γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Δηλώσεις του τύπου «η ηλιακή και η αιολική ενέργεια θα επιλύσουν το ενεργειακό πρόβλημα» είναι το λιγότερο παραπλανητικές. Στην πραγματικότητα σημαίνουν ότι «ο ήλιος και ο άνεμος μπορούν να επιτύχουν κάποια διείσδυση, χωρίς σημαντικό αντίκτυπο ενεργειακής ανησυχίας». Η εργαλειοποίηση όμως της κλιματικής κρίσης ενέτεινε τον κλιματικό φόβο, το διακύβευμα της προσωπικής απειλής, ακόμη και την κοινωνική αποδοκιμασία στην έλλειψη συμμόρφωσης. Κινδυνολογίες και ανακριβείς προφητείες καταστροφής συμπληρώνουν το πλαίσιο. Όποιος εναντιώνονταν στον κλιματικό συναγερμό περιθωριοποιούνταν.
Ο Κυριάκος, μάλιστα, τόνιζε στη Νάξο πως η φιλολογία κατά των ΑΠΕ δεν είναι πατριωτική! Πριν αλέκτορα φωνήσαι βέβαια πραγματοποίησε μια ακόμη κυβίστηση με τη Chevron, μετά τις απανωτές στο γάμο των ομοφύλων. Ξεδιάντροπα μάλιστα ο Υπουργός Ενέργειας Παπασταύρου, δήλωσε πως η Chevron θα δώσει μέρισμα από τα κέρδη της, το οποίο θα διανεμηθεί στον ελληνικό λαό. Οι εγχώριοι κλιματικοί ακτιβιστές και οι πολιτικοί τους πάτρωνες όμως κουνούσανε το δάχτυλο στους πολίτες, αναγκάζοντάς τους να χρυσοπληρώνουν δυσανάλογα τη μετάβαση, φουσκώνοντας τις τσέπες των λίγων, χωρίς κανένα κοινωνικό όφελος. Στο Hérault της Γαλλίας, η διακοπή του αιολικού πάρκου Bernauges, σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή στο πώς το γαλλικό νομικό σύστημα αρχίζει να αντιμετωπίζει την πράσινη ψευδαίσθηση, που υποβαθμίζει ή εσκεμμένα αγνοεί τις περιβαλλοντικές καταστροφές. Αντίστοιχα ενεργούν στην υποβάθμιση της γης και την απώλεια οικοτόπων τα φαραωνικά φωτοβολταικά.
Το πρόσφατο πολύωρο black out στην Ιβηρική χερσόνησο διατράνωσε το πρόβλημα. Είναι εντυπωσιακό το πώς οι κυβερνώσες ελίτ αρνούνται να αναγνωρίσουν τη ζημιά των ιδεοληψιών τους και τις αποτυχίες του πράσινου πειράματος. Όταν οι πολιτικές τους αποτυγχάνουν παταγωδώς, τότε προπαγανδίζουν ευφάνταστες θεωρίες για επαγωγικές ατμοσφαιρικές δονήσεις, συνωμοσίες κυβερνοασφάλειας, υβριδικού πολέμου και στρατηγού άνεμου.
Αλλά οι νόμοι της φυσικής, της οικονομίας και του πολιτισμού απαιτούν άφθονη και φθηνή ενέργεια. Το σημερινό ενεργειακό μοντέλο δεν είναι ενεργειακά, ούτε οικονομικά βιώσιμο. Οι ΑΠΕ είναι διαλείπουσες, με περιορισμένη σταθερότητα λόγο μετατροπέων και εξαρτώνται από πολλές παραμέτρους. Σύμφωνα με τη Bild, «Deutschland verschenkt seinen Teuer-Strom» 1/4/25, «Η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας της Γερμανίας μπορεί να επιβιώσει μόνο με δραστικές απλουστεύσεις», δηλαδή με τη χρήση άνθρακα, φυσικού αερίου και πυρηνικής ενέργειας.
Η πράσινη υστερία, ως πολιτικά καθοδηγούμενη ενέργεια, παραγνωρίζει το νόμο της προσφοράς και ζήτησης, οδηγεί την Ευρώπη στην αποβιομηχάνιση, στη μείωση της ανταγωνιστικότητας, στην αύξηση της φτώχειας και δη της ενεργειακής των πολιτών και σε υπέρμετρη ακρίβεια.
Το αφήγημα της πράσινης ενέργειας χτίστηκε σε εύηχα ακούσματα συλλογικής ασχετοσύνης, που κρύβουν την άβολη αλήθεια. Οι επενδύσεις ΑΠΕ θα πρέπει να επικεντρώνονται στην συμπληρωματικότητα των μηχανών υδρογονανθράκων και όχι στο μύθο της απόλυτης πράσινης παραγωγής.
