Η Ευρώπη είναι κατ’ ιστορική ονομασία ήπειρος. Στη πραγματικότητα είναι απόληξη της Ευρασίας της οποίας το υπόλοιπο τμήμα τις τελευταίες δεκαετίες αυξάνεται σε πληθυσμό, γιγαντώνεται οικονομικά και αποκτά πρωτόγνωρη γεωπολιτική σημασία. Οφείλει να έχει συναίσθηση του σχετικού πληθυσμιακού, οικονομικού και πολιτικού μεγέθους της και της παγκόσμιας σημασίας της.
Οι ανορθολογικές πολιτικές των ευρωπαϊκών ηγεσιών από το τέλος του 20ου αιώνα ως τις μέρες μας ευθύνονται για ότι ήρθε και ότι θα ακολουθήσει.
Η άκριτη διεύρυνση των ορίων της ΕΕ, η δημιουργία κοινού νομίσματος χωρίς οικονομική και πολιτική ενοποίηση, οι ανταγωνιστικές επιδιώξεις των κρατών της, η γραφειοκρατική και πολυδαίδαλη οργάνωση των Βρυξελλών, η πολιτική των εκβιαστικών συμβιβασμών, η προσποιητή επίκληση αρχών και εφαρμογή αντίθετων, η έμπρακτη καθιέρωση κρατών οδηγών και κρατών ακόλουθων είναι μερικά από τα αιτία της αποτυχίας και της παρακμής. Σημαντικό αίτιο επίσης είναι η αδυναμία των ενωσιακών και εθνικών κυβερνητικών θεσμών να αντιληφθούν και πολύ περισσότερο να αντιμετωπίσουν τις τάσεις και τα προβλήματα αυτά.
Φθάσαμε στο σημείο στις μέρες μας να απαξιώνεται λεκτικά και εκβιαστικά ένας λαός με συνεχή κρατική οντότητα χιλίων ετών, που ηγείται μιας κοινοπολιτείας 53 κρατών, που έσωσε την Ευρώπη με το θάρρος του, την πολιτική του, την ηγεσία του, τους αγώνες του και το αίμα του τουλάχιστον τρεις φορές τα τελευταία 200 χρόνια. Και που ο ηγέτης του στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο οραματίστηκε από τους πρώτους, το 1946 τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Και όλα αυτά επειδή ένας λαός άσκησε ένα δημοκρατικό δικαίωμα.
Κατηγορούνται μάλιστα οι πολιτικοί ηγέτες του ότι δεν χειραγώγησαν επαρκώς και επιτυχώς τους πολίτες τους! Με ποιο κύρος οι ευρωπαϊκές ηγεσίες μπορούν να διδάσκουν δημοκρατία όταν δεν τη δέχονται στην ήπειρο τους; Αντιλαμβάνονται ότι απαξιώνοντας τη δημοκρατία οδηγούν τους πολίτες σε ακραίες επιλογές που οι ίδιοι εξορκίζουν;
Οι αξίες πάνω στις οποίες σχεδιάστηκε και στηρίχθηκε το όραμα και το οικοδόμημα της μεταπολεμικής Ευρώπης δεν μπορούν να αναδειχθούν σε ένα νέφος αδιαφανών μηχανισμών, εμπαθών ρεβανσισμών, ανομολόγητων βλέψεων ή κοντόφθαλμων πολιτικών επιλογών.
Η Ευρώπη ανήκει στους πολίτες της. Σε όλους εξίσου.
Στηρίζεται στις ιδέες και αξίες της. Χωρίς κατά περίπτωση επιλογή ή απόρριψη.
Το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα χρειάζεται επειγόντως ειλικρινή, τίμιο και ορθολογικό ανασχεδιασμό. Χωρίς αναβολές ή καθυστερήσεις.
Αλλιώς το τέλος μπορεί να έρθει με ταχύτητα.
Η Ελλάδα έδωσε το όνομα και τις θεμελιώδεις ιδέες που οδήγησαν την ιστορία της ηπείρου ως τις μέρες μας.
Αυτή τη προίκα δώσαμε στην Ευρώπη και εξανεμίζεται από συγκυρίες ηγεσιών και περιστάσεων.
Καλούμαστε οι Έλληνες τώρα να δώσουμε τις ιδέες μιας νέας πορείας, μιας νέας φιλοσοφίας, ενός νέου προσανατολισμού, μιας νέας δυναμικής.
Ο πλούτος της πατρίδας μας πάντα ήταν μόνο οι άνθρωποι της και οι ιδέες τους. Αυτός ο πλούτος που πλουτίζει και άλλους, δεν εξανεμίζεται, δεν υφαρπάζεται, δεν χρεοκοπεί.
Ποτέ.
