Guest
Ο κυρ Αριστείδης των δημοτών & ευρωεκλογών.
Προηγουμενο ΑρθροΤι θα σήμαινε «αλλαγή γηπέδου»
Του Θάνου Καλαμίδα,
Σήμερα θα ξεκινήσω με μια ιστορία από τη γειτονιά μου. Φαντάζομαι όλοι θα θυμάστε ότι μεγάλωσα σε μια γειτονιά στο Νέο Παγκράτι, τότε που υπήρχαν ακόμα αυλές, χωματόδρομοι και αλάνες. Στο τέρμα του δρόμου υπήρχε που λέτε μια πλατεία και η στάση του λεωφορείου. Εκεί στη στάση του λεωφορείου από πίσω ήταν το περίπτερο του κυρ-Αριστείδη.
Μορφή ο κυρ-Αριστείδης. Ανάπηρος στο ένα πόδι, υπερβολικά αδύνατος και όταν εμφανίστηκε στη τηλεόραση το «Χριστός ξανασταυρώνεται», εγώ ήμουν σίγουρος ότι ο κυρ Αριστείδης και ο Λαδάς ήταν αδέλφια. Τέτοια ομοιότητα. Στα πάντα. Ακόμα και στη κίνηση του Λαδά όταν έτριβε τα χέρια του.
Το περίπτερο του κυρ-Αριστείδη που λέτε χωριζόταν σε δυο τμήματα. Το πιο μεγάλο και με το παράθυρο στο δρόμο ήταν εκεί που καθόταν ο περιπτεράς, με τα τσιγάρα από πίσω του και το ταμείο μπροστά. Οι εφημερίδες κρεμασμένες μπροστά από το περίπτερο. Στο δεύτερο χώρο ήταν ένας ψηλός πάγκος με το τηλέφωνο και τα Μίκυ Μάους. Έτσι λέγαμε τότε όλα τα κόμικς. Όλα λεγόντουσταν Μίκυ Μάους.
Παρενθετικά πολλά πράγματα τότε είχαν όνομα …μάρκας. Για παράδειγμα όλες οι οδοντόπαστες ήταν κολινός, όλες οι κλωστές ντε-μι-σε και όλα τα απορρυπαντικά όμο. Έτσι πήγαινες στο μαγαζί και ζητούσες μια κολινό, σου δίνανε μια κολγκέϊτ κι εσύ έλεγες στους πάντες, πήρα μια καινούργια κολινό με μια καταπληκτική γεύση μέντα, άλλο πράγμα! Αλλά είπαμε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Τέλος πάντων, πιτσιρικάδες εμείς πηγαίναμε στο περίπτερο του κυρ-Αναστάση και χαζεύαμε τα Μίκυ Μάους και αυτό μέχρι να μας πάρει μυρωδιά διαβάζαμε και δυο τρεις σελίδες. Μετά από δυο μέρες και συχνές επισκέψεις είχαμε διαβάσει ολόκληρο το Μίκυ Μάους και περνάγαμε στο επόμενο.
Ο κυρ Αριστείδης είχε και ένα καμινάκι και έφτιαχνε και καφέ. Και μάλιστα όταν ο καιρός ήταν καλός έβγαζε την ψάθινη καρέκλα έξω δίπλα στο περίπτερο και καθόταν πίνοντας καφέ και καπνίζοντας μέχρι να έρθει πελάτης. Τώρα καφέ να πίνεις μόνος σου δεν μετράει κι έτσι συχνά πυκνά ο κυρ Αριστείδης είχε και παρέα. Και όταν λέμε παρέα δεν εννοώ την Ελένη που όλη την ώρα ήταν στο περίπτερο, «να κάνω ένα τηλέφωνο κυρ Αριστείδη μου», και είχε αφήσει πολλούς εφήβους στη γειτονιά άυπνους, πολλά βράδια. Εννοώ τα περιπολικά.
Ο κυρ Αριστείδης εκτός από περιπτεράς της γειτονιάς ήταν κι ο χαφιές της γειτονιάς και όλο για τους Λαμπράκηδες που ζούσαν στη πολυκατοικία έλεγε στους αστυνόμους και για τους άλλους που έμεναν λίγο πιο πάνω. Εγώ διάβαζα Μίκυ Μάους. Καφεδάκι και αναφορά ο κυρ Αριστείδης. Και ήταν και ο θυρωρός της κίτρινης πολυκατοικίας, χαφιές κι αυτός. Και μετά η φουρνάρισσα στη λεωφόρο. Αυτή ήταν χαφιέδισα.
Κι κάποια μέρα με ρώτησε η γιαγιά μου που ήμουν και άργησα να πάω σπίτι για φαγητό, και της είπα «στου χαφιέ και διάβαζα Μίκυ Μάους», κι έφαγα ένα χαστούκι στο στόμα που ακόμα το θυμάμαι. Βλέπετε δεν υπήρχε κανένας στη γειτονιά που να μη ξέρει ότι ο κυρ Αριστείδης ήταν χαφιές αλλά ήταν και δικτατορία και καλό ήταν να μην αφήνουμε ένα πιτσιρικά που διαβάζει Μίκυ Μάους να το λέει δυνατά γιατί δεν ήξερες ποιός άλλος ήταν χαφιές.
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα είπα αυτά. Γιατί έτσι ήταν τη περίοδο της δικτατορίας. Και ο κυρ Αριστείδης πήρε κι αυτοκίνητο όταν κανένας στη γειτονιά δεν είχε, και πήρε και σπίτι από τα Άσσος χωρίς φίλτρο και έβαλε κόρη και γιο στο δημόσιο. Και βοήθησε και κάνα δυο γειτονόπουλα που ήταν καλά παιδιά και εθνικόφρονες. Και αλλά δυο να πάρουν καλή μετάθεση όταν πήγαν φαντάροι.
Πολύ φοβάμαι ότι οι πολλοί έχουν ξεχάσει πως ήταν στη δικτατορία και οι νεότεροι δεν μπορούν καν να φανταστούν. Εδώ εμείς οι ίδιοι μερικές φορές δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε αυτά που ζήσαμε στον 20ο ένωνα όχι αυτοί που δεν τα ζήσαμε και δεν μπορούν να φανταστούν τον κόσμο χωρίς iPhone.
Ο γιος του κυρ Αριστείδη λεγόταν – υποθέτω ακόμα λέγεται – Νίκος και ήταν ένα …τσογλάνι άλλο πράγμα. Κυκλοφορούσε με το γιο του θυρωρού και δυο τρία ακόμα καλόπαιδα και έκανε τσαμπουκάδες στους μικρούς. Να τους πάρει τη μπάλα, να κλωτσήσει τη μάνα στο ξυλίκι, όλο κάτι τέτοιες γενναίες κι αντρίκιες πράξεις ο Νικολάκης.
Κάποια στιγμή τη δεκαετία του ενενήντα τον συνάντησα στο Παγκράτι και για να πω την αλήθεια αυτός με γνώρισε, εγώ χρειάστηκα μερικά λεπτά για να θυμηθώ το όνομα του. Το περίπτερο είχε κλείσει και κυρ Αριστείδης είχε βγει στη σύνταξη. Εκεί λοιπόν που μιλούσαμε για το περίπτερο και τα Μίκυ Μάους γυρνάει ο Νικολάκης και μου λέει, «άλλες εποχές τότε, δουλειά, ειρήνη και ασφάλεια.»
Σας το έχω ξαναγράψει και παρόλα όσα λέγονται και γράφονται εγώ θα επιμένω. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα ποτάμι φασισμός που ποτέ δεν στέρεψε. Απλά κρύφτηκε και τώρα έχει ξαμοληθεί θρασύτητα. Από τους 100 που ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή οι 60 είναι απόλυτα συνειδητοί για το τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Η δικαιολογία «δεν ήξερα» δεν υπάρχει πια. Περιθωριακά άτομα, κοινωνικά παράσιτα που κρύβουν τη δειλία τους και την ανανδρία τους πίσω από τον όχλο με τα μαύρα μπλουζάκια.
Ο Νικολάκης έκανε τον τσαμπουκά μόνο όταν ήταν με τους άλλους. Όταν ήταν μόνος του …κότα λιράτη όπως όλα τα παράσιτα της Χρυσής Αυγής. Παρακμιακοί τύποι, οι περισσότεροι με ποινικά αδικήματα στη πλάτη τους που ονειρεύονται την εξουσία όχι για να σώσουν την Ελλάδα αλλά για τη κομπίνα, τη κλοπή και πάνω από όλα για να …μαμήσουν!!! Η πεμπτουσία του ΧΑυγήτη και ο λόγος τους ότι και να κάνουν, πόσους και ποιους θα μαμήσουν. Όλες οι μεγάλες προδοσίες στην Ελλάδα έχουν γίνει περιόδους που εξουσίαζαν ΧΑυγήτες. Δεν έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από τη προδοσία της Κύπρου για έχουμε ξεχάσει ότι και να λέει ο Μητσοτάκης.
Κάθε ψήφος προς τη Χρυσή Αυγή είναι ένοχη. Για την Ελλάδα είναι και εθνική ντροπή. Και προσωπικά με προσβάλει και μόνο η ιδέα ότι υπάρχει η περίπτωση Έλληνας νέο-ναζι να αντιπροσωπεύει την Ελλάδα στην ευρωβουλή.
Πάμε και λίγο από δημοτικές. Κατ εμένα μια από τις χειρότερες παραστάσεις υποψήφιου δήμαρχου δόθηκε από τον Αρούλη. Ο άνθρωπος είναι απλά ανόητος και δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση για πως έχει βρεθεί στην ελληνική πολιτική. Ακόμα και η αύξηση των ποσοστών της ΧΑ στην Αθήνα είναι μέχρι κάποιου σημείου δικό του λάθος. Σε αυτή τη νέα Ελλάδα πολιτικοί τύπου Αρούλη απλά πρέπει να εξαφανιστούν.
Αλλά μιας και μιλάμε για νέα Ελλάδα. Άκουσα τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού. Καλό θα ήταν να μην μάθουν εδώ στη βόρεια Ευρώπη αυτά που είπε γιατί θα αρχίσει μεταναστευτικό ρεύμα από τη Γερμάνια, τη Σουηδία και την Φιλανδία για την Ελλάδα. Με τόσες χιλιάδες δουλειές που μοιράζει ο Σαμαράς και με την ανεργία να ανεβαίνει εδώ στα βόρεια, βλέπω μετανάστες γερμανούς στην ελληνική βαρεία βιομηχανία και τα ορυχεία. Μαυρογιαλούρος μέχρι εκεί που δεν πάει. Δημαγωγίες του πενήντα και του εξήντα από ένα κρυπτό-φασιστάκο που κατά τύχη και με τις ευλογιές εσωτερικών και εξωτερικών συμφερόντων βρέθηκε στη πρωθυπουργία. Ελπίζω να έρθει η ώρα που θα λογοδοτήσει γι αυτά που έκανε κι αυτά που είπε. Έτσι δίπλα με τον συμφοιτητή του.
Αν η ΝΔ θέλει να συνεχίσει να υπάρχει και να κατέβει στις ερχόμενες γενικές εκλογές, τη Δευτέρα ο Σαμαράς πρέπει να γράφει τον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί αλλιώς από τη μια θα καταντήσει το κόμμα απόκομμα όπως κατάντησε σε ελιά και ρυάκι ο Βενιζέλος το ΠΑΣΟΚ και το πολύ χειρότερο η ΧΑ θα γίνει δεύτερο η τρίτο κόμμα. Και τότε τίποτα δεν μας σώζει.
Οι ευρωεκλογές είναι κάτι πολύ σοβαρό και δυστυχώς ο Σαμαράς και αυτός ο άλλος ο αντιπρόεδρος δεν το έχουν καταλάβει ή δεν τους ..ενδιαφέρει. Γι αυτό θα σας θυμίσω τι έγραψα πριν από μερικές εβδομάδες και αυτή τη στιγμή είναι απόλυτα επίκαιρο και καίριο.
Το Ευρωκοινοβούλιο θεσμοποιεί όλα όσα αλλάζουν γύρω μας. Από τις μορφές συσκευασίας τροφίμων μέχρι τους τρόπους φορολόγησης. Όλα όσα απολαμβάνουμε η κατηγορούμε έχουν περάσει στη τελική τους μορφή από το Ευρωκοινοβούλιο και έχουν ψηφιστεί από ευρωβουλευτές. Και με τη λογική ότι οι ευρωπαϊκοί νόμοι είναι ισχυρότεροι από τους εθνικούς, και μάλιστα σε περίπτωση σύγκρουσης κερδίζουν οι ευρωπαϊκοί, ο ρόλος του ευρωκοινοβουλίου και των ευρωβουλευτών είναι γιγάντιος.
Δυστυχώς όμως αυτή είναι η θεωρία. Γιατί στην πράξη τόσο οι πολίτες της κάθε ευρωπαϊκής χώρας όσο και οι εθνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα, πιστεύουν ότι η Ευρωβουλή στο Στρασβούργο – και όχι στις Βρυξέλες όπως νομίζουν πολλοί – είναι ένα καθαρτήριο πολιτικών που υπέπεσαν σε γκάφες ή εξορία για μη αρεστούς στην ηγεσία των κόμματων αλλά υποχρεωμένων να τους ανεχτούν. Ένα κλαμπ αποτυχημένων που είναι ταυτόχρονα και αναγκαίο κακό.
Και εάν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα κάνουν ένα τρομακτικά ηλίθιο λάθος που μπορεί να στραφεί και εναντίων των συμφερόντων της χώρας και ων πολιτών της που αντιπροσωπεύουν, οι πολίτες κάνουν έγκλημα. Αδιαφορώντας ή ψηφίζοντας για λόγους διαμαρτυρίας, λάθος κόμματα και πρόσωπα, στέλνουν ανθρώπους μερικές φορές επικίνδυνους για τα συμφέροντα τους. Για φανταστείτε τώρα τον Κασιδιάρη σε ψηφοφορία για τα εργασιακά δικαιώματα. Βαλε τον λύκο να ψηφίσει για την προστασία των προβάτων.
Να το κάνω ακόμα πιο πενηνταράκια; Το Ευρωκοινοβούλιο που παίρνει όλες αυτές τις σοβαρές αποφάσεις, που επηρεάζουν ακόμα και την καθημερινότητα μας και πολύ περισσότερο επηρεάζει εθνικά θέματα, αποτελείται από 751 αντιπροσώπους κρατών. Σε αυτούς τους 751 η Ελλάδα έχει μια πολύ μικρή φωνή που πολλές φορές κινδυνεύει να χαθεί στο θόρυβο που κάνουν άλλοι. Μόνο 21 ευρωβουλευτές. Και κάθε φορά που προστίθεται μια χώρα αυτοί οι βουλευτές θα μειώνονται.
Αυτοί λοιπόν οι 21 αντιπρόσωποι μας στο ευρωκοινοβούλιο είναι επιφορτισμένοι να υπερασπιστούν από τα δικαιώματα των ψαράδων μας η των γαλακτοπαραγωγών μας μέχρι την ποιότητα της άμυνας μας και τα προβλήματα με την Τουρκία που μάλιστα θέλει να γίνει μέλλος.
Όσοι παρακολουθούν τα του Ευρωκοινοβουλίου θα θυμούνται ότι η Πολωνία θρονιάστηκε με 51 ευρωβουλευτές δημιουργώντας προβλήματα σε νομοθετήματα χάρις στην ενωμένη στάση των ευρωβουλευτών της ακόμα και σε γείτονες χώρες, και σε μερικές περιπτώσεις οδήγησε το ευρωκοινοβούλιο σε περίεργα ψηφίσματα. Ποιος, η Πολωνία των 38 εκατομμυρίων μιας και ο αριθμός των ευρωβουλευτών εξαρτάται από το πληθυσμό. Τι θα γίνει με την Τουρκία των σχεδόν 80 εκατομμυρίων; Που τότε θα είναι 80 Τούρκοι ευρωβουλευτές εναντίων πιθανώς 18 Ελλήνων και άντε 5 Κυπρίων; Τότε να δείτε που θα χάνονται οι φωνές μας!
Γι αυτό είναι σημαντικές οι φωνές των 21 Ελλήνων και 6 Κυπρίων ευρωβουλευτών που θα εκλεγούν στις ερχόμενες ευρωεκλογές. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε ότι θα σας υπερασπιστούν τα κοινωνικά παράσιτα της Χρυσής Αυγής που κάποιοι θα ψηφίσουν για να «διαμαρτυρηθούν».
Και για θυμηθώ ένα κλασσικό του Κωνσταντάρα, «καθάρματα, προσέξτε καθάρματα, προσέξτε,» σε ποιον εμπιστεύεστε την ψήφο σας.
************************************************************
Αντωνάκη τον αποχαιρετιστήριο λόγο να ετοιμάζεις κι άσε τα θα γι άλλους.
************************************************************
Βρε Γεωργιάδη τι πίνεις;
************************************************************
Για άλλη μια παρασκευή παρέα μου κάνει ο Θάνος Ραφτόπουλος με καταπληκτικά σκίτσα.
************************************************************
Καψή το άλλο θα ακούσεις μέχρι να καταλάβεις τι μηδενικό είσαι και πόσο περίγελος έχεις γίνει.
************************************************************
Στη φωτογραφία το ευρωκοινοβούλιο για να θυμηθείτε που τους στέλνετε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.
Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.
