Το σημαντικότερο είναι ότι οι εταίροι, ακόμα και αν τελικώς αποδεχθούν τα μέτρα του κ. Τσίπρα, το κόστος τους δεν πρόκειται να τα αποφύγουμε, και πιθανότατα το κόστος συμψηφιστεί στα νέα μέτρα, όταν και όποτε κλείσει η αξιολόγηση.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης είπε κάτι που είναι απολύτως ορθό: Είπε ότι το κόστος των μέτρων θα είναι εκατονταπλάσιο, ίσως και μοιραίο για τη χώρα…
Τι περιμένει όμως την Ελλάδα λόγω των λεονταρισμών του κ. Τσίπρα;
Η καθυστέρηση της αξιολόγησης σημαίνει καθυστέρηση στη δόση.
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ενδεχόμενο πρόβλημα στην πληρωμή μισθών και συντάξεων
Η εσωτερική στάση πληρωμών θα συνεχισθεί.
Η αγορά θα μείνει για καιρό παγωμένη, αφού όταν δεν κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά είναι σαν να μη κυκλοφορεί το αίμα σε έναν οργανισμό.
Ο ESM πάγωσε ήδη τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για τη ρύθμιση του χρέους, γεγονός που έχει πολλαπλές συνέπειες, με πρώτη την απειλή του οίκου αξιολόγησης Moody’s για υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας, που σημαίνει ότι κάθε προσπάθεια για έξοδο στις αγορές πηγαίνει πολύ πίσω.
Η καθυστέρηση στην αξιολόγηση θα έχει ως αποτέλεσμα και την καθυστέρηση ένταξης της χώρας μας στον QE, δηλαδή στο καθεστώς ποσοτικής χαλάρωσης. Αυτό όμως θα είναι καταστροφικό για το ήδη ευαίσθητο τραπεζικό μας σύστημα. Η ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης προβάλλει ήδη πιο έντονα. Κι επειδή νέα χρηματοδότηση σε αυτήν την περίπτωση δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε από δανεισμό, ούτε από την αγορά, καθώς η εμπιστοσύνη έχει ήδη κλονισθεί, μοναδική λύση δυστυχώς θα φαντάζει το κούρεμα καταθέσεων.
Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι χάνεται η όποια εμπιστοσύνη των αγορών προς την ελληνική κυβέρνηση, γιατί αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση στην οποία δεν μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη. Δεν τους νοιάζει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Τους νοιάζει ότι μια ομαλή ροή, μια ομαλή διαδικασία, η αξιολόγηση, που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του κ. Τσίπρα, από τις 5 Δεκεμβρίου, παραμένει ανοικτή για άγνωστο διάστημα. Και κάθε αναταραχή σε μια προγραμματισμένα ομαλή πορεία έχει δυσμενή αποτελέσματα για τον πιο αδύναμο. Και στην προκειμένη περίπτωση ο αδύναμος είναι η χώρα μας, γιατί εμείς έχουμε ανάγκη τον δανεισμό.
Και όλα αυτά όταν η Ελλάδα τον Ιούλιο έχει αυξημένες ανάγκες ρευστότητας για αποπληρωμή παλαιότερου δανεισμού ύψους 6,1 δις ευρώ και μέσα στην άνοιξη πρέπει να καλύψει δανειακές ανάγκες ύψους περίπου 4 δις ευρώ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα θα βρεθούν χρήματα ή θα οδηγηθούμε σε χρεοκοπία; Στο ερώτημα αυτό ο μόνος που πρέπει να απαντήσει είναι ο κ. Τσίπρας ο οποίος απερίσκεπτα και μόνο για να αποκομίσει πρόσκαιρα κομματικά οφέλη, έφερε την Ελλάδα σε κατάσταση ανάλογη με εκείνη του θέρους του 2015.
Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν εννοεί να καταλάβει το λάθος του. Ευρισκόμενος σε πολιτικό πανικό για την επερχόμενη καταστροφική για το κόμμα του ήττα, δεν έχει καθαρό μυαλό να σκεφθεί. Έτσι καταφεύγει σε αυτό που από την παιδική πολιτική του ηλικία ξέρει καλά, στην αντιπολίτευση. Μόνο που επειδή τώρα αυτός είναι κυβέρνηση, καταφεύγει στην παραδοξολογία να κάνει αντιπολίτευση στην… αντιπολίτευση. Και αυτό, δυστυχώς, γίνεται με έναν τρόπο χυδαίο που φέρνει την πολιτική ζωή του τόπου δεκαετίες πίσω, τότε που μεσουρανούσε ο «αυριανισμός». Στο καθημερινό λεξιλόγιο της κυβέρνησης και των εκπροσώπων της είναι οι σχέσεις ΝΔ – Βερολίνου και κατηγορίες για σχέσεις του Κ. Μητσοτάκη με τη Siemens αλλά και χυδαιότητες τύπου «Εφιάλτης». Μιλά δε για περίεργες σχέσεις της ΝΔ με το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας, επειδή και τα δύο κόμματα ανήκουν στο ΕΛΚ, όταν μάλιστα ο ίδιος στους 23 μήνες που είναι κυβέρνηση έχει συναντηθεί 15 φορές με την κυρία Μέρκελ και έχει γνωστοποιηθεί ότι έχει μιλήσει μαζί της 17 φορές μαζί της τηλεφωνικώς!!!
Ωστόσο το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι ποιος ευθύνεται για το ότι φθάσαμε σε αυτήν την δυσχερή κατάσταση;
Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον κ. Σόιμπλε να σφίξει τη μέγγενη στην Ελλάδα και να επαναφέρει τα σενάρια περί Grexit;
Αλήθεια αυτή είναι εθνικά υπερήφανη πολιτική ή μια ανθελληνική πολιτική; Προφανώς το δεύτερο. Γιατί Εφιάλτης δεν γίνεσαι μόνο αν περνάς τα εχθρικά στρατεύματα από κάποιο μονοπάτι για να χτυπήσουν τον δικό σου στρατό ή ανοίγεις Κερκόπορτες. Εφιάλτης γίνεσαι και όταν απερίσκεπτα, με στόχο το πρόσκαιρο προσωπικό σου συμφέρον, ξαναφέρνεις τη χώρα σου στα πρόθυρα της καταστροφής που επί επτά χρόνια προσπαθεί να αποφύγει, δηλαδή στη χρεοκοπία.
Ξαναγυρίζουμε όμως σε μια κατάσταση χειρότερη από εκείνη που βρισκόμασταν το 2015 μετά τα λάθη του κ. Βαρουφάκη, τα οποία αποδεικνύεται ότι ήταν λάθη του κ. Τσίπρα. Και είναι δυσκολότερη η κατάσταση γιατί ο λαός πλέον είναι κουρασμένος και –το χειρότερο- απογοητευμένος. Δεν έχουν το κουράγιο οι Έλληνες να συνεχίσουν, αυτήν τη νέα ανηφορική πορεία του Σισύφου. Αλλά δεν έχουν και την υπομονή, πλέον, οι δανειστές να ανεχθούν τα κάθε λογής τερτίπια του κ. Τσίπρα.
Ξανά πίσω λοιπόν, αλλά εν τω μεταξύ με αποφάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα, έχουμε παραχωρήσει τη δημόσια περιουσία μας για 99 χρόνια σε ένα Υπερταμείο το οποίο ελέγχουν οι δανειστές (παρότι τα δάνεια είναι για 30 χρόνια). Έχουμε χάσει την κυριότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Έχουμε απολέσει στην πράξη την έννοια και τα προνόμια της νησιωτικότητας για τα νησιά μας, ύστερα από δεκαετίες, κάτι που είχε αναγνωρίσει η ΕΟΚ για εθνικούς λόγους χάρη στα επιχειρήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας…
Και όλα αυτά από έναν πρωθυπουργό που έχει το θράσος να αποκαλεί μειοδοτική την στάση της αντιπολίτευσης, η οποία ως στόχο έχει να επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα και μέσα από μια συμφωνία αλήθειας με τους πολίτες να τους συνεγείρει σε μια νέα εθνική προσπάθεια για έξοδο, επιτέλους, από την κρίση.
Αν λοιπόν ο υπεύθυνος που βρίσκεται η χώρα μας ξανά σε αυτήν την δυσμενή θέση, εξακολουθεί να έχει το θράσος να κατηγορεί την αντιπολίτευση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη νέα τραγωδία που ετοιμάζεται να ζήσει και πάλι η Ελλάδα, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους, αλλά και οι κυβερνώντες κάθε έννοια τσίπας και λογικής.
