Αφού λοιπόν μου ζητάνε συγνώμη τονίζοντας για άλλη μια φορά ότι οι ίδιοι δεν είναι υπεύθυνοι για οποιοσδήποτε ενόχληση η διακοπή του προγράμματος της ΕΡΤ μου προκάλεσε και ήρθε το δεύτερο μέρος της επιστολής. Παράλληλα με τη συγνώμη, «ξεκλειδώνουν» όλα τα προγράμματα τους για μια βδομάδα – γύρω στα 200 κανάλια από όλο τον κόσμο – ώστε να έχω την ευκαιρία και με την ηρεμία μου να διαλέξω το κανάλι που θέλω να αντικαταστήσει την ΕΡΤ από τις προηγούμενες επιλογές μου.
Στο τέλος ήρθε και η εκτελεστική βολή. Για τον μήνα που χωρίς δικιά τους ευθύνη αλλά με ευθύνη αποκλειστικά της Ελληνικής κυβέρνησης – οι υπογραμμίσεις και οι επαναλήψεις συνεχίζουν να είναι δικές τους – θα με αποζημιώσουν με την παροχή του πακέτου που είμαι συνδρομητής …εντελώς δωρεάν. Πως αισθάνεστε;
Τώρα λοιπόν εγώ είμαι μεταξύ ενός Μαγυάρικου καναλιού που παίζει συχνά τζαζ μουσική, ενός άλλου που παίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ αμερικανιές του στιλ «αληθινοί μπάτσοι», ή «πώς να βρίζετε μαγειρεύοντας», του καναλιού του επιμορφωτικού Playboy και ενός τούρκικου μιας και περιμένω φίλη από Ελλάδα για επίσκεψη που λατρεύει τα τούρκικα. Εσείς τι λέτε; Α, δεν ξέρω αν το καταλάβατε, ΕΡΤ τέλος. Αντικαταστάθηκε και αντικαταστάθηκε με κάποιο από τα παραπάνω κανάλια και όχι με ΔΝΤ, ΝΤ, ΝΕΡΙΤ, Νέα Ελλάδα ή όπως αλλιώς θέλουν να την λένε.
Τώρα πάμε και σε αυτά που έλεγε το γράμμα χωρίς να τα γράφει. Αυτοί, Σκανδιναβοί στη λογική τους αποφάσισαν και συγνώμη να ζητήσουν και να με αποζημιώσουν. Τώρα από αυτούς ποιος θα ζητήσει συγνώμη και ποιος θα τους αποζημιώσει; Μα φυσικά και αποκλειστικά – όπως και οι ίδιοι τονίζουν και υπογραμμίζουν – η Ελληνική κυβέρνηση. Η τουλάχιστον έτσι νομίζουν και να ‘στε σίγουροι ότι θα το ζητήσουν. Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν συμβόλαια και υπογραφές με κυρώσεις. Και αυτά όλα …για μένα. Όχι για το πανευρωπαϊκό, το παγκόσμιο, το έτσι και το αλλιώς. Μόνο για μένα.
Αλλά και πάλι αυτό είναι η μια πλευρά και καλά να πάθει ο Σαμαράς που ακούει τον Κεδίκογλου και τον Στουρνάρα, και μάλιστα εύχομαι να τους βάλει να πληρώσουν και τον λογαριασμό από την τσέπη τους, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά, εγώ! Εγώ που η Ελληνική κυβέρνηση όχι απλά με αγνόησε αλλά και με τιμώρησε.
Οι περισσότεροι από εμάς που ζούμε στο εξωτερικό – και έχουμε πληθύνει τα τελευταία δυο τρία χρόνια, πολύ – έχουμε κάνει εικόνισμα σε αυτόν το άγιο άνθρωπο που ανακάλυψε το ιντερνέτ και στη συνέχεια την ψηφιακή τεχνολογία. Αλλά επειδή μάλλον δεν καταλάβατε θα σας το πάρω από την αρχή και με παραδείγματα.
Αρχές δεκαετίας του ‘80 και αν ήθελες να μάθεις νέα από την Ελλάδα έπρεπε να διαβάσεις εφημερίδα ή από το τηλέφωνο από συγγενείς και φίλους . Η εφημερίδα όμως ερχόταν με πτήσεις της Ολυμπιακής και στο Λονδίνο που ζούσα εγώ τότε την έβρισκες μόνο σε ένα περίπτερο κοντά στο σταθμό του Πάντιγκτον. Και μάλιστα ερχόντουσαν πέντε κομμάτια. Αν λοιπόν δεν ζούσες στο Πάντιγκτον, και δεν ήσουν μπροστά από το περίπτερο γύρω στις μια το μεσημέρι, εφημερίδα δεν έβλεπες. Αυτά για τα πέντε φύλλα της «Καθημερινής» που επερχόντουσαν με την πρωινή πτήση. Το ίδιο επαναλαμβανόταν το πρωί μόνο που ήταν για τα πέντε φύλλα των χθεσινών «Νέων» που είχαν έρθει με την βραδινή πτήση από Αθήνα. Τώρα επειδή δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβεις ούτε το ένα ούτε το άλλο, υπήρχε ένα καφενεδάκι κοντά στο περίπτερο που ο Έλληνας καφετζής, και σίγουρα συνεννοημένος με τον περιπτερά, ο ένας από τους πέντε που σίγουρα έπαιρνε καθημερινά την εφημερίδα, άφηνε στα τραπέζια παλιότερα φύλλα και έτσι έπινες τον καφέ σου την Παρασκευή διαβάζοντας «τα Νέα» της προηγούμενης Τρίτης άντε της Τετάρτης αν ήσουν τυχερός.
Και σας πληροφορώ ότι διάβαζα την εφημερίδα από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν άφηνα σελίδα χωρίς έστω να μην τη ψηλαφίσω. Ακόμα και τις αγγελίες και τα προσωπικά διαβάζαμε. Τέτοια δίψα. Κι αυτά στο Λονδίνο, την πρωτεύουσα της βρετανικής αυτοκρατορίας με τις δυο πτήσεις από Αθήνα την ημέρα. Μια από τα ίδια στο Παρίσι και στη Βόνη ή το Βερολίνο. Στο Ελσίνκι νέκρα. Τίποτα. Καμία «Καθημερινή» και καθόλου «Νέα». Το απόλυτο τίποτα. Εκεί περίμεναν να έρθει κανένας γνωστός για να φέρει μαζί του εφημερίδα και την κρατούσαν μήνες για να την κοιτάζουν κάθε τόσο.
Πάμε τώρα στις τηλεφωνικές ανταποκρίσεις νέων. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι δεν θυμάστε τι γινόταν με τα τηλεφωνά στην Ελλάδα στα τέλη του ‘70 αρχές του ’80. Λοιπόν έκανες αίτηση στον ΟΤΕ για τηλέφωνο, πλήρωνες παράβολα κλπ κι αν ήσουν τυχερός έπαιρνες τηλέφωνο σε έξη επτά χρόνια. Οι περισσότεροι είχαν «κληρονομήσει» τηλέφωνα ή «αγοράσει» από συγγενείς και φίλους. Οι ποιο τυχεροί που είχαν γνωριμία στον ΟΤΕ έπαιρναν γραμμή μετά από τρία χρόνια. Στο μεταξύ βολευόντουσαν με τον γείτονα, κανένα φίλο ή το περίπτερο και το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Αυτά τώρα εσείς τα βλέπετε στις ελληνικές ταινίες με την Φόνσου και νομίζετε ότι είναι παραμύθια. Για τη δικιά μου γενιά αυτή ήταν η ζωή μας.
Και το τηλέφωνο ήταν ακριβό, ειδικά τηλεφωνήματα εξωτερικού. Από την Ελλάδα η λύση ήταν ο ΟΤΕ που είχε ειδικούς θαλάμους και αφού περίμενες κανένα μισάωρο σε συνδέανε με το τηλέφωνο που ήθελες να πάρεις και μιλούσες με τη σιγουριά ότι θα σου στοιχήσει λιγότερο από ότι το ίδιο το τηλέφωνο σου στο σπίτι σου και σίγουρα πολύ λιγότερο από το περίπτερο ή το ψιλικατζίδικο που οι μονάδες πέφτανε σαν αυτόματο πυροβόλο.
Εγώ άνηκα στους τυχερούς, η οικογένεια μου είχε τηλέφωνο. Αλλά είχαμε κανονίσει, να παίρνω τηλέφωνο κάθε δεύτερη Παρασκευή – τι Λονδίνο, τι Αθήνα οι μονάδες πέφτανε βροχή – μια πολύ συγκεκριμένη ώρα ώστε όλοι να βρίσκονται στο σπίτι. Οι συνομιλίες μας κρατούσαν το πολύ τρία λεπτά και αυτά με αγωνιά νιώθοντας τις μονάδες να κάνουν τικ τικ τικ τικ σαν τους χτύπους της καρδίας με το ρολόι μπροστά μας να χρονομετρούμε. Τώρα αν εσείς νομίζετε ότι είχαμε χρόνο για να μιλήσουμε για τον Καραμανλή, τον Παπαληγούρα και τον Αβέρωφ ή τον Παπανδρέου που κάλπαζε προς την εξουσία είσαστε πολύ γελασμένοι.
Για τη γιαγιά που ήταν άρρωστη μιλούσαμε, για το πόσο ακριβή είναι η ζωή στο Λονδίνο λέγαμε, για το βρετανικό κρύο και τη βροχή άντε και χαιρετίσματα από τη θεια την Ελένη λέγαμε και αυτά. Τα τρία λεπτά είχαν περάσει και αφού αγκαλιαζόμασταν νοητά περιμέναμε δυο Παρασκευές για να μιλήσουμε για λεφτά και για το πότε θα γυρίσω.
Και αυτά για μένα που ζούσα τεσσερσήμισι ώρες με το αεροπλάνο μακριά και δυο ώρες διαφορά. Για φανταστείτε αυτούς που ζούσαν Αυστραλία ή Αμερική. Που η διαφορά ήταν ημέρας κι όχι απλά ωρών. Και στο τέλος του 20ου αιώνα ήρθε το θαύμα. Ξαφνικά διάβαζα τα «Νέα» την ίδια στιγμή που τα διαβάζατε στην Ελλάδα κι αν ήθελα να μιλήσω με τους δικούς μου όχι απλά μπορούσα να πάρω τηλέφωνο αλλά μπορούσα και να τους δω και να με δουν μέσω του Skype. H θεία μου είδε μέσω της οθόνης την κόρη μου μόλις τεσσάρων ημερών με όλη την απόσταση Ελλάδα Φιλανδία ανάμεσα μας. Και ναι μπορούσα να δω και την ΕΡΤ.
Θα μου πείτε τα δορυφορικά πιάτα είχαν έρθει πολύ πριν από τον ιντερνέτ. Συμφωνώ, αλλά γιατί να δώσω τόσα λεφτά για να βλέπω την Μενεγάκη να χαζογελάει; Η μήπως είχα ανάγκη να δω τα «φιλαράκια» με ελληνικούς υπότιτλους. Για να μην πω τίποτα για τον Πρετεντέρη και τον Καψή. Αν επρόκειτο να δω ελληνικό κανάλι εγώ ήθελα Βουγιουκλάκη και Κωνσταντάρα για χιλιοστή φορά και η κόρη μου για πρώτη, ήθελα ντοκιμαντέρ του Κουστώ και τον Βασιλικό να μου μιλάει για ποίηση. Και κανένας Αντένα ή Μεγκάλο κανάλι δεν μπορούσαν να μου το δώσουν αυτό. Μόνο η ΕΡΤ μπορούσε και μου το έδινε.
Και στην αρχή έβλεπα την ΕΡΤ μέσα από το ιντερνέτ και ύστερα μέσω των ψηφιακών πακέτων. Και για τα «φιλαράκια» είχα ένα σωρό αλλά κανάλια αλλά για την Βουγιουκλάκη που είναι κομμάτι αυτού που είμαι, μόνο ένα. Και η Ελληνική κυβέρνηση δεν μου ζήτησε συγνώμη, συγγνώμη ζήτησε μου ζήτησε μια σκανδιναβική εταιρία ψηφιακών μεταδόσεων αλλά και ένα μήνα μετά η Ελληνική κυβέρνηση με αγνοεί επιδεικτικά.
Τώρα κρίνετε μόνοι σας πόσο έχει στοιχήσει αυτό το στοίχημα του Σαμαρά και του Κεδίκογλου στο Ελληνικό κράτος. Γιατί είπαμε, συμφωνίες υπάρχουν και υπόγραφες υπάρχουν κι τη συγγνώμη τους οι Σκανδιναβοί και όλοι οι σκανδιναβοί αυτού του κόσμου από την Αυστραλία μέχρι την Αμερική θα απαιτήσουν να εξαργυρωθεί. Αλλά αυτό που έχει στοιχήσει πολύ πιο ακριβά και δεν αξιολογείτε είναι το ότι η ΕΡΤ έχει ήδη αντικατασταθεί και όχι από κάποια ΔΝΤ, ΝΤ, ΝΕΡΙΤ ή Νέα Ελλάδα, αλλά από κάποιο Μαγυάρικο, Τούρκικο ή έστω το κανάλι του Playboy και αυτή η ζημία δεν πληρώνεται ούτε με δάνειο από το ΔΝΤ.
**********************************************************
Στο θέμα της ΕΡΤ επανήλθα γιατί το γράμμα της σκανδιναβικής εταιρίας με γέμισε πίκρα. Βρε Αντωνάκη, ούτε μια συγνώμη; Άσε αυτόν τον Κεδικογλου και το άλλον το Στουρνάρι αυτοί τελείως σαμάρια, αλλά εσύ; Ούτε μια συγνώμη;
**********************************************************
Καψή, το κάθε λεπτό μετράει. Αλλά από ότι είδα, κάνανε οι άλλοι τη βλακεία – προσπαθώ να είμαι και πολιτικά ορθός, μη πω τίποτα άλλο και μας τρέχει το ραδιοτηλεοπτικό – αλλά εσύ που υποτίθεται ότι έχεις και παρελθόν στη δημοσιογραφία όχι απλά το συνεχίζεις αλλά αποφάσισες να κάνεις και καινούργιες …βλακείες μην υστερήσεις.
**********************************************************
Αντωνάκη, δεν είναι μόνο φωτιά και τσεκούρι αυτό, Γη οδύνης θα το κάνεις στο τέλος!
**********************************************************
Μαγιάρες Μενεγάκη. Οι επιλογές που λέγαμε!!!
