Βουλευτές

Το «πακέτο Γιούγκερ» και εμείς…

 

Η Ευρώπη, καθώς και όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα περνάει, τα τελευταία χρόνια, μια πρωτοφανή κρίση, τέτοια που ανάλογή της δεν αντιμετώπισε από τις απαρχές της την επαύριο του ολέθριου Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε που τέθηκαν οι βάσεις του οράματος για μια μεγάλη Ευρώπη της ειρηνικής συνύπαρξης και της ανάπτυξης για όλα τα έθνη που την συναποτελούν. Η ύφεση και η υποχώρηση της παραγωγικότητας, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας -ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους-, οι εξοργιστικές ανισότητες μεταξύ των κρατών αλλά και μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων στα ίδια κράτη, έχουν πλήξει σοβαρά την εικόνα και το κύρος της ΕΕ. Έχει υπονομευθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών για την αποτελεσματικότητα των ηγετών και των μηχανισμών της, ενώ έχει αυξηθεί η αμφιβολία για την επιτυχή συνέχιση του εγχειρήματος. Ως αποτέλεσμα, σε όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη έχουν δυναμώσει επικίνδυνα τα ευρωσκεπτικιστικά ρεύματα, είτε από την άκρα αριστερά είτε από την άκρα ή και την φαιά δεξιά. Ακόμη και σε χώρες με μακρά και παγιωμένη δημοκρατική παράδοση το φαινόμενο ενίσχυσης τέτοιων σχηματισμών είναι εξαιρετικά απειλητικό. Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι κάτι «σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»…

Έως πρόσφατα, η αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμών στη διαμορφούμενη κατάσταση δεν ήταν ανάλογη της κρίσης. Η επιμονή σε πολιτικές σφικτής δημοσιονομικής πολιτικής, που έβαζε σε δεύτερο πλάνο την ανάπτυξη, και η επικράτηση των στενά εννοούμενων εθνικών συμφερόντων βάραινε την ατμόσφαιρα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον.

Φαίνεται, όμως, ότι κάτι πλέον αλλάζει. Στα ενθαρρυντικά μηνύματα την πρώτη θέση έχει το λεγόμενο «πακέτο Γιούγκερ». Το νέο επενδυτικό σχέδιο για την κινητοποίηση 315 και πλέον δισεκατομμυρίων ευρώ για πρόσθετες επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών ετών, δείχνει αυτή τη μετατόπιση προς την επιδίωξη της ανάπτυξης και την αντιμετώπιση της υψηλής ανεργία.

Αυτά είναι τα καλά νέα. Γιατί τα άσχημα είναι ότι εμείς κινδυνεύουμε να μείνουμε έξω από αυτά. Τη στιγμή, λοιπόν, που κάτι φαίνεται να αλλάζει στην Ευρώπη, που βρίσκεται σε εφαρμογή το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης και υπάρχει στροφή προς την ανάπτυξη, η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει ο μεγάλος ασθενής της ευρωπαϊκής οικονομίας, το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ.

Μετά και την έξοδο από το Μνημόνιο της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και οσονούπω της Κύπρου, μόνοι εμείς ακροβατούμε στην άκρη του γκρεμού ατενίζοντας με ίλιγγο ένα πιθανό grexit ή ένα graccident ή ό,τι άλλο καταστροφικό προβλέπουν για τη χώρα μας.

Και όμως θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν διαφορετικά: αν δεν φορτώναμε τις αδυναμίες μας σε τρίτους, αν δεν επικρατούσε ο μικροκομματισμός, αν αντικρίζαμε όλοι την αλήθεια χωρίς τους βολικούς παραμορφωτικούς καθρέπτες του λαϊκισμού. Δυστυχώς, όμως, ακόμη και σε αυτήν την οριακή φάση, που απαιτείται σοβαρότητα για την επιτυχή ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και στροφή προς το ρεαλισμό, στελέχη της κυβέρνησης διατυπώνουν δημοσίως άστοχες ή και επικίνδυνες απόψεις, που δυναμιτίζουν αυτή την προσπάθεια. Είναι ώρα να αντιληφθούν όλοι ότι η διακυβέρνηση δεν είναι ακτιβισμός. Κάθε λόγος, κάθε δήλωση έχει σοβαρές συνέπειες για τη χώρα. Η οικονομία μας τους τελευταίους μήνες έχει υπονομευθεί από αυτή την ανευθυνότητα. Και θα πρέπει, επίσης, να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τους υπουργούς, τις συνιστώσες, τους βουλευτές και τα κομματικά στελέχη που υποστηρίζουν την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή. Μου θυμίζουν το τραγουδάκι των νηπιακών μας χρόνων «που πας καραβάκι με τέτοιον καιρό»! Ας μην καλλιεργούν ψευδαισθήσεις ότι η Ελλάδα μπορεί να βρει αλλού χρηματοδότες, ότι μπορεί να διασωθεί και να ευημερήσει αναζητώντας σωτηρία σε κεφάλαια που θα έλθουν εκτός ΕΕ. Η πείρα άλλων κρατών –είναι νωπή η εμπειρία της Κύπρου- έχει δείξει τα όρια αυτών των προσπαθειών.

Πάση θυσία, επομένως, πρέπει να παραμείνουμε στην ΕΕ, ώστε να συμμετάσχουμε δημιουργικά στη διαμόρφωση της νέας της μορφής. Να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα που μας δίνεται εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας για να πετύχουμε την ανάπτυξη, ενισχύοντας την πραγματική παραγωγή σε ένα περιβάλλον ασφάλειας για τη χώρα.


 

το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην euro2day.gr




 

 

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, Βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας είναι συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής.
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1968. Κατάγεται από τα Βούναινα, ένα από τα προσφυγικά χωριά της Λάρισας, που έστησαν ερχόμενοι στην Ελλάδα με την ανταλλαγή του ΄24 ξεριζωμένοι πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Είναι παντρεμένος με τη γιατρό Λίζα Κόντου με την οποία έχουν δύο γιούς.
Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικων Επιστημών.
Το 1991 έγινε δεκτός για μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως.

Το 2003 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Από το 1994 έως το 1997 διετέλεσε Αναπληρωτής Διευθυντής Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.

Το 1997, με απόφαση του προέδρου του κόμματος Κώστα Καραμανλή, τοποθετήθηκε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Το 2000 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή Επικοινωνίας στο Κέντρο Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας (ΚΠΕΕ), την αρχαιότερη δεξαμενή σκέψης του φιλελεύθερου χώρου, ενώ εργάστηκε και ως δημοσιογράφος.

Εκλέχθηκε πρώτη φορά βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 (2ος σε σειρά εκλογής). Στη συνέχεια, εκλέγεται στις εκλογικές αναμετρήσεις της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 (1ος σε σειρά εκλογής), της 4ης Οκτωβρίου 2009 (1ος σε σειρά εκλογής), της 6ης Μαΐου 2012 (1ος σε σειρά εκλογής) και της 17ης Ιουνίου 2012 (επικεφαλής του ψηφοδελτίου).

Διετέλεσε μέλος της Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ και πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας του ελληνικού κοινοβουλίου με το Αζερμπαϊτζάν και την Ιορδανία.

Το Δεκέμβριο του 2009 τοποθετήθηκε Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 ορίστηκε από τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Από τη θέση αυτή υπηρέτησε μέχρι και τις 29 Μάρτιου του 2014, οπότε παραιτήθηκε λόγω της διαφωνίας του για το ζήτημα του γάλακτος.

Είναι μέλος των Επιτροπών: Παραγωγής & Εμπορίου και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων: Ρωμιοί της Καππαδοκίας (κοινωνιολογική μελέτη, Ελληνικά Γράμματα 2003), Ενθύμιον Πανηγύρεως (λεύκωμα, Ελληνικά Γράμματα 2005), Δείγματα Γραφής (πολιτικά δοκίμια, Μεταίχμιο 2007), Εκ νεότητός μου (διηγήματα, βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ 2011), Για την ταμπακιέρα… (πολιτικά κείμενα, αυτοέκδοση 2012).

Χρονογραφήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στον αθηναϊκό και περιφερειακό Τύπο.

Το «πακέτο Γιούγκερ» και εμείς…

 του Μάξιμου Χαρακόπουλου.

 «Τη στιγμή που κάτι φαίνεται να αλλάζει στην Ευρώπη, με την εφαρμογή του προγράμματος της ποσοτικής χαλάρωσης και τη στροφή προς την ανάπτυξη, εμείς κινδυνεύουμε να μείνουμε έξω από αυτά. Η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει ο μεγάλος ασθενής της ευρωπαϊκής οικονομίας, το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ».

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο