Ο λαϊκισμός με αριστερό ή δεξιό πρόσημο, είναι η κύρια αιτία της κακοδαιμονίας της χώρας. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι η κατασκευή ενός εχθρού. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ εχθρός είναι η Μέρκελ. Για τους χρυσαυγίτες νεοναζί, οι ξένοι και οι πολιτικοί. Για το ΚΚΕ η Ευρώπη. Όλοι μαζί αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Καταγγέλλουν τα Μνημόνια ως την αιτία της κρίσης, ενώ είναι η κρίση αυτή που οδήγησε στα Μνημόνια. Εμφανίζονται αμέτοχοι της κρίσης γιατί δεν άσκησαν εξουσία. Πλειοδοτούσαν όμως σε όλες τις στρεβλώσεις που οδήγησαν στην κρίση. Πολέμησαν κάθε μεταρρύθμιση που έθιγε τα «κακώς κείμενα». Υπερασπίσθηκαν τα «κεκτημένα» κάθε συντεχνίας σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι ενέδωσαν στην πρόκληση της στείρας κομματικής αντιπαράθεσης, της πόλωσης και της οξύτητας. Αντιπαράθεση που απαξιώνει το πολιτικό σύστημα. Συσκοτίζει τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Διαιωνίζει τις παθογένειες του κομματικού συστήματος. Η καμπάνια της Ν.Δ. ταυτίζει την αναμφισβήτητη βελτίωση κρίσιμων, για την έξοδο από την κρίση, δημοσιονομικών μεγεθών με τη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Προβάλλει μια εικονική πραγματικότητα σε κατάφωρη αντίθεση με τα αδιέξοδα του ενός εκατ. ανέργων, των δύο εκατ. νοικοκυριών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και τις αγωνίες της ρημαγμένης μεσαίας τάξης. Εμφανίζει ως έργο ενός ανδρός τη βελτίωση των αριθμών που δεν είναι παρά το αποτέλεσμα των αιματηρών θυσιών ολόκληρου του Ελληνικού λαού και περισσότερο των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Υπονομεύει την κυβερνητική σταθερότητα αγνοώντας τη συνεισφορά του κυβερνητικού εταίρου. Το εκβιαστικό δίλημμα του ΠΑΣΟΚ «αν οι πολίτες δεν αναγνωρίσουν τη συνεισφορά μας, αποχωρούμε από την κυβέρνηση», το μετατρέπει από εγγυητή της σταθερότητας, όπως ισχυρίζεται, σε νεροκουβαλητή στο μύλο της λαϊκιστικής αντιπολίτευσης, που επιδιώκει την ανατροπή και την αποσταθεροποίηση.
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι πολιτικό. Είναι οι ανεπάρκειες, ο εθνολαϊκισμός, η κομματική ιδιοτέλεια των πολιτικών ηγεσιών που, παρά την κρίση, παραμένουν δέσμιες των παλαιοκομματικών πρακτικών, εγκλωβισμένες στον κομματικό της μικρόκοσμο, αποκομμένες από την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά και την ευρωπαϊκή πολιτική πραγματικότητα. Ισχύει η ρήση του Ταλλεϋράνδου για τους Βουρβόνους: «δεν έμαθαν τίποτα, δεν ξέχασαν τίποτα».
Η κοινωνία δεν εκβιάζεται και δεν παραμυθιάζεται. Η κοινωνία πείθεται. Αρκεί να την προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να τη μεταχειρισθείς με δικαιοσύνη. Δύο προϋποθέσεις που έλειψαν κατά την διάρκεια της κρίσης. Προέκυψαν έτσι η τερατογένεση της Χ.Α. και κάθε λογής πολιτικοί αλχημιστές. Η κοινωνία εμφανίζεται πιο ώριμη από τις πολιτικές της ηγεσίες. Δύο ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων το επιβεβαιώνουν. Μετά την αρχική κάμψη, το 69% των Ελλήνων στηρίζει το ευρώ. Είναι το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη, μετά το 72% των Γερμανών. Και δεύτερον, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές. Παρά τις αδυναμίες και τα λάθη του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, δεν πιστεύει ότι υπάρχει σήμερα άλλη εναλλακτική λύση που μπορεί να διασφαλίσει την ομαλή έξοδο από την κρίση. Διανύθηκε το δυσκολότερο και οδυνηρότερο βήμα: η δημοσιονομική προσαρμογή. Χάρη στις αιματηρές θυσίες, του λαού μας, μηδενίσθηκαν τα καταστρεπτικά δίδυμα ελλείμματα. Επιτεύχθηκε πρωτογενές πλεόνασμα. Ανακτήθηκε η εμπιστοσύνη των αγορών. Απομένουν δύο ακόμη σημαντικά βήματα: η ρύθμιση του Δημοσίου χρέους και η πραγματοποίηση επενδύσεων. Μόνο έτσι θα επανέλθουμε σε αναπτυξιακή τροχιά και θα κτυπηθεί το τέρας της ανεργίας. Η λαϊκή σοφία προειδοποιεί: «δεν αλλάζεις τ’ άλογα στη μέση του ποταμού». Γιατί τότε κινδυνεύεις να σε παρασύρει το ρεύμα.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις στο διεθνή τύπο επιτρέπουν την επανατοποθέτηση του διακυβεύματος των ευρωεκλογών στην ορθή του βάση: Η Ελλάδα οφείλει να είναι παρούσα στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, που θα δρομολογηθούν μετά τις ευρωεκλογές. Αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον. Είναι το ίδιο συμφέρουν που επέβαλε το «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ» και όχι το «καμιά θυσία για το ευρώ». Ήταν υπαρκτός ο κίνδυνος να βρεθεί η χώρα εκτός ζώνης ευρώ. Θα είχε τότε απολεσθεί το 75% του εθνικού εισοδήματος αντί του 25% που χάθηκε με την εφαρμογή των μνημονίων. Και οι θυσίες θα ήταν δικαιότερες και λιγότερο οδυνηρές αν δεν σημειώνονταν αδράνειες και παλινωδίες στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων, χάριν των πελατειακών σχέσεων με τις παρασιτικές συντεχνίες που διαπερνούν οριζόντια ολόκληρο το κομματικό σύστημα.
Η συμμετοχή στην κρίσιμη αναμέτρηση της προσεχούς Κυριακής, αποτελεί πράξη ευθύνης. Απέναντι στο μέλλον αυτού του τόπου και σε τελευταία ανάλυση απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Η ανατροπή των σχεδίων του λαϊκισμού αποτελεί το πιο σημαντικό βήμα για την οριστική έξοδο από την κρίση.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ στις 20-5-2014
