Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές ήταν να καταλάβει την εξουσία. Ο στόχος επετεύχθη. Επόμενος στόχος είναι η διατήρηση του κόμματος στην εξουσία.
Ωστόσο στις δημοκρατίες τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία και ο στόχος της παραμονής, πέραν της θέλησης του λαού, οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς.
«Και πώς διαπιστώνεται η θέληση του λαού;», θα ρωτήσετε. Φυσικά με τα αποτελέσματα των εκλογών, οι οποίες, ενίοτε, διεξάγονται και προ της λήξης της τετραετίας, ιδιαίτερα όταν οι κυβερνήσεις νιώθουν αδυναμία να συνεχίσουν το έργο τους, επειδή διαπιστώνεται δυσαρμονία με τη βούληση του λαού.
Θα μου πείτε και πάλι ότι αυτά συμβαίνουν στις δημοκρατίες, δυτικού τύπου, εκεί που τα κόμματα συνηθίζουν να θέτουν το συμφέρον της χώρας πάνω από το δικό τους, γιατί γνωρίζουν καλά ότι είναι προτιμότερο να χάσουν ένα ή δύο χρόνια εξουσίας και να οδηγηθούν σε πρόωρες εκλογές, παρά να γίνουν υπεύθυνα για την καταστροφή της κοινής τους πατρίδας. Και η υπευθυνότητα αυτή εκτιμάται και γι’ αυτό βλέπετε να υπάρχουν κόμματα θεσμοί με δεκάδες χρόνια ιστορία και όχι ευκαιριακές ταμπέλες συμφερόντων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά από όσα ακολούθησαν τη μνημονιακή μεταστροφή του και την διάψευση όλων των ελπίδων που ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ εξέθρεψαν για «σκίσιμο των μνημονίων», για «σεισάχθεια» και «διαγραφή του χρέους» (κάτι ανάλογα αλλά με άλλο στιλ έλεγε και ο Σώρρας ο οποίος καταζητείται), ως κομματικό στόχο δεν έχει θέσει το πώς θα βοηθήσει τη χώρα, αλλά το πώς θα κρατηθεί περισσότερο στην εξουσία.
Για την επίτευξη του στόχου του μάλιστα φαίνεται να ακολουθεί κλασσικές μεθόδους που οδηγούν στον απόλυτο έλεγχο του κράτους. Μεθόδους που χρησιμοποίησαν καθεστώτα σοβιετικού τύπου, στη σκιά των οποίων ανδρώθηκαν πολιτικά τα στελέχη του. Ορισμένες φορές μάλιστα στελέχη του κακίζουν τους εαυτούς τους γιατί δεν έχουν ακόμα επιτύχει να ελέγξουν το κράτος (βλέπε δηλώσεις Πολάκη).
Ωστόσο εκείνο που προκαλεί ανησυχία δεν είναι μόνο οι δηλώσεις ενός γραφικού υπουργού που βγάζει στα φόρα όσα ακούει να συζητούν οι συνδαιτυμόνες και σύντροφοί του όταν πίνουν τσίπουρα στην Αίγινα, αλλά η προετοιμασία της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη ημέρα. Τη μέρα δηλαδή που οι οργανώσεις του κόμματος με επικεφαλής τη νεολαία, θα χρειαστεί να προχωρήσουν σε ενέργειες τέτοιες που θα βοηθήσουν το κόμμα να παραμείνει στην εξουσία.
Οι ερωτήσεις που θέτει η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα υποτιθέμενο ερωτηματολόγιο κοινωνιολογικού χαρακτήρα, όπως το αποκάλεσαν, τρομάζουν κάθε φιλήσυχο πολίτη για το ποιος είναι ο πραγματικός τους στόχος, ο οποίος πάντως δεν έχει καμία σχέση με την… κοινωνιολογία.
Οι συμμετέχοντες στο ερωτηματολόγιο καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις όπως: «Συμμετέχετε σε οργανωμένες κλοπές από αλυσίδες σούπερ μάρκετ και αναδιανομή των προϊόντων σε πολίτες;», «Συμμετέχετε σε καταλήψεις σε συμβολικούς στόχους (γραφεία πολιτικών, τραπεζικά καταστήματα) ή εάν δίνουν το παρόν σε βίαιες διαδηλώσεις. Επίσης τους ρωτούν αν στο μέλλον θα συμφωνούσαν να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Η εύκολη αντιπολιτευτική κριτική θα ήταν να πει κανείς ότι αυτός ήταν πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ και να θυμίσει ότι τα στελέχη του ήταν μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες τρομοκρατών ή ακόμη και τη συμμετοχή στελέχους τους, γιού κορυφαίου παράγοντα του κόμματος σε ληστεία τράπεζας, ο οποίος δικαιολογήθηκε ότι έκανε απαλλοτρίωση κεφαλαίων που είχαν κλέψει οι τράπεζες από το λαό. Όπως επίσης το εύκολο θα ήταν να θυμίσουμε ότι αυτή είναι η φρασεολογία και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν πάντα οι τρομοκράτες της «17 Νοέμβρη» για να δικαιολογήσουν ληστείες.
Τώρα βέβαια οι ληστείες –έστω και super markets- βαφτίζονται «αντισυμβατικές ακτιβιστικές δράσεις» (!!!)
Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ξέρει μέχρι σε ποιο σημείο μπορεί να στηρίζεται στη νεολαία του για να κρατηθεί στην εξουσία. Κι επειδή είναι από τη φύση του κόμμα με νοοτροπία που παραπέμπει σε αντιλήψεις που είχαμε συναντήσει στο σοβιετικό παρελθόν της Αριστεράς, θα πρέπει να θεωρεί κανείς πολύ πιθανόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται για να «πολεμήσει» για την εξουσία.
«Είναι κάτι που περιμέναμε και λαχταρούσαμε από το 1949. Κι εσείς νομίζετε ότι θα το εγκαταλείψουμε έτσι εύκολα;», ήταν το ερώτημα που έθεσε Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε Βουλευτή της ΝΔ, σε μια συζήτηση στο καφενείο της Βουλής, για το πότε θα γίνουν οι εκλογές.
Προφανώς ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει τους καταλόγους των… «ακτιβιστών» που θα χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει συνθήκες που θα του επιτρέψουν να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία στρατολογεί τους πολεμιστές ενός κομματικού στρατού που η δράση του θα αποτελέσει κίνδυνο για τη δημοκρατία αλλά και για την ίδια την Ελλάδα.
Η εκτίμηση αυτή μπορεί στα αυτιά κάποιων να μοιάζει υπερβολική. Δυστυχώς πολλά υπερβολικά έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και δυστυχέστατα η κοινωνία τα αποδέχεται χωρίς καμία αντίδραση. Η απογοήτευση και η έλλειψη ελπίδας έχει αδρανοποιήσει μυαλά και συνειδήσεις.
Όπως λοιπόν το κυβερνών κόμμα κάνει κοινωνιολογικού τύπου έρευνες για τη νεολαία μέσω ερωτημάτων για το αν θα συμμετείχαν σε οργανωμένες κλοπές σε super markets τις οποίες βαφτίζει απλά «αντισυμβατικές δράσεις», έτσι και η αντιπολίτευση, με πρώτη τη ΝΔ, θα έρεπε να ετοιμάζεται για να υπερασπισθεί τη νομιμότητα και τη δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε. Γιατί η αδράνεια προκαλεί και συνεθύνη.
