γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Στο Annuario Pontificio ο Φραγκίσκος είναι ο 266ος Επίσκοπος Ρώμης. Απλός, προσιτός και για πολλούς οπαδός της λαϊκής θρησκείας, κάτι που φαίνεται στην ιδιαίτερη αγάπη του για την Παναγία. Μια σειρά εγχώριων πραιτοριανών φιλελεύθερων δημοσιογράφων επιδιώξανε να φιλοτεχνήσουν το προφίλ του «Μεγάλου Μεταρρυθμιστή», φιλελεύθερος, υπερασπιστής των φτωχών αλλά και «αριστερός» επαναστάτης σε σχέση με τους προκατόχους του.
Στην πραγματικότητα , ήταν περισσότερο αγαπητός στους ψευτοπροοδευτικούς της συμπερίληψης, που περισσότερο ενδιαφέρονταν να δώσουν ένα κύκνειο κύρος στα ενοχικά θεωρήματα της μεταναστευτικής κρίσης, υπό το πρίσμα του διεθνούς κατεστημένου στη φτιασιδωμένη θεώρηση του άλλου και κυρίως στις ταυτότητες, παραβλέποντας εσκεμμένα τις ακλόνητες ευαγγελικές αξίες, ωσάν το ευαγγελικό μήνυμα να αποτελεί μέρος ακτιβιστικής δράσης ΜΚΟ. Ένας ηγέτης με δεκάδες motu proprios, κατά παράβαση της συνοδικότητας.
Αποφάσεις που προκάλεσαν πνευματική σύγχυση και εντάσεις στους κόλπους των Καθολικών. Τις πρώτες αντιδράσεις έφερε η motu proprios που αφορούσε την αποκοπή της παραδοσιακής λατινικής Λειτουργίας. Κατόπιν η Amoris Laetitia το 2016, για την ποιμαντική φροντίδα των οικογενειών, διαζευγμένων και ξαναπαντρεμένων. Παρά την motu proprio, «Vos estis lux mundi» το 19, επικρίθηκε έντονα για τη διαφθορά και τα κακοποιητικά σκάνδαλα του ανώτερου κλήρου της Καθολικής Εκκλησίας, των Zanchetta, Rupnik, και άλλων, για τα οποία έκανε ελάχιστα.
Τον Δεκέμβριο του 2023, ο Αργεντινός Καρδινάλιος V.M.Fernández, με τις ευλογίες του Πάπα, εξέδωσε τη Fiducia Supplicans, διακήρυξη με εσκεμμένα διφορούμενη γλώσσα, που δυνητικά θα ευλογούσε τα ομόφυλα ζευγάρια. Η αντίδραση των Καθολικών Επισκόπων στην απόλυτη Ευαγγελική παρέκκλιση ήταν σφοδρότατη, ώστε εκδόθηκαν άμεσα διευκρινήσεις οτι οι ευλογίες αφορούσαν μεμονωμένα πρόσωπα και όχι ζευγάρια. Σε πείσμα λοιπόν των λογής σκιτζήδων, θα μείνει περισσότερο γνωστός για την ασαφή παραίνεσή του «hagan lio», καθώς ούτε σημαντικό ποιμαντορικό έργο είχε, ούτε συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους Ποντίφικες. Οι Καθολικοί χρειάζονται πνευματικό ηγέτη και όχι νέο Φραγκίσκο. Για πολιτικάντηδες όμως σαν τον Ηλία αποτελεί παράδειγμα μίμησης από τους Ιεράρχες μας. Σε τι άραγε; Στην πνευματική σύγχυση που προκάλεσε στους πιστούς, στην ανοχή στην παραβατικότητα ή στη «μουλωχτή» προσπάθεια αντιευαγγελικής ευλογίας των ομόφυλων γάμων, επειδή πονάει σε ψήφους η κυβερνητική μας παράταξη;
Λες και οι Ορθόδοξοι ιεράρχες δε διακονούνε τους μετανάστες στις εσχατιές της χώρας, δε λειαίνουν καθημερινά στα μοναστήρια και τα εξομολογητάρια ψυχολογικά πάθη ή δεν αφουγκράζονται στα συσσίτια, στις φοιτητικές στέγες και στα οικοτροφεία την ένδεια των συμπολιτών μας. Ο Ηλίας ενσαρκώνει τον συχνότερο τύπο πολιτικάντη.
Η συμπόρευση με την Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί ταμπού. Τους παραμένει χρήσιμη βέβαια για φωτογραφίες σε κοινωνικές εκδηλώσεις και δη σε προεκλογικές περιόδους, όπου η υποκρισία περισσεύει.
Agnus Dei miserere nobis.
