Όπως πολύ σωστά φαντάζεστε η πρώτη μου αντίδραση ήταν να τον βρίσω σε τέσσερεις γλώσσες που με ξύπνησε τέτοια ώρα, μετά να φτιάξω καφέ και να κάνω το πρώτο μου τσιγάρο για να αρχίσει να λειτούργει το μυαλό μου. Μετά είδα τη σελίδα του BBC και ακλούθησαν οι υπόλοιπες, από το CNN μέχρι τη Γερμανική DW ή τα αυστραλιανά πρακτορεία. Όλα έλεγαν τα ίδια. «Η Ελληνική κυβέρνηση μετά από πέντε μήνες αποτυχημένων διαπραγματεύσεων εισέβαλε με τη βία, δακρυγόνα και γκλόμπς στο ραδιοτηλεοπτικό μέγαρο συλλαμβάνοντας δεκάδες δημοσιογράφους και οδηγώντας τους στα κρατητήρια.»
Τώρα και σωστά θα μου πείτε, τι σας ενδιαφέρει εσάς τι ώρα ξυπνάω εγώ, τι χρειάζομαι για να ξυπνήσω και γιατί τηλεφωνήματα που με ξυπνάνε με ταράζουν. Καθόλου, δεν σας ενδιαφέρει καθόλου. Αλλά ας το «ξαναδιαβάσουμε» αυτό που έγραψα και θα δείτε τι κρύβεται πίσω από τα «ψιλά» γράμματα.
Τον συγκεκριμένο έκδοτη τον ξέρω χρόνια μιας και κατά περιόδους γράφω αναλύσεις για τα έντυπα του και δεν έχω πρόβλημα μαζί του. Πάντα φιλικός και στην απόσταση που απαιτεί η σχέση έκδοτη-εργαζομένου που θέλει να διατηρεί την ανεξαρτησία του και το δικαίωμα να τον στείλει στο διάολο αν θελήσει να επέμβει. Αυτό το περί απόστασης, το έμαθα πολλά χρόνια πριν με το σκληρό τρόπο, το πάθημα μάθημα που λένε! Τέλος πάντων, ωραίος και καλός αλλά όπως και να το κάνουμε εκδότης είναι, και αυτό που τον ενδιαφέρει – και το ξέρουμε όλοι μας – δεν είναι η ενημέρωση, αλλά πόσοι θα πληρώσουν για να πάρουν από αυτόν ενημέρωση. Τον ενδιαφέρει να πουλάει, αλλά για να πουλήσει ξέρει ότι πρέπει και να κάνει το κοινό να αγοράσει. Γι αυτό χρειάζεται νέα πιασάρικα, σοκαριστικά, προβοκατόρικα που θα κάνουν τον άλλο να το ψάξει, να αγοράσει.
Για να μην το ξεχνάμε, τόσο ο εκδότης όσο και το έντυπο που δουλεύω δεν είναι ελληνικά και το κοινό τους δεν είναι στην Ελλάδα. Άρα αυτό το πιασάρικο, σοκαριστικό, προβοκατόρικο πρέπει να είναι δυνατό για να πιάσει αυτόν που δεν ξέρει τα ελληνικά εσωτερικά και η Ελλάδα είναι μόνο ο ζητιάνος της Ευρώπης που χρωστάει σε όποιον δεν μιλάει ελληνικά. Τόσο δυνατό ώστε να με ξυπνήσει επτά και δεκατρία το πρωί όταν όλοι όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι πριν τις εννέα δεν λειτουργώ!
Τώρα προσέξτε τι μου είπε, «ο Τσαμαράς έστειλε την αστυνομία στην ΕΡΤ και χτυπάνε δημοσιογράφους.» Δεν τον ενδιέφερε το πώς και το γιατί, όπως δεν ενδιαφέρει και τη πλειονότητα των αναγνωστών ενός μη ελληνικού εντύπου, τον ενδιέφερε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έστειλε τα ΜΑΤ να βαρέσουν δημοσιογράφους. Άρα την ελευθερία του λόγου, άρα τη δημοκρατία, άρα ο Τσαμαράς είναι φασίστας, εγκληματίας. Δυνατό και πιασάρικο.
Χρόνια τώρα έχω μάθει ότι ο καθένας διαβάζει ό,τι θέλει. διαβάζει ακόμα και πράγματα που δεν υπάρχουν στο κείμενο και μετά προσπαθεί να σε πείσει ότι τα έγραψες. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι τις περισσότερες φορές, στερεότυπα και προσωπικές ανησυχίες ή φοβίες υπαγορεύουν αυτό που διαβάζουμε. Και αυτό φτάνει μέχρι το επίπεδο κυβερνήσεων και ειδικών. Για χρόνια με τυράννησε μήνυση σε βελγικό δικαστήριο από γειτονική στην Ελλάδα χώρα γιατί έγραψα ένα άρθρο για τη διαφθορά που έφτανε σε κυβερνητικό επίπεδο και κάλυπτε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα εμπορίου ναρκωτικών και σάρκας στην Ευρώπη. Η μήνυση έγινε με τη λογική ότι …έλεγα ψέματα για το θέμα της ονομασίας. Πουθενά στο κείμενο δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στο όνομα και την υπόθεση την κίνησε η νομική υπηρεσία του κράτους. Στο τέλος αποδείχτηκε – κάνοντας όλους να γελάσουν – ότι το μόνο όνομα που δημιουργούσε πρόβλημα στο συγκεκριμένο κράτος ήταν το δικό μου, μιας και ήταν …ελληνικό, άρα …
Αυτά για το ό,τι θέλουμε διαβάζουμε. Αυτά για την εικόνα που έχει δημιουργήσει και συνεχίζει, με πάθος ομολογώ, να κτίζει ο Τσαμαράς. Και πιθανώς με αυτά που κάνει να συγκεντρώνει την συμπάθεια του Σόϊμπλε και της Μέρκελ, αλλά πολύ φοβάμαι ότι οι πολλοί έχουν αρχίσει να βλέπουν με συμπάθεια τον Τσίπρα στον εξωτερικό, ειδικά όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα πρωθυπουργίσκο που κτυπάει τους δημοσιογράφους. Και σε λίγους μήνες που θα γίνει πιο έντονη σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις η υποψηφιότητα του για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το όνομα Τσίπρας θα ακούγεται όλο και πιο πολύ. Πολύ πιο πολύ από αυτό του Τσαμαρά.
Αυτό μοιάζει σαν λεπτομέρεια για την ελληνική τόσο την πολιτική όσο και κοινή γνώμη. Αλλά δεν είναι. Και ο Μάρτιος είναι κοντινή γιορτή με ω, τι ειρωνεία, την Ελλάδα στην προεδρία της ΕΕ. Ο Τσίπρας δεν πρόκειται να εκλεγεί πρόεδρος της ΕΕ και το ξέρει και αυτός και η Ευρωπαϊκή αριστερά. Αλλά η ευρωπαϊκή αριστερά χρειάζεται τον Τσε Γκεβάρα της και ο Τσίπρας της έρχεται κουτί. Νέος, σε ένα καθεστώς που βαράει δημοσιογράφους και κάνει τεμενάδες στη Μέρκελ. Θα μαζέψει ψήφους ακόμα και από τους σοσιαλιστές ή τους ευρωπαίους πράσινους. Τι θα γίνει λοιπόν αν ο Τσίπρας μαζέψει μερικά εκατομμυριάκια ψήφους και γίνει πρωτοσέλιδο σε όλες τις ευρωπαϊκές εφημερίδες σαν την ελπίδα της Ευρώπης; Τότε πια θεωρία ποιών άκρων θα βρει ο Τσαμαράς;
Το μεσημέρι πέρασα από το γραφείο τύπου. Είναι μια καλή ώρα για δημόσιες σχέσεις μιας και μαζεύονται όλοι οι συνάδελφοι από όλες τις χώρες για καφεδάκι και πολιτικό κουτσομπολιό. Έφτασα σχεδόν ταυτόχρονα με τα μέιλ του ΑΠ για την πρόταση μομφής του Τσίπρα. Έτσι βρέθηκα να πίνω καφέ με γερμανό συνάδελφο και ανταποκριτή υπερσυντηρητικής εφημερίδας από την νότια Γερμανία (για τους γερμανόφωνους, ομότιτλη εφημερίδα), με τον ίδιο να έχει προσωπική γνωριμία με την καγκελάριο, και να μιλάμε για την Ελλάδα. Αφού μιλήσαμε λίγο για την ΕΡΤ και την πρόταση μομφής αρχίσαμε να μιλάμε για την Άγκελα και έκανα την αφελή ερώτηση πως βλέπει η Μέρκελ τον Τσαμαρά. Παραφράζοντας αυτό που μου είπε το νόημα ήταν, αφού τον ξεζουμίσει όσο την βολεύει αυτήν και τα σχέδια της θα αρχίσει να σιγοντάρει τον Τσίπρα γιατί στο μυαλό της είναι η προεδρία της ΕΕ και θέλει να φαίνεται η ανεξάρτητη και υπεράνω ευρωπαία που αγκαλιάζει όλες τις πλευρές. Άσε που με τα συνεχόμενα όχι πριν γίνει πρωθυπουργός και τα συνεχόμενα ναι όταν έγινε πρωθυπουργός, ο Τσαμαράς την έχει κάνει και καχύποπτη και δεν του έχει και πολύ εμπιστοσύνη. Αλλά και να χτυπήσει δημοσιογράφους;
Οι κρίσεις δικές σας!
Το θέμα της ΕΡΤ δεν έγινε θέμα και λάθος με την εισβολή των ΜΑΤ και την βίαιη επανάκτηση του κτιρίου. Το έγκλημα έγινε πέντε μήνες πριν, όταν μαύρισαν οι οθόνες της ΕΡΤ. Τότε καταλύθηκαν οι δημοκρατικές διαδικασίες, τότε έγινε προσπάθεια φίμωσης, τότε υπήρξε έκρηξη βίας. Αυτά που έγιναν τα ξημερώματα της Πέμπτης ήταν απλά το βίαιο τέλος μιας προαναγγελμένης πράξης. Και μάλιστα ήταν ο Παντελής Καψής, που έχοντας χάσει και τα τελευταία δείγματα αξιοπρέπειας, το είχε προαναγγέλλει σε συνέντευξη του σε κυριακάτικη εφημερίδα.
Αυτό που είδαμε τα ξημερώματα της Πέμπτης ήταν η προαναγγελία αυτών που έπονται. Σαν σε σινεμά, τα επόμενα και να τι έρχεται αυτό το χειμώνα. Στο τέλος θα δούμε τα ΜΑΤ με δακρυγόνα και γκλομπ να αδειάζουν διαμερίσματα οφειλετών της εφορίας και των τραπεζών. Αυτό είδαμε.
Όσο για την ΕΡΤ και το μέλλον της ο Καψής μας έχει ήδη δείξει δείγματα. Προσλήψεις από το παράθυρο, με ελλιπή προσόντα αλλά κατάλληλες γνωριμίες και σίγουρα «παιδιά» μας. Παιδιά μας με την κλειστή έννοια του τίτλου, μιας και δεν μιλάμε για παιδιά της Νέας Δημοκρατίας – για να μην παρεξηγιόμαστε – αλλά για παιδιά αυτού που φτιάχνουν Τσαμαράς, Κρανιδιώτης (ειδικός περί δημοσιογραφίας, εκπαιδευμένος στα καταγώγια του Γκέμπελς) και τα άλλα τα παιδιά.
Αλήθεια, τώρα που είπα Κρανιδιώτης και τα άλλα τα παιδιά, τι ήταν αυτό που είπε ο Σαμαράς στη συνέντευξη με τον Πρετεντέρη; Δεν γνώρισε ποτέ φασίστα στην Ελλάδα; Τώρα κατάλαβα γιατί μια ζωή είναι αναμαλλιασμένος οπου και να τον δεις. Δεν έχει καθρέφτες στο σπίτι του ο άνθρωπος!
Αλλά μιας και φτάσαμε στους έλληνες φασίστες. Φυσικά και λυπήθηκα που δυο νέα παλληκάρια δολοφονηθήκαν με τέτοιο άνανδρο τρόπο. Αλλά – και το αλλά είναι μεγάλο – εγώ δεν πρόκειται να ακολουθήσω τον δρόμο της απολογίας που ακλουθούνε αυτή τη στιγμή δημοσιογράφοι και πολιτικοί στην Ελλάδα. Δεν πρόκειται να απολογηθώ για αυτόν που κρατούσε το όπλο και συνεχίζω συνειδητά να θεωρώ την Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση που πρέπει να διαλυθεί και τα μέλη της να σωφρονιστούν. Είμαι υπέρ το σωφρονισμού και κάθετα εναντίων της θανατικής καταδίκης. Τελεία και παύλα. Και υπάρχουν γραπτές αποδείξεις σε άρθρα μου σε πολλά έντυπα.
Την Χρυσή Αυγή την θεωρώ εγκληματική οργάνωση, όπως και κάθε άλλη ναζιστική οργάνωση, όπου στον κόσμο – και σαφώς τη στοχοποιώ όπως στοχοποιώ την ιταλική μαφία, την ρωσική μαφία, τις οργανώσεις εμπορίου ναρκωτικών και σάρκας ή εμπορίου παιδιών και παιδόφιλων. Στην ίδια κατηγορία ανήκει. Από κει και πέρα, απαιτώ τη σύλληψη τους και τον σωφρονισμό και ένας εικοσάχρονος είχε όλο το καιρό να σωφρονιστεί και να καταλάβει το λάθος του. Αυτό άλλωστε σημαίνει και η λέξη σωφρονισμός και αυτός είναι ο ρόλος μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Όχι η θανατική καταδίκη
*****************************************************************
Άντε και από δω και πέρα, ο ΜΑΤατζής που θα λέει τις ειδήσεις στην νέα ΝΕΡΙΤ θέλω να φοράει κράνος και αντί για μικρόφωνο να κρατάει το ρόπαλο.
*****************************************************************
Καψή μου καψερέ, τα έκαψες όλα!
*****************************************************************
Άντε τώρα με το τσάμπα Wi-Fi, Φιλανδία θα μου γίνετε όλοι!!!
*****************************************************************
Αντωνάκη, αντί για τσάμπα Wi-Fi δεν δίνεις κανένα κιλό πατάτες στο κάθε δύστυχο;
*****************************************************************
Και καλά το Wi-Fi, το κομπιούτερ, την πλακέτα και το κινητό ποιος θα τα αγοράσει Αντωνάκη;
*****************************************************************
Αντωνάκη τόσα χρόνια Φιλανδία, τον κύριο Νοκια εγώ δεν τον γνώρισα κι ας είχα προσβάσεις με τη εταιρία Νοκια. Όσο για τον κύριο Γούγκλ εκεί μάλλον σε είχε θολώσει η δουλικότητα του Πρετεντέρη κι έλεγες ό,τι ήθελες.
*****************************************************************
Το κράτησα τελευταίο αλλά θα επανέλθω. Τόσα χρόνια κοροϊδεύαμε τον Γιωργάκη για τα ελληνικά του, τον Αντωνάκη ποιος τον έμαθε ελληνικά; Ο Γιωργάκης όταν ήταν συμμαθητές;
*****************************************************************
Στη φωτογραφία ο κύριος …Νοκια που συνάντησε ο Τσαμαράς. Προσέξτε το καθάριο φιλανδικό κρυστάλλινο χαμόγελο και την μπετόν χωρίστρα.
