόν επί δύο χρόνια σε μια Σχολή με πάρα πολλούς φοιτητές να βασανίζεται από φοιτητές ένας συμφοιτητής τους και κανείς να μην αντιληφθεί κάτι ή μήπως κάποιοι συμφοιτητές του γνώριζαν αλλά φοβόντουσαν να ανοίξουν το στόμα τους;
Σε μια Σχολή που υπάρχει διευθυντής, υποδιευθυντής, καθηγητές, υπαλληλικό προσωπικό κανείς δεν είδε, κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν έμαθε κάτι;
Κάποιοι συμφοιτητές του βγαίνουν τώρα, κατόπιν εορτής, στα ΜΜΕ και μιλούν με λεπτομέρειες για τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τον άτυχο Βαγγέλη οι Κρητικοί δήμιοί του. Όμως ούτε ένας δεν πλησίασε κάποιον υπεύθυνο της Σχολής για να αναφέρει αυτά που εγίνονταν σε βάρος ενός συμφοιτητή τους. Γιατί; Τόσο πολύ όλοι τους φοβόντουσαν τους Κρητικούς;
Τελικά ο νεαρός Βαγγέλης μην αντέχοντας πλέον αποφάσισε και έδωσε τέλος στην ζωή του. Έκοψε τις φλέβες από το δεξί του χέρι και άφησε την τελευταία του πνοή ανάμεσα στ΄αγκάθια, κοντά στη σχολή του. Και για τριανταοχτώ ολόκληρα μερόνυχτα ήταν η βορρά των αγριμιών της περιοχής αφού η αστυνομία απεδείχθει ανίκανη να τον βρει.
Τελικά η Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων εδιοικείτο από το Συμβούλιο των καθηγητών ή από την ομάδα των Κρητικών φοιτητών;
Δυστυχώς η αυτοκτονία του νεαρού φοιτητή δεν είναι το μόνο που έχει γίνει στην πατρίδα μας. Στο παρελθόν έχουμε θρηνίσει και άλλα νεαρά παιδιά θύματα της ενδοσχολικής βίας. Κι΄ενώ είναι ένα άσχημο και επικίνδυνο φαινόμενο αυτό που συμβαίνει, από μέρους της Πολιτείας δεν έγινε, δεν γίνεται και ούτε θα γίνει ποτέ κάτι που να μπορεί να σταματήσει κακό. Οι πολιτικοί μας δεν φαίνονται να διαθέτουν τέτοιες ευαισθησίες. Κι΄έτσι θα περιμένουμε το επόμενο θύμα αφού δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι είμαστε ένοχοι όλοι μας όταν επιτρέπουμε να υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις.
Φωτογραφία από star.gr
