Είδηση πρώτη:
Το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων (dpa) γράφει, ότι «ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη το 2015 ως μαχητής κατά της λιτότητας οδηγώντας στη συνέχεια την Ευρωζώνη στα πρόθυρα της κατάρρευσης ενδέχεται να είναι εκείνος που θα οδηγήσει τη χώρα του και εντέλει το σύνολο της νομισματικής ένωσης εκτός οικονομικής κρίσης».
Όπως γράφει το dpa, για την Ελλάδα το τέλος της οικονομικής κρίσης δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά: «Η οικονομία αναπτύσσεται, το έλλειμμα μειώνεται, το ίδιο και η ανεργία. Το 2018 αναμένεται ανάπτυξη της τάξης του 2,5%. Η ανεργία αναμένεται να υποχωρήσει στα τέλη του 2018 στο 20%. Πριν από δυο χρόνια βρίσκονταν ακόμη στο 25%». Το πρακτορείο αναφέρεται στο τρίτο πακέτο στήριξης που αποφασίστηκε το καλοκαίρι του 2015 όταν σε αντάλλαγμα ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκε να υλοποιήσει μια μακρά λίστα περικοπών και μεταρρυθμίσεων. «Ο Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη τον Ιανουάριο του 2015 με την υπόσχεση να αντιταχθεί στις επιταγές λιτότητες, καταβάλει στο μεταξύ σθεναρές προσπάθειες να υλοποιήσει τάχιστα όλα τα προαπαιτούμενα».
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτό το τηλεγράφημα ήταν ο γερμανικός «μποναμάς» στον Αλέξη Τσίπρα.
Ωστόσο πίσω από τις λέξεις κρύβεται η πικρή αλήθεια για τον Αλέξη Τσίπρα.
Το DPA παραδέχεται από την πρώτη κιόλας αράδα του τηλεγραφήματος ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα, καθώς σημειώνει ότι με άλλη σημαία εξελέγη και άλλα πράττει.
Δεν θα μείνω στους επί μέρους δείκτες γιατί με έναν στους δύο εργαζομένους σε καθεστώς μερικής απασχόλησης και με 600.000 νέους (εκ των οποίων το 1/3 επί ημερών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) να φεύγουν στο εξωτερικό, σίγουρα η ανεργία μειώνεται. Και ούτε αποτελεί επίτευγμα να κινούμεθα με ρυθμούς ανάπτυξης κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ, τη στιγμή που για να πούμε ότι ξεφεύγουμε από την κρίση οι ρυθμοί ανάπτυξης έπρεπε να είναι υπερδιπλάσιοι. Όσον αφορά δε τα ελλείμματα και τα υπερπλεονάσματα να θυμίσουμε τον γάιδαρο του Χότζα που μόλις έμαθε να μη τρώει… ψόφησε!!!
Είδηση δεύτερη:
Το ΕΘΝΟΣ με αφορμή δημοσκόπηση της Κάπα Research και υπό τον τίτλο «Οι Έλληνες κλείνουν την πόρτα στον φόβο», στο βασικό του θέμα τονίζει: «Για πρώτη φορά είναι πλειοψηφία η άποψη ότι «παρά την κρίση και τα εθνικά προβλήματα θα τα καταφέρουμε». Μειώνονται η ανησυχία και το άγχος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Μακρινός εφιάλτης το Grexit».
Δηλαδή με λίγα λόγια, η εφημερίδα ερμηνεύοντας τα στοιχεία της δημοσκόπησης μας λέει ότι ο ελληνικός λαός αρχίζει να περνά από την απαισιοδοξία στην αισιοδοξία. Ότι αρχίζει να γεννιέται αυτό που έλλειπε τόσα χρόνια από την Ελλάδα. Η ελπίδα.
Το στοιχείο αυτό αποτελεί, όντως, στοιχείο προβληματισμού και δείχνει ότι ή ελληνική κοινωνία είναι αθεράπευτα αισιόδοξη ή ότι η κρίση γίνεται βίωμα και οποιαδήποτε –έστω κι επίπλαστη- πρόοδος μπορεί να δημιουργήσει ευφορία κι ελπίδα, η οποία όμως αν διαψευστεί θα αποτελέσει τραγωδία για τη χώρα.
Είδηση τρίτη:
Ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαγγελόπουλος σε δηλώσεις του τόνισε πως δεν είναι διαβρωμένη η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων δικαστών και αναφερόμενος στην πρόσφατη «κρίση» μεταξύ δικαστών και κυβέρνησης για το «πόθεν έσχες» καλεί τους πρώην συναδέλφους του να βάλουν οι ίδιοι σε «καραντίνα» τους …ασθενείς του Σώματος που προσβάλλουν την ιδέα της Δικαιοσύνης.
Ο κ. Παπαγγελόπουλος θεωρεί, ότι μεγαλύτερο πρόβλημα στην απονομή Δικαιοσύνης είναι «η αλαζονεία και η υπέρμετρη σκληρότητα» που επιδεικνύουν ενίοτε οι λειτουργοί της, αλλά και οι εξαρτήσεις τους από «υπέρμετρες φιλοδοξίες και εμμονές προσωπικές, ιδεολογικές ακόμη και ιδεοληπτικές».
Τώρα βέβαια η εύλογη απάντηση θα ήταν «εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια» μιας και ο ίδιος ο υπουργός ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος στο χώρο της Δικαιοσύνης, ευνοημένος από τις κυβερνήσεις της Δεξιάς, πριν δει «το φως το αληθινό» και γίνει συριζαιοανελίτης…
Οι τρεις αυτές ειδήσεις μπορεί να φαίνονται αποκομμένες η μία από την άλλη αλλά συνδέονται άμεσα μεταξύ τους.
Είναι σαφές ότι ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει την κόπωση των Ευρωπαίων με το ελληνικό ζήτημα. Οι πολίτες των χωρών μελών της ΕΕ δεν θέλουν να ξανακούσουν το παραμικρό για τον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και το σίγουρο είναι ότι και οι πολιτικές ηγεσίες των δανειστών μας δεν επιθυμούν να ξαναπεράσουν από τα κοινοβούλιά τους οποιαδήποτε υπόθεση απαιτεί ψηφοφορία για τη χώρα μας. Τους έχουμε κουράσει. Από την άλλη ξέρουν ότι δείχνοντας ανοχή στον κ. Τσίπρα για πράγματα που ούτε κατά διάνοια θα επιδείκνυαν στην κυβέρνηση Σαμαρά, ο σημερινός πρωθυπουργός θα τους «ανταμείψει» λαμβάνοντας ό,τι και όσα μέτρα του ζητήσουν. Ξέρουν ότι μπορούν να τον εμπιστευθούν. Είναι ο άνθρωπός τους. Μέχρι και το Υπερταμείο για την υποθήκευση της ελληνικής κρατικής περιουσίας για 99 χρόνια αποδέχθηκε, κάτι που καμία ελληνική κυβέρνηση, ούτε του Παπανδρέου, ούτε του Παπαδήμου, ούτε του Σαμαρά τόλμησαν να αποδεχθούν και απέρριπταν στις σχετικές απαιτήσεις των δανειστών.
Οι πολίτες επηρεασμένοι από τα ΜΜΕ ακούν ότι βγαίνουμε από την κρίση. Δεν το έχουν δει στις τσέπες τους, αλλά το ακούν συνεχώς και επηρεάζονται από τον επικοινωνιακό «βομβαρδισμό» που καθημερινά δέχονται. Φυσικό είναι λοιπόν, σε συνδυασμό με την κόπωση των μνημονίων, μερίδα πολιτικά και οικονομικά (ως τα πραγματικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας) απαίδευτων κοινωνικών μαζών, να δηλώνουν πιο αισιόδοξοι για το μέλλον. Άλλωστε όσο και αν έχει αποδειχθεί ψεύτης ο Αλέξης Τσίπρας, πιστεύουν ότι πράγματι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το μνημόνιο λήγει στις 19 Αυγούστου του 2018.
Το χειρότερο όμως είναι ότι για μέρος της κοινωνίας η κρίση έχει γίνει πλέον καθημερινότητα και ίσως γι’ αυτό το λόγο την αποδέχονται μοιρολατρικά. Αυτό είναι το χειρότερο, γιατί τείνει να διαμορφωθεί η άποψη που αποτυπώνει και το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων, το οποίο εν ολίγοις περιγράφεται με την άποψη «ε, κάτι κάνει ο Αλέξης…». Η αποδοχή του «κάτι κάνει» όταν μάλιστα συνοδεύεται από μπαράζ λαϊκισμού και υποσχέσεων, δίνει ελπίδες στην Κουμουνδούρου, ότι, τουλάχιστον, θα κλείσει την ψαλίδα με τη ΝΔ.
Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε την στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να συνεχίσει τις επιθέσεις της στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης.
Με δεδομένο ότι οι δανειστές δεν είναι πλέον εχθροί αλλά υποστηρικτές της κυβέρνησης (ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης το είπε πεντακάθαρα), το πολιτικό αφήγημα του κ. Τσίπρα απαιτεί την παρουσία αντιπάλου, εχθρού. «Το παραμύθι θέλει δράκο», θα λέγαμε στην καθομιλουμένη. Και ως «δράκο» στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση αναδεικνύει τους δικαστές. Ποντάρει στην υπόθεση «πόθεν έσχες» στρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Αλλά αυτό αποτελεί λεπτομέρεια. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση επενδύει στην κόντρα της με τους δικαστές (όχι με τη Δικαιοσύνη), καθώς σε μερίδα πολιτών έχει εμπεδωθεί η άποψη ότι κάτι σάπιο υπάρχει εκεί και οι δικαστές αρνούνται να υποβάλλουν «πόθεν έσχες», ανεξάρτητα με το γεγονός ότι υποβάλλουν κάθε χρόνο «πόθεν έσχες», εδώ και δεκαετίες και εκείνο που ουσιαστικά ζήτησαν είναι η εναρμόνιση της νομοθεσίας με τις απαιτήσεις του «πόθεν έσχες». Η ουσία είναι ότι ο εχθρός βρέθηκε και έχει μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης.
Το γεγονός βέβαια ότι η κυβέρνηση εντάσσει στο προεκλογικό της παιχνίδι επιθέσεις σε δικαστικούς και κατ’ επέκταση στη Δικαιοσύνη, δείχνει ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός. Δεν υπάρχει φρένο σε αυτήν την κυβέρνηση προκειμένου να επιτύχει τον στόχο της. Και αυτό είναι πιο επικίνδυνο με δεδομένα τα μέτωπα που ανοίγουν σε εθνικά ζητήματα.
Χρέος του συνόλου της δημοκρατικής αντιπολίτευσης είναι να αντιταχθεί και να βάλει αυτή φραγμό στα επικίνδυνα σχέδια της ετερόκλητης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που μας κυβερνά. Λογαριασμό στους πολίτες, άλλωστε, δεν θα δώσει μόνο ο κ. Τσίπρας για τα λάθη, τις παραλείψεις και τα ψεύδη του. Λογαριασμό θα δώσει και η αντιπολίτευση για τις πρωτοβουλίες και τη δραστηριότητά της να βάλει φρένο στα άνομα σχέδια μιας κυβέρνησης που έχει καταστεί επικίνδυνη για τη χώρα.
